Zdjęcia: unsplash.com/@nordwood
Należy oddzielić kawę od samej kofeiny. Jest to bowiem napój złożony z wielu związków. Związki te są spożywane z dużą zmiennością w zależności od wielkości porcji, rodzaju ziaren, metody palenia, metody parzenia (np. temperatury wody, wielkości mielenia, czasu i sprzętu) oraz dodatków. Na przykład, w porównaniu ze zwykłymi ziarnami arabiki, ziarna robusty są zazwyczaj uważane za zawierające więcej kofeiny. Połączenie fitochemikaliów w czarnej kawie doprowadziło naukowców do umieszczenia jej nad innymi produktami spożywczymi w rankingach gęstości odżywczej i uznania jej za część zdrowej diety, nawet przy ośmiu lub więcej filiżankach dziennie.
Jak mówią obecne dowody naukowe „picie kawy było odwrotnie proporcjonalne do śmiertelności, w tym wśród osób pijących osiem lub więcej filiżanek dziennie oraz osób z genetycznymi polimorfizmami wskazującymi na wolniejszy lub szybszy metabolizm kofeiny. Odkrycia te sugerują znaczenie składników innych niż kofeina w związku kawy ze śmiertelnością i zapewniają dalsze zapewnienie, że picie kawy może być częścią zdrowej diety”.
Kawa w historii badań naukowych
Będąc częścią wielu kultur od wieków, kawa była historycznie badana w różnych dyscyplinach. Rolnicze, sensoryczne, psychometryczne i fizjologiczne aspekty kawy były badane równolegle, a czasem w zbieżny sposób. Badania rolnicze koncentrowały się na takich kwestiach, jak rodzaj i modyfikacje genetyczne, które z kolei wpływają na zawartość składników odżywczych, a tym samym zastosowanie do sprawności umysłowej i fizycznej. Naukowcy zajmujący się sensoryką opracowali nawet Słownik sensoryczny World Coffee Research – narzędzie, które pomaga opisywać percepcje podczas spożywania kawy, percepcje, które mogą wpływać na fizjologię, apetyt, sprawność umysłową i fizyczną.
Pod względem psychometrycznym kawa była badana w takich obszarach, jak nastrój i sprawność poznawcza. Wreszcie, fizyczne skutki spożywania kawy i jej nieodłącznych składników – w tym kofeiny – wzbudziły zainteresowanie fizjologów ćwiczeń i innych osób, które chcą przetestować i zastosować je do wyników sportowych, regeneracji i utraty tkanki tłuszczowej.
Rozwój i ewolucja literatury dotyczącej fizjologii wysiłku fizycznego związane z kawą nie są zaskakujące, biorąc pod uwagę jej powszechność, a dane wskazują, że 76% próbek moczu po startach elitarnych sportowców zawierało wymierne stężenia najbardziej znanego składnika kawy – kofeiny.
Według Niebera początki kawy sięgają XIII wieku. Chociaż kawa jako napój zmieniła swoją formę od czasu odkrycia owocu kawy w górach Etiopii, rozprzestrzeniła się ona w Arabii, a następnie w XVII wieku do Europy.
Jest mało prawdopodobne, aby sam smak był przyczyną rozpowszechnienia się kawy; zawartość kofeiny w kawie i „efekt otoczenia” wraz z innymi nieodłącznymi składnikami wywołują oczywisty stan pobudzenia. We współczesnej erze naukowej fizjologowie ćwiczeń zapożyczyli się z wielu linii badawczych (np. rolniczych, metabolicznych, sensorycznych i psychometrycznych), aby przetestować kawę i jej składniki na różne sposoby. Podobnie jak w przypadku wielu odżywek i suplementów diety, efekty byly zróżnicowane w zależności od wielu czynników.
AdaptogenCoffee od Health Labs – kawa z dodatkiem adaptogenów – KUP TUTAJ
Organizm po spożyciu kawy
Składniki składowe kawy są wchłaniane i transportowane na różne sposoby. Na przykład, w zależności od drogi podania (np. guma vs. kapsułka vs. napój), wykazano, że kofeina jest wchłaniana podpoliczkowo, przez żołądek i głównie przez jelito cienkie. Ogólna szybkość wchłaniania wskazuje na najszybszą akbsorpcję z gumy, następnie z napoju a na końcu z kapsułki. To, w połączeniu z prawie 100% biodostępnością, prowadzi do wykrycia w surowicy w ciągu kilku minut, ale indywidualnie zmiennego okresu półtrwania ~ 4–6 h.
