Piołun – zioło o wielokierunkowym działaniu

Źródło zdjęcia: pexels-veronica-2061538

 

Piołun (Artemisia absinthium) jest ziołem, które rośnie na całym świecie w obszarach o łagodnej temperaturze. Jest również powszechnie znany jako madderwort i zielony imbir. Piołun jest wieloletnim krzewem o liściach, które pachną jak szałwia. Ze względu na gorzki smak, piołun jest wykorzystywany do produkcji napojów alkoholowych, takich jak wermut i absynt. Od wielu lat ludzie stosują piołun także w medycynie. Piołun był używany z wielu powodów, w tym do wsparcia eradykacji pasożytów, poprawy trawienia i zwalczania bólu.

 

Zastosowania zdrowotne

Mimo iż Piołun wykorzystywany jest między innymi do produkcji napojów alkoholowych, które nie mają nic wspólnego zdrowiem, tak literatura naukowa wskazuje, iż może mieć on zastosowania medyczne i to na wielu płaszczyznach.

 

Aż 300 mg ekstraktu z piołunu (ekstrakt 4:1)

 

Oto niektóre z nich, które:

• pobudzanie trawienia i apetytu,
• działanie przeciwpasożytnicze,
• hamowanie wzrostu zakażenia pierwotniakami,
• posiadanie właściwości antybakteryjnych,
• właściwości przeciwgrzybicze,
• wsparcie pracy gospodarki glukozowo-insulinowej,
• działanie przeciwwrzodowe,
• wsparcie kondycji wątroby,
• działające przeciwzapalnie,
• stymulowanie układu odpornościowego,
• działanie przeciwrodnikowe (wysoka zawartość antyoksydatnów),
• działanie przeciwbólowe,
• działanie chroniące komórki nerwowe przed uszkodzeniem,
• wsparcie pracy układu nerwowego,
• zmniejszanie demencji,
• stabilizacja błon komórkowych.

 

Piołun posiada liczne związki odpowiedzialne za jego aktywność biologiczną, w tym:

• olejki eteryczne,
• gorzkie laktony seskwiterpenowe,
• izomery absynthin,
• związki goryczkowe, takie jak artemizyna,
• kwasy fenolowe,
• flawonoidy,
• kumaryny.

EGCG – ekstrakt z zielonej herbaty standaryzowany na galusan epigallokatechiny – skoncentrowane źródło prozdrowotnych polifenoli

Choroba Leśniowskiego-Crohna

Piołun może być pomocny w niektórych stanach chorobowych, szczególnie tych związanych z zapaleniem. Badania dotyczyły skuteczności piołunu w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, schorzenia przewodu pokarmowego, które powoduje stan zapalny w przewodzie pokarmowym. W jednym z niewielkich badań 20 osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna kontynuowało dotychczasowe leczenie, a następnie dodało do niego piołun lub placebo. Wyniki pokazały, że 80% osób stosujących piołun osiągnęło remisję kliniczną (ustąpienie objawów) w porównaniu do zaledwie 20% osób stosujących placebo. W kolejnym, niestety, małym badaniu stwierdzono, że 65% z 40 uczestników, którzy przyjmowali piołun każdego dnia, wykazano prawie całkowitą remisję. Żadna z osób przyjmujących placebo nie wykazała względnej poprawy objawów. Korzyści płynące z piołunu w przypadku takich schorzeń, jak chroniczne zapalenie jelit, mogą wynikać ze zdolności rośliny do zwalczania stanu zapalnego, ze względu na wysoką zawartość substancji przeciwzapalnych.

 

Jednym ze związków zawartych w piołunie jest artemizyna. Niektóre badania wykazały, że artemizynina ma właściwości przeciwzapalne. Artemizyna może również hamować cytokiny prozapalne, rodzaj białka, które promują stan zapalny. Potrzeba więcej badań na dużą skalę, aby potwierdzić związek między piołunem a chorobą Leśniowskiego-Crohna, jednakże dotychczasowe rzucają pozytywne światło na zastosowanie Piołunu w NChZJ.

