Miód powstaje z nektaru kwitnących roślin i jest przechowywany w ulu, aby pszczoły mogły spożyć w czasie jego niedoboru. Ludzie zbierają miód od tysięcy lat. Do 2400 r. p.n.e. Egipcjanie byli wykwalifikowanymi pszczelarzami. Kiedy pierwsi ludzie karczowali lasy i przekształcali je w pastwiska, tworzyli przyjazne pszczołom siedliska, w których rosły kwiaty i krzewy. Gdy rolnicy przenosili się na nowe tereny, pszczoły miodne podążały za nimi.
Dlaczego prawdziwy miód jest krystaliczny?
Naturalne cukry w miodzie (glukoza i fruktoza) wiążą się ze sobą i zaczynają tworzyć małe kryształki, które mogą sprawić, że miód stanie się twardszy. W przypadku różnych mieszanek, niektóre miody zaczną krystalizować się szybciej niż inne. Pyłek kwiatowy zawarty w miodzie również przyczynia się do tego procesu wiązania. Pozostałe drobinki pyłku stanowią platformę dla kryształów, które zaczynają się formować. Pyłek jest ważny i występuje w 100% czystym miodzie. Chociaż może to oznaczać mniejszą atrakcyjność na półce, ponieważ miód wygląda na stały, to jednak obecność pyłku w miodzie oznacza, że otrzymujemy prawdziwy produkt wytworzony przez pszczoły.
Dlaczego pszczoły są ważne?
Podczas gdy dla wielu są one po prostu owadami latającymi, które widzimy przemykające wśród kwiatów w cieplejszych miesiącach, pszczoły są w rzeczywistości czymś znacznie więcej i mają do odegrania ważną rolę w utrzymaniu naszej planety. Podczas gdy drzewa i lasy są niezbędne do filtrowania naszego powietrza, pszczoły są niezbędne zarówno do zapylania żywności, której potrzebujemy, aby przeżyć, jak i do zapylania wielu drzew i kwiatów, które stanowią siedliska dla dzikich zwierząt. Według ONZ około 80% wszystkich roślin kwitnących jest przystosowanych do zapylania przez owady (w tym pszczoły). Zapylanie ma kluczowe znaczenie, ponieważ wiele z naszych warzyw, owoców i upraw, które stanowią pożywienie dla zwierząt hodowlanych, jest od niego uzależnionych, więc bez niego moglibyśmy głodować. Warzywa takie jak brokuły, szparagi i ogórki są uzależnione od zapylania przez pszczoły, podobnie jak morele, truskawki, jabłka, pomidory i migdały. Chociaż istnieją inne metody zapylania, w tym przez wiatr, ptaki, nietoperze i inne owady, dzikie pszczoły są jednymi z najważniejszych zapylaczy, ponieważ są zdolne do zapylania na znacznie większą skalę.
Jak pszczoły wytwarzają miód?
Nektar – jest pobierany z kwiatów za pomocą długiego, rurkowatego języka pszczoły i przechowywany w jej dodatkowym żołądku, czyli w uprawie. Nektar miesza się z enzymami, które zmieniają jego skład chemiczny i pH, czyniąc go bardziej odpowiednim do długotrwałego przechowywania. Kiedy pszczoła wraca do ula, przekazuje nektar innej pszczole, przełykając płyn do jej ust. Proces ten jest powtarzany aż do momentu, gdy częściowo strawiony nektar zostanie ostatecznie umieszczony w plastrze miodu.
Po umieszczeniu w plastrze nektar jest nadal lepką cieczą, aby pozbyć się nadmiaru wody z miodu, pszczoły wachlują plaster skrzydłami, starając się przyspieszyć proces odparowywania. Kiedy z plastra wyparuje większość wody, pszczoła uszczelnia plaster wydzieliną z odwłoka, która w końcu twardnieje i zamienia się w wosk pszczeli. Z dala od powietrza i wody miód może być przechowywany w nieskończoność, stanowiąc dla pszczół doskonałe źródło pożywienia na mroźne zimowe miesiące.
Smak oraz kolor jest zależny od kwiatu
Kolor, smak, aromat i konsystencja miodu różnią się znacznie w zależności od rodzaju kwiatów, które pszczoły odwiedzają. Na przykład miód koniczynowy różni się znacznie od miodu zbieranego przez pszczoły, które odwiedzają pola lawendy. O czym warto wspomnieć to nektar przekształca się w miód poprzez inwersję większej części sacharozy w fruktozę i glukozę oraz poprzez wcześniej wspomniane usunięcie nadmiaru wilgoci.