W przeciwieństwie do tego, kwasy chlorogenowe i ich metabolity są prawdopodobnie wchłaniane trójfazowo, w żołądku, jelicie cienkim (około jednej trzeciej), a później w jelicie grubym po interakcji z lokalną mikroflorą. Biodostępność nienaruszonych polifenoli, takich jak natywny kwas chlorogenowy, została opisana jako „niska” i „w niewielkim stopniu”, przy zaledwie 5–10% całkowitego spożycia polifenoli dietetycznych wchłanianych przez żołądek i jelito cienkie, ale konwersja do wielu metabolitów utrudnia interpretację. Problemem jest również zmienność genetyczna i mikroflory jelitowej u poszczególnych osób.
Mechanizm poprawy sprawności fizycznej
Składniki kawy obejmują kofeinę, kwasy chlorogenowe, kwas ferulowy, kwas kawowy, kwas nikotynowy i niezidentyfikowane związki. Stężenia tych składników mogą zmieniać się w zależności od odmiany kawy, źródła pochodzenia ziaren, procedur mycia i suszenia, metod palenia, metod przechowywania, wielkości cząstek ziaren kawy i praktyk przygotowania. Analiza 20 kaw espresso wykazała, że poziomy kofeiny i kwasów chlorogenowych znacznie się różniły. Poziomy kofeiny wahały się od 51 mg/porcję (Starbucks) do 322 mg/porcję (Pattiserie Francoise), podczas gdy poziomy kwasu chlorogenowego wahały się od 24 mg/porcję (Starbucks) do 422 mg/porcję (Pattiserie Francoise).
Wykazano in vitro, że kwasy chlorogenowe antagonizują wiązanie kofeiny z receptorem adenozynowym, a także łagodzą stres oksydacyjny i stany zapalne. Poziom pochodnych kwasu chlorogenowego występujących w ziarnach kawy i ich potencjalna ingerencja w wiązanie kofeiny z receptorami adenozynowymi może być zróżnicowana w zależności od marki kawy. Według Hodgsona i współpracowników niskie stężenia kwasów chlorogenowych typowo mierzone in vivo nie wpływają negatywnie na mechanizmy działania kofeiny.
Wpływ kawy na układ nerwowy
Wydaje się, że głównym mechanizmem ergogenicznego działania kawy jest antagonizm kofeiny w stosunku do receptorów adenozynowych A1 i A2A. Antagonizm receptorów adenozynowych prowadzi do zwiększenia uwalniania neuroprzekaźników i szybkości aktywacji jednostek motorycznych, tłumienia bólu, zmniejszenia zmęczenia i poprawy wydolności mięśniowej. Spożycie kofeiny modyfikuje reakcje percepcyjne, które mogą wpływać na wydajność poprzez blokowanie centralnych i obwodowych receptorów adenozynowych, które wpływają na sygnalizację bólu, a tym samym powodują zmniejszenie odczuwania bólu w mięśniu podczas ćwiczeń o wysokiej intensywności.
Sugerowano również, że kofeina obniża próg uwalniania ß-endorfiny wywołanej wysiłkiem fizycznym, co prawdopodobnie ma wpływ na ocenę postrzeganego wysiłku. Ponadto spekulowano, że blokowanie receptorów adenozyny przez kofeinę wpływa na efekty motoryczne i aspekty motywacyjne, tym samym poprawiając wydajność.
W metaanalizie Doherty i Smith doszli do wniosku, że 33% zaobserwowanej poprawy wydajności wynikało z obniżonej oceny postrzeganego wysiłku (RPE) po spożyciu kofeiny. Spekulowali również, że ocena RPE może nie mieć zastosowania do przerywanego charakteru sportów zespołowych o wysokiej intensywności lub działań, takich jak sprint lub ćwiczenia oporowe. Wniosek ten jest spójny z brakiem wpływu spożycia kawy na RPE u osób w biegu na 800 m, sprintcie kolarskim i jeździe na czas [oraz w ćwiczeniach oporowych.