 

Wysokie dawki EPA i DHA – wsparcie przy chorobach autoimmunologicznych oraz zapalnych

 

Poprawa trawienia

Piołun może pomóc w poprawie trawienia. Jedno z badań wykazało, że piołun pomaga w trawieniu poprzez zmniejszenie skurczów w żołądku i jelitach.  Niektóre badania sugerują, że zioła o gorzkim smaku, takie jak piołun, pomagają w produkcji śliny, zwiększają wydzielanie soku żołądkowego, co może wspomagać trawienie.

 

Ból związany z zapaleniem stawów

Ponieważ piołun zawiera artemizynę, związek o działaniu przeciwzapalnym, roślina ta może być pomocna przy zapaleniu stawów. Jedno z badań wykazało, że uczestnicy z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych, którzy stosowali miejscowo maść zawierającą piołun, zgłaszali mniejszy ból po dwóch tygodniach stosowania. W badaniu zauważono jednak, że sposób pomiaru bólu jest subiektywny, co mogło wpłynąć na wyniki.

 

Właściwości antyoksydacyjne

Uważa się, że piołun ma właściwości antyoksydacyjne dzięki składnikowi rośliny zwanemu chamazulenem. Antyoksydanty to substancje, które zmniejszają lub opóźniają uszkodzenia komórek spowodowane stresem oksydacyjnym. Stres oksydacyjny może potencjalnie prowadzić do raka, przewlekłego zapalenia i innych chorób, w tym śmierci.

 

Kurkumina + piperyna – silny antyoksydant o wielokierunkowym działaniu

 

Piołun, a pasożyty

Istnieje popularne przekonanie, że piołun może zabijać pasożyty. Jednak badania są ograniczone tylko do testów na zwierzętach. Nie ma jeszcze badań potwierdzających, że piołun – w postaci surowej lub w suplementach – może leczyć pasożyty u ludzi. W jednym z badań, przeprowadzonym na myszach, sprawdzono działanie terapeutyczne piołunu na powszechnie występującego pasożyta o nazwie Hymenolepis nana. Jest to tasiemiec jelitowy, który dotyka ludzi. Tradycyjna terapia polega na zastosowaniu Biltricide (praziquantel). W badaniu stwierdzono, że piołun skutecznie sparaliżował i zabił pasożyta u myszy. Jednak wynik ten może zależeć od składników aktywnych, ekstraktu i potencji. Bez jakichkolwiek badań na ludziach, zdolność piołunu do leczenia infekcji pasożytniczych u ludzi jest niepewna. Czy doczekamy się badań na ludziach? Niestety zapewne nie, gdyż koncerny farmaceutyczne nie mogłyby nałożyć patentu na substancję naturalnie występującą w przyrodzie, a brak patentu = mniejszy dochód.

 

Potencjalne działanie antydepresyjne i pewne działanie neuroprotekcyjne

Przegląd badań z 2020 roku wskazuje, że piołun wspomaga tworzenie się w organizmie antyoksydacyjnego glutationu i działa ochronnie na mózg. Zauważa się także, że badania na zwierzętach sugerują, że piołun ma działanie antydepresyjne i może zwiększać poziom serotoniny. Inny przegląd sugeruje, że piołun może przynieść korzyści osobom z chorobami neurologicznymi, takimi jak Alzheimer czy Parkinson, i może mieć właściwości zmniejszające dezorientację, delirium i dezorientację.

 

Równoważenie poziomu cukru we krwi

Badania sugerują, że piołun może być korzystny dla zrównoważenia poziomu cukru we krwi i insuliny. Dodatkowo niektóre badania sugerują, że piołun może zapobiegać gromadzeniu się lipidów we krwi i obniżać poziom cukru we krwi u osób z cukrzycą typu 2 i hiperlipidemią.

 

Dawkowanie

Odpowiednia dawka piołunu zależy od kilku czynników, takich jak wiek użytkownika, stan zdrowia i kilka innych warunków. W tej chwili nie ma wystarczających informacji naukowych, aby określić odpowiedni zakres dawek dla piołunu. Należy pamiętać, że produkty naturalne nie zawsze są bezpieczne, a dawkowanie może być ważne. Pamiętaj, aby przestrzegać odpowiednich wskazówek na etykietach produktów i skonsultować się z farmaceutą lub lekarzem lub innym pracownikiem służby zdrowia przed użyciem.