Bacopa Monnieri od Apollo’s Hegemony – Ukrwij swój mózg
Zalety miodu:
Leczenie ran i oparzeń czy zapalenie skóry
Przegląd z 2015 r. wykazał, że miód może pomóc w leczeniu oparzeń, a badanie z 2017 r. wykazało, że białko w miodzie promowało gojenie się ran. Wcześniejsze badanie z 2013 r. wykazało, że stosowanie miodu w miejscu infekcji nie miało przewagi nad podawaniem antybiotyków – a stosowanie miodu w rzeczywistości zwiększało ryzyko infekcji u osób z cukrzycą – warto zaznaczyć, że miód składa się z ponad 80% cukru. Warto zauważyć, że wiele produktów, takich jak kremy do twarzy, dezodoranty i szampony, zawiera miód w różnych ilościach. Miód jest tradycyjnie stosowany do leczenia ran, ukąszeń owadów, oparzeń, chorób skóry, owrzodzeń i czyraków. Dokumentacja naukowa dotycząca zdolności miodu do gojenia ran potwierdza jego skuteczność jako promotora naprawy ran i środka przeciwbakteryjnego. Miód sprzyja aktywacji uśpionego plazminogenu w macierzy rany, co prowadzi do dynamicznej ekspresji enzymu proteolitycznego. Plazmina powoduje retrakcję skrzepów krwi i destrukcję fibryny. Jest enzymem, który rozbija skrzepu fibryny z przyłączonymi martwymi tkankami w łożysku rany. Miód ma korzystny wpływ na dziecięce zapalenie skóry spowodowane nadmiernym używaniem pieluch. Zbadano wpływ miodu zmieszanego z woskiem pszczelim i oliwą z oliwek na pacjentów z łuszczycą lub atopowym zapaleniem skóry. Badanie kliniczne wykazało, że mieszanka zawierająca miód była wyjątkowo dobrze tolerowana i spowodowała znaczną poprawę. Miód zawiera różne metabolity tlenku azotu, które zmniejszają częstość występowania infekcji skórnych w łuszczycy
Zapobieganie refluksowi
Miód może pomóc z refluksem. Przegląd z 2017 roku efektów zdrowotnych miodu zaproponował, że miód może pomóc w linii przełyku i żołądka, prawdopodobnie zmniejszając przepływ w górę kwasu żołądkowego i niestrawionego jedzenia. Choroba refluksowa przełyku jest infekcją błony śluzowej spowodowaną przez treść żołądka, która przedostaje się do przełyku, a nawet do płuc. Objawy refluksu obejmują zgagę, zapalenie i cofanie się kwasu. Spożywanie miodu pomaga w tym schorzeniu, ponieważ powleka on przełyk i żołądek, zapobiegając w ten sposób wypływaniu pokarmu i soku żołądkowego do góry.
EKSTRATK Z KURKUMY (95%) Z DODATKIEM PIPERYNY
Czy miód naprawdę leczy przeziębienie?
Naukowcy nie są pewni, dlaczego miód może pomóc w leczeniu objawów przeziębienia, ale może to mieć związek z jego antyoksydantami lub faktem, że jest lepki i dlatego pokrywa podrażnione gardło. Badania na dzieciach wykazały wyniki, w tym podwójnie ślepe, kontrolowane placebo i randomizowane badanie opublikowane w Pediatrics w 2012 roku. Podwójnie ślepa próba oznacza, że ani dzieci, ani ich rodzice, ani badacze nie wiedzieli, czy dzieci otrzymywały miód czy placebo, w tym przypadku ekstrakt z daktyli silan. Pierwszej nocy dzieci nie otrzymały żadnego leczenia, a drugiej otrzymały jeden z trzech produktów miodowych lub placebo. Wszystkie grupy, w tym grupa placebo, czuły się lepiej w nocy drugiej, ale ci, którzy otrzymali produkt zawierający miód, zgłosili największą poprawę. Jak łatwo się domyślić większość badań, które obejmują temat przeziębienia czy też kaszlu są opłacane przez firmy zewnętrzne, które mają udziały w firmach związanych z przemysłem “miodowym”. Choć autorzy badań zastrzegają, że te firmy nie miały możliwości zmiany wyników to podszedłbym do tego jako uzupełnienie suplementacji w trakcie trwania przeziębienia. Choć sam przegląd z 2018 roku wskazuje na to, że miód może pomagać dzieciom w przeziębieniu to nadal bym traktował to jako dodatek niż główny środek, który powinniśmy stosować przy leczeniu przeziębienia.