Wpływ kawy na tkankę mięśniową
Stwierdzono, że kofeina zmienia uwalnianie lub pobieranie wapnia przez retikulum sarkoplazmatyczne, które odgrywa integralną rolę w skurczu mięśni szkieletowych. Wykazano również, że hamuje fosfodiesterazę (PDE), enzym rozkładający lub obniżający poziom cAMP, co prowadzi do gromadzenia się cyklicznego monofosforanu adenozyny (cAMP). Chociaż istnieje poparcie dla tych mechanizmów, wymagane stężenie kofeiny (1000 µM) jest trudne lub prawie niemożliwe do osiągnięcia, ponieważ spożycie dwóch do trzech filiżanek kawy powoduje jedynie stężenie kofeiny w osoczu na poziomie 20–50 µM. Dodatkowo, stężenie kofeiny w osoczu powyżej 200 µM wiąże się z działaniem toksycznym, a śmiertelne zatrucie jest związane ze stężeniem powyżej 500 µM. Zatem żaden z tych mechanizmów prawdopodobnie nie wystąpi in vivo.
Sugerowano również, że kofeina może działać poprzez zwiększoną aktywację pompy sodowo-potasowej (Na+/K+). Według Schneikera i współpracowników zwiększenie przez kofeinę aktywacji pompy Na+/K+ w mięśniach szkieletowych może poprawić odporność na zmęczenie.
Metaboliczne działanie kawy
Wielu naukowców badało wpływ kofeiny na homeostazę glukozy. Niektórzy stwierdzili, że kofeina ma działanie hiperglikemiczne w wyniku zwiększonego uwalniania katecholamin z nadnerczy. Katecholaminy, przede wszystkim epinefryna, wiążą się z receptorami na błonach komórek mięśni szkieletowych, które aktywują cyklazę adenylanową. Powoduje to wzrost wewnątrzkomórkowego cAMP, który aktywuje kinazę białkową i przyspiesza przemianę fosforylazy-b w aktywną postać fosforylazy-a, której działanie polega na zwiększeniu tempa glikogenolizy mięśni szkieletowych.
Wydaje się, że spożycie kawy lub kofeiny nie ma wpływu na poziom epinefryny. Badacze stwierdzili podobny wzrost epinefryny w odpowiedzi na dawkę 4,45 mg/kg kofeiny spożytą w kapsułce, kawie bezkofeinowej z dodatkiem kofeiny lub zwykłej kawie.
Kawa może powodować zwiększoną mobilizację wolnych kwasów tłuszczowych w wyniku spożycia kofeiny. Uważano, że zwiększone poziomy wolnych kwasów tłuszczowych powodują zwiększone utlenianie wolnych kwasów tłuszczowych i oszczędzanie glikogenu mięśniowego. Naukowcy ponownie więc zbadali perspektywy oszczędzania glikogenu mięśniowego przez kofeinę, łącząc dane z poprzednich badań z udziałem osób spożywających 5 lub 9 mg kofeiny/kg, ćwiczących przy 75–85% VO2max i włączając pomiary glikogenu mięśniowego. Ich analiza nie wykazała różnicy w zużyciu glikogenu mięśniowego między próbami z kofeiną i placebo. W innym badaniu nie stwierdzono różnic w utlenieniu węglowodanów lub tłuszczów podczas 30-minutowej jazdy na rowerze w stanie ustalonym z bezwodną kofeiną (5 mg/kg), kawą (5 mg kofeiny/kg), kawą bezkofeinową lub placebo.
Teakryna od Apollo’s Hegemony – substancja pobudzająca o podobnym działaniu do kofeiny – KUP TUTAJ
Wpływ kawy na wydajność sportową
Wpływ na parametry siły, mocy i wytrzymałości mięśniowej
Kawę badano w odniesieniu do różnych ćwiczeń fizycznych. Wszystkie systemy energetyczne wspierające ćwiczenia są zależne od substratu, w tym wykorzystanie natychmiastowej puli fosfagenu (ATP-fosforan kreatyny) przez około 10 sekund. Dotyczy to również wydajności energetycznej powyżej 10 s – na przykład podczas testu cyklicznego Wingate’a lub przez cały czas trwania sesji ćwiczeń oporowych, które opierają się na metabolizmie węglowodanów w celu ponownej fosforylacji fosfagenów i zaangażowania szlaków energetycznych wytrzymałości mięśniowej. Jeśli chodzi o wydajność rowerową Wingate, dane dotyczące konkretnych efektów kawy, w przeciwieństwie do kofeiny, są bardzo ograniczone.