 

Czy piołun jest bezpieczny?

Nie ma badań na ludziach, które wskazywałyby, czy piołun jest bezpieczny dla osób w ciąży lub karmiących piersią. Nie ma również badań na temat tego, czy jest on bezpieczny dla małych dzieci. Przeprowadzono jednak badania na myszach, które sugerują, że rośliny z gatunku Artemisia (do których należy piołun) mogą być szkodliwe dla ciąży i płodności.Chociaż badania te nie obejmowały konkretnie piołunu, to jednak wskazują, że nie należy go przyjmować, jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajść w ciążę. Osoby uczulone na rodzinę Asteraceae, która obejmuje ambrozję i nagietki, również powinny unikać piołunu. Osoby cierpiące na choroby nerek również powinny unikać piołunu. Niektóre niepotwierdzone dowody sugerują, że olej z liści piołunu może powodować toksyczne działanie na nerki lub ich niewydolność. Jednak efekt ten jest prawdopodobnie rzadki. Piołun zawiera również składnik zwany tujonem, który jest toksyczny i może być śmiertelny w za dużych dawkach, przekraczających RDA. Aby uniknąć tego składnika, należy sprawdzić, czy produkt z piołunu nie zawiera tujonu lub nie.

 

Potencjalne interakcje z lekami

Piołun może wchodzić w interakcje z niektórymi lekami. Jednym z potencjalnych skutków działania tujonu są drgawki. Oznacza to, że jeśli przyjmujesz piołun z tujonem, tujon zawarty w suplemencie może zakłócać działanie leków przeciwpadaczkowych, takich jak Mysoline (primidon). Wykazano również, że piołun może negatywnie reagować z lekami rozrzedzającymi krew, takimi jak warfaryna.

 

Szybkie podsumowanie

Piołun jest ziołem, które może być stosowane w formie suplementu. Potencjalne korzyści z piołunu obejmują złagodzenie objawów choroby Leśniowskiego-Crohna, pomoc w trawieniu i niższy ból stawów. Suplement ma również korzyści przeciwutleniające. Niektóre osoby nie powinny używać lub przyjmować piołunu, w tym osoby w ciąży lub karmiące piersią oraz osoby przyjmujące leki rozrzedzające krew lub leki przeciwpadaczkowe. Nie ma wystarczających badań, aby określić długoterminowe korzyści i zagrożenia związane z piołunem. Przed zastosowaniem suplementu należy porozmawiać z pracownikiem służby zdrowia.

 

Bibliografia:

1. Judžentienė A. Wormwood (artemisia absinthium L.) oils. In: Essential Oils in Food Preservation, Flavor and Safety. Academic Press; 2015.
2. Ng SC, Lam YT, Tsoi KK, Chan FK, Sung JJ, Wu JC. Systematic review: The efficacy of herbal therapy in inflammatory bowel disease. Aliment Pharmacol Ther. 2013;38(8):854-863. doi:10.1111/apt.12464
3. Picardo S, Altuwaijri M, Devlin SM, Seow CH. Complementary and alternative medications in the management of inflammatory bowel disease. Therap Adv Gastroenterol. 2020;13:175628482092755. doi:10.1177/1756284820927550
4. Kim WS, Choi WJ, Lee S, et al. Anti-inflammatory, antioxidant and antimicrobial effects of artemisinin extracts from artemisia annua l. Korean J Physiol Pharmacol. 2014;19(1):21. doi:10.4196/kjpp.2015.19.1.21
5. McMullen MK, Whitehouse JM, Whitton PA, Towell A. Bitter tastants alter gastric-phase postprandial haemodynamics. Journal of Ethnopharmacology. 2014;154(3):719-727. doi:10.1016/j.jep.2014.04.041
6. Szopa A, Pajor J, Klin P, et al. Artemisia absinthium l.—importance in the history of medicine, the latest advances in phytochemistry and therapeutical, cosmetological and culinary uses. Plants. 2020;9(9):1063. doi:10.3390/plants9091063
7. Basiri Z, Zeraati F, Esna-Ashari F, et al. Topical effects of artemisia absinthium ointment and liniment in comparison with piroxicam gel in patients with knee joint osteoarthritis. Iranian Journal of Medical Sciences. 2017;42(6):524–531.
8. Kamali H, Mohammadi A, Sani TA, Ameri AA, Imani M, Golmakani E. Seasonal variation in the chemical composition, antioxidant activity, and total phenolic content of artemisia absinthium essential oils. Pharmacognosy Research. 2015;7(4):329. doi:10.4103/0974-8490.158441
9. National Cancer Institute. Oxidative Stress.
10. Beshay EVN. Therapeutic efficacy of artemisia absinthium against hymenolepis nana: In vitro and in vivo studies in comparison with the anthelmintic praziquantel. Journal of Helminthology. 2017;92(3):298-308. doi:10.1017/s0022149x17000529
11. Laadraoui J, Aboufatima R, El Gabbas Z, et al. Effect of artemisia herba-alba consumption during pregnancy on fertility, morphological and behaviors of mice offspring. Journal of Ethnopharmacology. 2018;226:105-110. doi:10.1016/j.jep.2018.08.017
12. Trendafilova A, Moujir LM, Sousa PM, Seca AM. Research advances on health effects of edible artemisia species and some sesquiterpene lactones constituents. Foods. 2020;10(1):65. doi:10.3390/foods10010065
13. Moacă E-A, Pavel IZ, Danciu C, et al. Romanian wormwood (artemisia absinthium L.): Physicochemical and nutraceutical screening. Molecules. 2019;24(17):3087. doi:10.3390/molecules24173087
14. Bahr TA, Rodriguez D, Beaumont C, Allred K. The effects of various essential oils on epilepsy and acute seizure: A systematic review. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine. 2019;2019:1-14. doi:10.1155/2019/6216745
15. Tan C, Lee S. Warfarin and food, herbal or dietary supplement interactions: A systematic review. BJCP. 2020.doi:10.1111/bcp.14404
16. U.S. Food and Drug Administration. FDA 101: Dietary supplements.
17. Zámboriné Németh É, Thi Nguyen H. Thujone, a widely debated volatile compound: What do we know about it? Phytochemistry Reviews. 2020;19(2):405-423. doi:10.1007/s11101-020-09671-y
18. Batiha GE-S, Olatunde A, El-Mleeh A, et al. Bioactive compounds, pharmacological actions, and pharmacokinetics of wormwood (artemisia absinthium). Antibiotics. 2020;9(6):353. doi:10.3390/antibiotics9060353
19. Basiri, Z., et al. (2017). Topical effects of Artemisia absinthium ointment and liniment in comparison with piroxicam gel in patients with knee joint osteoarthritis: a randomized double-blind controlled trial.
20. El-Saber Batiha, et al. (2020). Bioactive compounds, pharmacological actions, and pharmacokinetics of wormwood (Artemisia absinthium)
21. CFR — code of federal regulations title 21: Subpart F — Flavoring agents and related substances. (n.d.).
22. Dosoky, N. S., et al. (2021). Maternal reproductive toxicity of some essential oils and their constituents
23. Hadi, A., et al. (2014). Anti-inflammatory and analgesic activities of artemisia absinthium and chemical composition of its essential oil.
24. Hojageldiyev, T., et al. (2019). Antimycobacterial activity of ethanolic extract of Artemisia absinthium L. [Abstract].
25. Hold, K. M., et al. (2000). α-Thujone (the active component of absinthe): γ-Aminobutyric acid type A receptor modulation and metabolic detoxification.
26. Kantor, M., et al. (2018). Entamoeba histolytica: Updates in clinical manifestation, pathogenesis, and vaccine development.
27. Padosch, S. A., et al. (2006). Absinthism: A fictitious 19th century syndrome with present impact.
28. Szopa, A., et al. (2020). Artemisia absinthium L. — importance in the history of medicine, the latest advances in phytochemistry and therapeutical, cosmetological and culinary uses.
29. Trendafilova, A., et al. (2021). Research advances on health effects of edible artemisia species and some sesquiterpene lactones constituents.