Miód dla sportowców
Badania porównawcze pomiędzy wodą a napojem sportowym z dodatkiem miodu akacjowego wykazały, że jest on skuteczny w utrzymaniu wydajności sportowej. Dodatkowo, spożycie napoju z miodem akacjowym może wywołać znacząco wyższe wartości glukozy, insuliny w porównaniu do zwykłej wody podczas nawadniania oraz biegu na czas. Systematyczny przegląd z 2019 wskazał, że utrzymanie stężenia glukozy we krwi może być szczególnie istotne dla sportowców uprawiających dyscypliny wymagające wysokich umiejętności technicznych (np. sportowcy dyscyplin zespołowych). Rola glukozy we krwi w funkcjonowaniu mózgu jest oczywista. Rzeczywiście, mózg jest jednym z niewielu ludzkich organów, który w dużym stopniu zależy od stężenia glukozy we krwi w celu utrzymania optymalnego funkcjonowania. Co niesie za sobą przesłanki, że miód, a bardziej zawarta w nim glukoza może sprzyjać w sportach zespołowych co nie zostało do końca wyjaśnione w podanym przeglądzie.
Miód może wspomóc regenerację potreningową
Obok dostarczania aminokwasów do naprawy mięśni i płynów do nawadniania, szybkie uzupełnianie zapasów glikogenu ma podstawowe znaczenie dla ułatwienia regeneracji po wysiłku. Co więcej, wspólne spożywanie węglowodanów i białka w okresie powysiłkowym może pomóc w promowaniu środowiska anabolicznego i ułatwić odbudowę glikogenu. Krieder i wsp. badali wpływ spożywania 40 g białka serwatkowego wraz z 120 g sacharozy, miodu w proszku lub maltodekstryny w ciągu pięciu minut od zakończenia treningu oporowego. W porównaniu z osobami, które nie przyjmowały suplementu, wszystkie trzy grupy wykazały wyższe stężenia insuliny w 30, 60, 90 i 120 minucie po spożyciu. Chociaż można się tego spodziewać, biorąc pod uwagę, że węglowodany i białko serwatkowe są insulinogenne, interesujące jest to, że stężenie glukozy we krwi w grupie miodu było wyższe po 30 minutach po karmieniu w porównaniu z grupą sacharozy, a także wyższe niż we wszystkich trzech innych warunkach w 60 minut po spożyciu. Zgodnie z niższym IG miodu w porównaniu z innymi ocenianymi źródłami węglowodanów, te wzorce wydają się sugerować bardziej długotrwałe pojawianie się węglowodanów w krwiobiegu, gdy miód był spożywany. Te odpowiedzi glukozy i insuliny we krwi mogą sugerować potencjał wykorzystania miodu, gdy wymagana jest regeneracja po wysiłku fizycznym.
Stabilizacja glukozy dzięki berberynie
Miód niejako może pomóc pić więcej w trakcie treningu poprzez swój słodki smak
Fakt, że roztwór miodu powodował podobne odczucia pragnienia, nudności, uczucia pełności i rozstroju żołądka w porównaniu ze zwykłą wodą. Jedną z tradycyjnych obaw związanych z zalecaniem węglowodanów o niskim indeksie glikemicznym podczas wysiłku fizycznego jest ryzyko wystąpienia zaburzeń żołądkowych w przypadku wydłużenia czasu pojawienia się zewnętrznych węglowodanów. Chociaż Ahmad i wsp. oceniali reakcje percepcyjne tylko bezpośrednio po podaniu każdego węglowodanu, a nie podczas 20-minutowego wysiłku fizycznego, który następował po nim, poprzednie badania obejmujące symulację meczu piłkarskiego wykazały podobne wartości dyskomfortu brzusznego po spożyciu 8% roztworu izomaltulozy w porównaniu z równoważną objętością maltodekstryny o wysokim IG. Podsumowując, badania te mogą dać do myślenia lekarzom i sportowcom, którzy wcześniej mogli być zniechęceni do rozważenia spożycia węglowodanów o niższym indeksie glikemicznym przed i podczas ćwiczeń.
Podsumowanie
Głównie w tym artykule chciałem skupić się na bardziej popartych przesłankach dotyczących miodu. Jak można się domyślić miód, dzięki swojej długoletniej historii urósł do swego rodzaju mitu, który sprowadza się do danego problemu, a miód na pewno go rozwiąże. Choć nie można go nazwać lekiem to z pewnością dobrym dodatkiem do Twojej diety, który pomaga przy pewnych dolegliwościach.
Źródła:
https://en.wikipedia.org/wiki/Honey
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5544694/
https://www.thelancet.com/journals/laninf/article/PIIS1473-3099(13)70258-5/fulltext
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5549483/#!po=80.5556
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15022655/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4594138/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25811946/
https://www.healthline.com/nutrition/is-honey-good-for-you
https://www.medicalnewstoday.com/articles/264667#benefits
https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD007094.pub5/information#CD007094-cr-0002