Hoffmana i współpracownicy przebadali 10 aktywnych fizycznie studentów, stosując dwa 30-sekundowe testy mocy Wingate i 1,5 filiżanki (354 ml) wzbogaconej odżywczo kawy JavaFit (zawierającej 450 mg kofeiny, 1200 mg G. cambogia, 360 mg ekstraktu C. aurantium (6%) i 225 mcg polinikotynianu chromu) lub handlową kawę bezkofeinową spożytą 30 min przed wysiłkiem. Nie zgłosili różnic w mocy szczytowej lub mocy średniej, wskaźniku zmęczenia ani nadmiernej powysiłkowej konsumpcji tlenu (EPOC).
Greer i współpracownicy ocenili wpływ spożycia bezwodnej kofeiny (6 mg/kg) na wykonanie czterech 30-sekundowych sprintów Wingate i nie stwierdzili ergogenicznego wpływu na moc wyjściową. Wydaje się, że tryb ćwiczeń nie zmienia tego braku efektu. W 2020 roku Alkatan i współpracownicy podawali pływakom płci męskiej w wieku studenckim dwie filiżanki kawy zawierającej 250 mg kofeiny w porównaniu z podobnym napojem bezkofeinowym 0 mg i nie zaobserwowali poprawy czasów sprintu w symulowanych zawodach pływackich na 25 m. Zaangażowany metaboliczny system energetyczny, specyfika populacji i/lub umiejętności niezbędne do pełnego wykorzystania ergogenicznego działania kofeiny mogły być czynnikami.
W kontekście ćwiczeń oporowych Richardson i Clarke porównali wpływ spożycia placebo, kawy bezkofeinowej oraz dopasowanej do dawki kofeiny bezwodnej (5 mg/kg mc). Badacze odnotowali znaczące różnice w całkowitym ciężarze podniesionym podczas przysiadu pomiędzy interwencjami z większym ciężarem podniesionym podczas kawy bezkofeinowej z bezwodną kofeiną w porównaniu z kawą bezkofeinową, samą kofeiną i placebo. Co więcej, całkowite obciążenie podniesione podczas picia kawy było znacznie większa niż w przypadku placebo, ale nie podczas picia kawy bezkofeinowej. Podczas wyciskania leżąc nie wystąpiły istotne różnice. Badacze doszli do wniosku, że zarówno kawa, jak i kawa bezkofeinowa + kofeina poprawiają wytrzymałość siłową.
W 2019 roku Grgic i wsp. przeprowadzili ogólny przegląd 21 metaanaliz dotyczących suplementacji kofeiną (głównie u młodych mężczyzn), który obejmował dowody dotyczące siły mięśniowej, wytrzymałości mięśniowej i mocy beztlenowej – a także wytrzymałości tlenowej (np. czas do wyczerpania) – i doszli do wniosku, że:
- Kofeina była ergogeniczna w szerokim zakresie ćwiczeń
- Kawa była prawdopodobnie skuteczną pomocą ergogeniczną w ćwiczeniach oporowych i sprinterskich, gdy dawka kofeiny wynosiła między 3 a 6 mg/kg.
Wpływ kawy na wysiłki balistyczne
Szybkie ruchy z oporem (np. rzuty ławeczką i skoki na skrzynię) czyli wysiłki balistyczne wiążą się z dodatkowymi wymaganiami, takimi jak większe zastosowanie siły i koordynacja ruchowa niż prosty czas reakcji. W przeciwieństwie do kofeiny jako takiej, brakuje badań dotyczących kawy eksplozywne ćwiczenie siłowe. Nawet jej szerzej zbadany składnik, kofeina, był częściej stosowany do ćwiczeń wytrzymałościowych niż do krótkotrwałej siły mięśniowej i wytrzymałości mięśniowej. Istnieją jednak pewne dane. Na przykład w serii badań opublikowanych tylko jako streszczenia, w których stosowano kawę rozpuszczalną jako interwencję przed ćwiczeniami. Dokonano testów wyciskania ławce i przysiadów po spożyciu dwóch opakowań (6,6 g) kawy instant w 525 ml gorącej wody.
