Semaglutyd – rewolucja w leczeniu otyłości?

Nadwaga i otyłość są jednym z najpowszechniejszych zagrożeń w dzisiejszym świecie. To właśnie następstwa wynikające z nadmiaru masy ciała odpowiadają za większość chorób metabolicznych jak cukrzyca typu II, nadciśnienie i inne choroby układu sercowo naczyniowego. Choć wiele osób może się z tym nie zgodzić, to prawdą jest, że otyłość to wieloczynnikowa choroba dotykająca obecnie około 650 milionów dorosłych ludzi na świecie.

Pierwszym i zarazem najważniejszym zaleceniem jest utrata nadmiernej masy ciała, a jak wskazują badani naukowe, spadek na poziomie 5% masy ciała pomaga złagodzić powikłania związane z nadmiarem tkanki tłuszczowej. Logicznie, im większa utrata masy ciała tym większych korzyści zdrowotnych można oczekiwać. Dlatego też ingerencja w styl życia osób otyłych powinna być kompleksowa.

Medycyna stale próbuje znaleźć racjonalną pomoc w walce z otyłością, dlatego też eksperymentom poddaje się szereg substancji. W ostatnim czasie swoją skuteczność zaznaczył związek będący agonistą glukagonopodobnego peptydu typu I (GLP-1) – semaglutyd.

 

GLUKOGONOPODOBNY PEPTYD TYPU I – Jaka jest jego rola w organizmie?

W odpowiedzi na konsumpcje produktów, w organizmie dochodzi do szeregu reakcji fizjologicznych, w które zaangażowane są różne układu hormonalne. Jednym z takich układów jest między innymi układ hormonalny inkretyn. Podstawowym hormonem działającym w obrębie tego układu jest Glukagonopodobny peptyd typu I (GLP-1). W odpowiedzi na doustne spożycie składników odżywczych, dochodzi do uwolnienia GLP-1 w specjalnych komórkach w dystalnym odcinku jelita cienkiego. Hormon wiąże się z receptorami GLP-1 znajdującymi się w tkankach, takich jak komórki beta trzustki, błona śluzowa żołądka, nerki, serce i podwzgórze. Stymuluje uwalnianie i wydzielanie insuliny w stanach hiperglikemii, hamuje uwalnianie glukagonu w stanach hiperglikemii lub euglikemii, spowalnia opróżnianie żołądka i zmniejsza spożycie pokarmu. Można więc zauważyć, że są to mechanizmy niezwykle wartościowe z punktu widzenia organizmu posiadającego nadmiar tkanki tłuszczowej. Z tego powodu, tak duży optymizm pokładano w agonistach GLP-1, jako że mogą nieść zarówno pomoc w zmniejszeniu konsumpcji kalorycznej jak również bezpośredni, pozytywny efekt metaboliczny.

 

Berberyna od APOLLO’S HEGEMONY – wsparcie gospodarki cukrowej organizmu oraz redukcji masy ciała – KUP TUTAJ

 

CZYM JEST SEMAGLUTYD?

Semaglutyd jest długo działającym agonistą receptora GLP-1 z 94% podobieństwem do naturalnie produkowanego w ludzkim organizmie GLP-1. Ma modyfikacje strukturalne, które umożliwiają odwracalne wiązanie albumin, zmniejszenie klirensu nerkowego i zmniejszenie degradacji przez DPP-4, a także pozwalają na wystarczająco wysokie powinowactwo do receptora GLP-1. Semaglutyd wspomaga wydzielanie insuliny z komórek beta trzustki i zmniejsza wydzielanie glukagonu w sposób zależny od glukozy.

W teorii mechanizm działania semaglutydu powinien być kilkuczynnikowy, zarówno na poziomie żołądka, mózgu oraz trzustki. Będzie on zmniejszał odczucie głodu jako mechanizmu fizjologicznego oraz odczucia fizycznego za sprawą spowolnienia opróżniania żołądku.  W praktyce, osoby przyjmujące semaglutyd powinny odczuwać większą satysfakcję i sytość na skutek spożytego pokarmu, mniejszy apetyt na wysoko przetworzone produkty spożywcze. Następstwem tego powinien być spadek dostarczanej energii i podświadome kreowanie deficytu kalorycznego, co przyczyni się do utraty masy ciała.

 

SEMAGLUTYD W BADANIACH NAUKOWYCH

Skuteczność semaglutydu została sprawdzona w kilku badaniach klinicznych na dużej próbce badanych. W jednym z nich zaangażowano 1961 dorosłych o wskaźniku BMI minimum na poziomie 30. Następnie zastosowano semaglutyd w dawce 2.4g lub warunki placebo. Czas interwencji obejmował 68 tygodni, po czym następował okres 7 tygodni bez żadnej interwencji.

Wyniki były wręcz fantastyczne. Grupa przyjmująca semglutyd uzyskała spadek masy ciała na poziomie blisko 15% podczas gdy placebo jedynie -2.4%. Co więcej, w grupie placebo o wiele większa ilość osób uzyskała spadek masy ciała co najmniej na poziomie 5%. Uczestnicy, którzy otrzymywali semaglutyd, mieli większą poprawę w odniesieniu do sercowo-naczyniowych i metabolicznych czynników ryzyka oraz większy wzrost sprawności fizycznej zgłaszanej przez uczestników od wartości wyjściowej niż ci, którzy otrzymywali placebo. Najczęstszymi efektami ubocznymi semaglutydu były nudności i biegunka, ale były one zazwyczaj przemijające i miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego oraz ustępowały z czasem. Warto jednak nadmienić, że więcej uczestników w grupie semaglutydu niż w grupie placebo przerwało leczenie z powodu problemów żołądkowo-jelitowych. Niezwykle silną stroną powyższego badania była duża liczba uczestników oraz wysokie przestrzeganie założeń eksperymentu.