Kawa rozpuszczalna podawana 60 minut przed wysiłkiem fizycznym (90 minut po pierwszym spożyciu i 60 minut po ostatnim połknięciu) konsekwentnie zwiększała prędkość sztangi i moc szczytową w wyciskaniu balistycznym Smitha przy użyciu 50% 1RM. Efekt ergogeniczny nie różnił się między płciami po uwzględnieniu masy ciała, chociaż u kobiet występowało większe stężenie epinefryny i czujność niż u mężczyzn.
Podobnie Watson i współpracownicy w swoim badaniu podali zdrowym ochotnikom niećwiczącym, przyzwyczajonym do kofeiny i nieprzyzwyczajonym do kofeiny 200 mg i doszli do wniosku, że ośrodkowe i obwodowe skutki tolerancji są niepełne. W serii badań wspomnianych powyżej, z wytrenowanymi osobami, krótkie balistyczne przysiady na maszynie Smitha uległy mniejszej poprawie niż w przypadku wyciskania na ławce Smitha.
Kawa a szybkość reakcji
Czas reakcji jest zmienną wydajnościową, na którą może mieć wpływ kawa/kofeina i powszechnie uważa się, że wpływa ona na wyniki sportowe. Obejmuje czujność na bodźce czuciowe, przetwarzanie neuronowe i komponenty motoryczne, które badano na różne sposoby i w różnych populacjach.
W podwójnie ślepym, kontrolowanym placebo eksperymencie losowo dostarczano kawę bezkofeinową lub z kofeiną (65 mg kofeiny) 128 uczestnikom. Wyniki pokazały, że stosunkowo mała dawka kawy z kofeiną poprawiła prosty czas reakcji i szybkość kodowania nowych informacji. Biorąc pod uwagę to odkrycie, można by stwierdzić, że kofeina była skuteczna jednak interpretacja, że kofeina jest wyłącznie odpowiedzialna za wydłużenie czasu reakcji, jest do pewnego stopnia kwestionowana przez badania nad interwencjami dotyczącymi kawy z bardzo niską dawką kofeiny.
Robinson i współpracownicy porównali 100 mg ekstraktu z całych owoców kawy z placebo (kapsułka 100 mg z mikrocelulozy) z udziałem 71 uczestników (55-65 lat, 31 mężczyzn i 40 kobiet). Zaobserwowali, że bogaty w polifenole ekstrakt wiązał się ze skróceniem czasu reakcji i zwiększeniem neurotropowego czynnika pochodzenia mózgowego (BDNF), jak również zmienionymi skanami neuroobrazowania mózgu. Naukowcy doszli do wniosku, że takie nagłe zmiany neurofizjologiczne sprzyjają szybszym czasom reakcji. Sugestywne, zastosowanie do młodych, zdrowych sportowców pozostaje jednak do wyjaśnienia.
W innym badaniu potwierdzono poprawę czujności i działanie przeciw zmęczeniowe obserwowane po wypiciu mieszanki zielonej kawy bezkofeinowej. Jednak 58 przyzwyczajonych osób starszych (>50 lat) nie odczuło korzyści ze spożywania samych kwasów chlorogenowych w dawce 530 mg. Stwierdzono, że inne składniki kawy (lub być może interakcje pomiędzy nimi) w napoju bezkofeinowym były prawdopodobnie odpowiedzialne za korzystny wynik w poprawie czujności. Jedną z możliwości jest udział chinidów powstających w procesie prażenia zielonych ziaren kawy. Inni badacze, korzystając z młodszych populacji, również zgłaszali trendy lub znaczną poprawę czujności po kawie bezkofeinowej w porównaniu z wodą lub napojem placebo.
Ograniczone odkrycia sugerują efekt, w którym zbiór związków w kawie współpracuje ze sobą, wspierając funkcje poznawcze i czas reakcji. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby wyjaśnić wiele możliwych interakcji i ich przełożenie na wyniki ćwiczeń w różnych grupach wiekowych.
Number one od Testosterone.pl – suplement przedtreningowy wspierający wydajność treningową
Wpływ kawy na wysiłki tlenowe
Badania wskazują, że spożywanie kofeiny (bezwodnej lub zawartej w kawie) może zwiększać wytrzymałość, szczególnie przy długotrwałym wysiłku trwającym 30–120 min. W krótszych próbach aerobowych Clark i współpracownicy stwierdził, że czas wyścigu na 1 milę był o 1,3% szybszy u wytrenowanych biegaczy płci męskiej po spożyciu kawy z kofeiną w porównaniu z odmianą bezkofeinową i o 1,9% szybciej w porównaniu z napojem placebo. Podobne korzyści w zakresie wydajności zostały również przedstawione u zdrowych mężczyzn prowadzących siedzący tryb życia, co sugeruje, że stan wytrenowania może nie być czynnikiem ograniczającym korzyści w zakresie wydajności podczas spożywania kawy z kofeiną 60 minut przed pojedynczym wysiłkiem aerobowym.
W większości, ale nie we wszystkich badaniach, kawa zawierająca kofeinę spożywana doraźnie (tj. przed treningiem) poprawiała różne aspekty wytrzymałościowej jazdy na rowerze. Clark i współpracownocy zbadali wpływ nagłego spożycia 0,09 g/kg kawy zawierającej 3 mg/kg kofeiny na 5-kilometrowy czas jazdy na rowerze u dorosłych mężczyzn i kobiet. Spożycie kawy znacząco poprawiło czas wykonywania czynności u obu płci, średnio odpowiednio o 9 i 6 s. Stosując inny rodzaj protokołu tlenowego, Hoffman i współpracownicy stwierdzili, że mężczyźni i kobiety w wieku studenckim wydłużyli czas wysiłku do odmowy z 27,3 ± 10,7 min do 35,3 ± 15,2 min podczas testu cyklu tlenowego przy 75% VO2max 30 min po spożyciu 1,5 filiżanki (6,4 ± 1,2 g/kg kofeiny) odżywczo wzbogaconego napoju kawowego zawierającego kofeinę (JavaFit) w porównaniu z nieokreśloną, dostępną na rynku kontrolną bezkofeinową.
Podsumowanie
Składniki kawy obejmują kofeinę, kwasy chlorogenowe, kwas ferulowy, kwas kawowy, kwas nikotynowy i niezidentyfikowane związki. Stężenia tych składników mogą zmieniać się w zależności od odmiany kawy, źródła pochodzenia ziaren, procedur mycia i suszenia, metod palenia, metod przechowywania, wielkości cząstek ziaren kawy i praktyk przygotowania. Wydaje się jednak, że główną substancją poprawiającą zdolności fizyczne będzie kofeina.
Kofeina blokuje receptory adenozynowe zmniejszając odczucie zmęczenia a ekspresja poszczególnych neuroprzekaźników w sposób pozytywny stymuluje układ nerwowy. Bazując na obecnej literaturze, spożycie kawy przed treningowo może poprawiać wydajność poznawczą taką jak czas reakcji oraz parametry wydolności tlenowej i beztlenowej w sporcie.
Bibliografia:
[1] Clifford, MN, Kerimi, A, Williamson, G. Bioavailability and metabolism of chlorogenic acids (acyl-quinic acids) in humans. Compr Rev Food Sci Food Saf. 2020 Jul;19(4):1299–1352. doi: 10.1111/1541-4337.12518
[2] Graham, TE, Hibbert, E, Sathasivam, P. Metabolic and exercise endurance effects of coffee and caffeine ingestion. J Appl Physiol. 1998 Sep;85(3):883–889. 1985. doi: 10.1152/jappl.1998.85.3.883
[3] Lang, R, Yagar, EF, Wahl, A, et al. Quantitative studies on roast kinetics for bioactives in coffee. J Agric Food Chem. 2013;61(49):12123–12128. doi: 10.1021/jf403846g
[4] Ludwig, IA, Mena, P, Calani, L, et al. Variations in caffeine and chlorogenic acid contents of coffees: what are we drinking? Food Funct. 2014;5(8):1718–1726. doi: 10.1039/C4FO00290C
[5] Niseteo, T, Komes, D, Belščak-Cvitanović, A, et al. Bioactive composition and antioxidant potential of different commonly consumed coffee brews affected by their preparation technique and milk addition. Food Chem. 2012 Oct 15;134(4):1870–1877. doi: 10.1016/j. foodchem.2012.03.095
[6] Sensory Lexicon. World Coffee Research. 2017 (Version 2.0). 7. Barrea, L, Pugliese, G, Frias-Toral, E, et al. Coffee consumption, health benefits and side effects: a narrative review and update for dietitians and nutritionists. Crit Rev Food Sci Nutr. 2021 Aug;28:1–24.
[7] Betscakos, M, Botzman, H, Ruan, S, et al. Proceedings of the Nineteenth ISSN Conference and Expo. J Int Soc Sports Nutr. 2023 Apr;20(sup1):2187955. doi:10.1080/15502783.2023.2187955
[8] Rao, NZ, Fuller, M. Acidity and antioxidant activity of cold brew coffee. Sci Rep. 2018 Oct 30;8 (1):16030. doi: 10.1038/s41598-018-34392-w
[9] Hess, JM, Slavin, JL. Healthy snacks: using nutrient profiling to evaluate the nutrient-density of common snacks in the United States. J Food Sci. 2017 Sep;82(9):2213–2220. doi: 10.1111/ 1750-3841.13819
[10] Harris, M, Putman, R, Ruffner, K, et al. The effects of gender on psychometric and epinephrine responses to pre-exercise coffee. J Int Soc Sports Nutr. 2019;17(A25).
[11] Hodgson, AB, Randell, RK, Jeukendrup, AE, et al. The metabolic and performance effects of caffeine compared to coffee during endurance exercise. Plos One. 2013;8(4):e59561. doi: 10. 1371/journal.pone.0059561
[12] Hoffman, JR, Kang, J, Ratamess, NA, et al. Effect of nutritionally enriched coffee consumption on aerobic and anaerobic exercise performance. J Strength Cond Res. 2007 May;21 (2):456–459.
[13] Jyväkorpi, SK, Urtamo, A, Kivimäki, M, et al. Associations of sleep quality, quantity and nutrition in oldest-old men the Helsinki Businessmen Study (HBS). Eur Geriatr Med. 2021;12 (1):117–122. doi: 10.1007/s41999-020-00421-z
[14] Karayigit, R, Naderi, A, Akca, F, et al. Effects of different doses of caffeinated coffee on muscular endurance, cognitive performance, and cardiac autonomic modulation in caffeine naive female athletes. Nutrients. 2020;13(1):2. doi: 10.3390/nu13010002
[15] Landry, TM, Saunders, MJ, Akers, JD, et al. Caffeine added to coffee does not alter the acute testosterone response to exercise in resistance trained males. J Sports Med Phys Fitness. 2019 Sep;59(9):1435–1441.
[16] Leelarungrayub, D, Sallepan, M, Charoenwattana, S. Effects of acute caffeinated coffee consump- tion on energy utilization related to glucose and lipid oxidation from short submaximal treadmill exercise in sedentary men. Nutr Metab Insights. 2011;4:65–72. doi: 10.4137/NMI.S8299
[17] Marques, AC, Jesus, AA, Giglio, BM, et al. Acute caffeinated coffee consumption does not improve time trial performance in an 800-M run: a randomized, double-blind, crossover, placebo-controlled study. Nutrients. 2018 May 23;10(6):657. doi: 10.3390/nu10060657
[18] Mohney, S, Stepp, S, Slack, G, et al. The effects of via instant coffee on bench press perfor- mance: the effects of habituation. Presented at: Asian Congress on Nutrition; Yokohama, Japan: FANS;2015.
[19] Mohney, S, Schleich, S, Lowery, L. Effects of instant coffee on pitch speed, pitch accuracy, and the consistency of throws. Nutr Food Sci. 2018;8
[20] Loureiro, LMR, Dos Santos Neto, E, Molina, GE, et al. Coffee increases post-exercise muscle glycogen recovery in endurance athletes: a randomized clinical trial. Nutrients. 2021 Sep 23;13(10):3335. doi: 10.3390/nu13103335
[21] Rowlands, T, Danhoff, L, Gainer, B, et al. Instant coffee acutely affects glucose tolerance in university students: early findings. Curr Dev Nutr. 2020 05;4(Suppl 2):462–462.
[22] Vansickle, J, Putnam, R, Harris, M, et al. Caffeine intake does not negatively affect heart rate variability in physically active university students: preliminary findings. Curr Dev Nutr. 2020;4 (Supplement_2):1770–1770. doi: 10.1093/cdn/nzaa066_025
[23] Higashi, Y. Coffee and endothelial function: a coffee paradox? Nutrients. 2019 Sep 4;11 (9):2104. doi: 10.3390/nu11092104
[24] Park, I, Ochiai, R, Ogata, H, et al. Effects of subacute ingestion of chlorogenic acids on sleep architecture and energy metabolism through activity of the autonomic nervous system: a randomised, placebo-controlled, double-blinded cross-over trial. Br J Nutr. 2017 Apr;117 (7):979–984.
[25] Alperet, DJ, Rebello, SA, Khoo, E-H, et al. The effect of coffee consumption on insulin sensitivity and other biological risk factors for type 2 diabetes: a randomized placebo-controlled trial. Am J Clin Nutr. 2020;111(2):448–458. doi: 10.1093/ajcn/nqz306
[26] Pickering, C, Grgic, J. Caffeine and exercise: what next? Sports Med. 2019;49(7):1007–1030. doi: 10.1007/s40279-019-01101-0
[27] Pollock, BG, Wylie, M, Stack, JA, et al. Inhibition of caffeine metabolism by estrogen replace- ment therapy in postmenopausal women. J Clin Pharmacol. 1999 Sep;39(9):936–940.
[28] Walker, J, Rohm, B, Lang, R, et al. Identification of coffee components that stimulate dopa- mine release from pheochromocytoma cells (PC-12). Food Chem Toxicol. 2012 Feb;50 (2):390–398.
[29] Chen, XD, Tang, JJ, Feng, S, et al. Chlorogenic acid improves PTSD-like symptoms and associated mechanisms. Curr Neuropharmacol. 2021;19(12):2180–2187. doi: 10.2174/ 1570159X19666210111155110
[30] Colombo, R, Papetti, A. Decaffeinated coffee and its benefits on health: focus on systemic disorders. Crit Rev Food Sci Nutr. 2021;61(15):2506–2522. doi: 10.1080/10408398.2020. 1779175
[31] Grosso, G, Micek, A, Castellano, S, et al. Coffee, tea, caffeine and risk of depression: A systematic review and dose-response meta-analysis of observational studies. Mol Nutr Food Res. 2016 Jan;60(1):223–234.
[32] Socała, K, Szopa, A, Serefko, A, et al. Neuroprotective effects of coffee bioactive compounds: a review. Int J Mol Sci. 2020;22(1):22. doi: 10.3390/ijms22010107
[33] Sökmen, B, Armstrong, LE, Kraemer, WJ, et al. Caffeine use in sports: considerations for the athlete. J Strength Cond Res. 2008;22(3):978–986. doi: 10.1519/JSC.0b013e3181660cec
[34] Nehlig, A, Debry, G. Caffeine and sports activity: a review. Int J Sports Med. 1994 Jul;15 (5):215–223. doi: 10.1055/s-2007-1021049
[35] Lane, JD, Phillips-Bute, BG. Caffeine deprivation affects vigilance performance and mood. Physiol Behav. 1998 Aug;65(1):171–175. doi: 10.1016/S0031-9384(98)00163-2
[36] Collomp, K, Ahmaidi, S, Audran, M, et al. Effects of caffeine ingestion on performance and anaerobic metabolism during the wingate test. Int J Sports Med. 1991 Oct;12(5):439–443.
[37] Carvalho, A, Marticorena, FM, Grecco, BH, et al. Can I have my coffee and drink it? a systematic review and meta-analysis to determine whether habitual caffeine consumption affects the ergogenic effect of caffeine. Sports Med. 2022 Sep;52(9):2209–2220.
[38] Crowe, MJ, Leicht, AS, Spinks, WL. Physiological and cognitive responses to caffeine during repeated, high-intensity exercise. Int J Sport Nutr Exerc Metab. 2006 Oct;16(5):528–544. doi: 10.1123/ijsnem.16.5.528
[39] Collomp, K, Ahmaidi, S, Chatard, JC, et al. Benefits of caffeine ingestion on sprint performance in trained and untrained swimmers. Eur J Appl Physiol Occup Physiol. 1992;64(4):377–380. doi: 10.1007/BF00636227
[40] Mizuno, M, Kimura, Y, Tokizawa, K, et al. Greater adenosine A(2A) receptor densities in cardiac and skeletal muscle in endurance-trained men: a [11C]TMSX PET study. Nucl Med Biol. 2005 Nov;32(8):831–836.
[41] Burke, LM. Caffeine and sports performance. Appl Physiol Nutr Metab. 2008 Dec;33 (6):1319–1334. doi: 10.1139/H08-130