 

Forskolina – ziołowe wsparcie redukcji masy ciała – KUP TUTAJ

KOLEJNY EKSPERYMENT I RÓWNIE OBIECUJĄCE WYNIKI

Następny eksperyment obejmował 1210 pacjentów w podwójnie zaślepionym projekcie naukowym. Badani zostali przydzieleni do 3 grup obejmujących 2.4g lub 1g semaglutydu (podskórnie, raz w tygodniu) oraz warunki placebo. Pacjenci posiadali indeks BMI co najmniej 27 i zostali zdiagnozowani z cukrzycą typu II na co najmniej 180 dni przed badaniem. Projekt badawczy ponownie obejmował 68 tygodni.

Wyniki ponownie wykazały skuteczność semaglutydu w kontekście redukcji masy ciała, a wielkość efektu zależała od ilości przyjmowanej substancji. Grupa przyjmująca 2.4g semaglutydu uzyskała największy spadek masy ciała ze wszystkich pacjentów i wynosił on blisko -10% masy ciała. W przypadku stosowania semaglutydu w dawce 1g, pacjenci uzyskali spadek masy ciała na poziomie około 7%, zaś w przypadku placebo trochę powyżej 2%.

Co więcej, ponad dwie trzecie pacjentów leczonych semaglutydem w dawce 2,4 mg osiągnęło docelową wartość hemoglobiny glikowanej (HbA1c) na poziomie 6,5% lub mniej. Dodatkowo, co najmniej 5% utratę masy ciała (próg podany jako klinicznie znaczący spadek masy ciała) uzyskało 69% pacjentów przyjmujących semaglutyd 2,4 mg, w porównaniu z 57% przyjmujących semaglutyd 1,0 mg i 28% przyjmujących placebo.

Dowody wskazują, że nadwaga lub otyłość oraz cukrzyca typu 2 znacznie obniżają jakość życia związaną ze zdrowiem. W tym badaniu semaglutyd 2,4 mg wiązał się z poprawą funkcjonowania fizycznego, co może przełożyć się na korzyści w codziennym życiu. Ponadto nastąpiła poprawa w porównaniu z placebo w sumarycznym wyniku komponentu fizycznego SF-36v2 i całkowitym wyniku w IWQOL-Lite-CT który jest, specyficznym dla otyłości, narzędziem do pomiaru jakości życia.

 

JESZCZE WIĘCEJ DANYCH O SKUTECZNOŚCI AGONISTY GLP-1

Kolejna praca naukowa uwzględniła 611 dorosłych z nadwagą lub otyłością. Ponownie kryterium włączenia obejmowało BMI powyżej 27, a interwencja trwała 68 tygodni. Badani zostali podzieleni na grupę przyjmującą raz w tygodniu, podskórnie, 2.4g semaglutydu, bądź placebo. Podczas randomizacji uczestnikom przepisano 100 minut aktywności fizycznej tygodniowo (w ciągu 4-5 dni), która wydłużała się o 25 minut co 4 tygodnie, aby osiągnąć 200 minut tygodniowo. W ciągu 68 tygodni uczestnikom zapewniono 30 indywidualnych wizyt w ramach intensywnej terapii behawioralnej z dietetykiem, który poinstruował ich w zakresie diety, aktywności fizycznej i strategii behawioralnych.

Wyniki wykazały, że u osób dorosłych z nadwagą lub otyłością (bez cukrzycy) podawany raz w tygodniu podskórny semaglutyd zwiększał średnią utratę masy ciała o około 10 punktów procentowych w porównaniu z placebo, gdy był stosowany łącznie z intensywną terapią behawioralną połączoną z początkowym niskokalorycznym programem zastępującym posiłki.

 

Fukoksantyna od APOLLO’S HEGEMONY – suplement wspierający redukcję masy ciała – KUP TUTAJ

 

OSTATNI ETAP BADAWCZY

W ostatniej serii badawczej nad semaglutydem, zaangażowano 803 dorosłych uczestników z nadwagą lub otyłością. Zastosowano dawkę semaglutydu tożsamą z wcześniejszymi badaniami, a więc 2.4g, podskórnie, raz w tygodniu. 20 tygodniowy okres interwencji wiązał się ze zmniejszeniem masy ciała na poziomie około 10%. Dodatkowo, towarzyszyło temu zmniejszenie obwodu talii, BMI, skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi, hemoglobiny A1c i stężenia glukozy w osoczu na czczo oraz poprawa profili lipidowych.

 

BEZPIECZEŃSTWO STOSOWANIA SEMAGLUTYDU

W przypadku semaglutydu można się spodziewać innego profilu działań niepożądanych w przypadku preparatu doustnego w porównaniu z preparatem podskórnym. Preparat podskórny, może bowiem wywołać reakcje niepożądane w obrębie miejsca iniekcji. W przypadku dawki doustnej wydaje się, że istnieje znacząco wyższe ryzyko zaburzeń żołądkowo-jelitowych.

Biorąc pod uwagę, że celem terapii semaglutydem jest głównie obniżenie poziomu glukozy we krwi, nie można wykluczyć, że środki te mogą powodować hipoglikemię. Ponieważ jednak GLP-1RA obniża stężenie glukozy we krwi głównie poprzez stymulowanie zależnego od glukozy wydzielania insuliny, hipoglikemia jest rzadkim problemem.

W obecnych badaniach naukowych, zarówno doustny jak i podskórny semaglutyd wiązał się z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, takimi jak nudności, wymioty i biegunka. W przypadku każdego z zaburzeń, powszechność nie przekraczała 20% badanych. Wydaje się również, że semaglutyd nie zwiększa ryzyka zapalenia trzustki, ale wiąże się z większą liczbą przypadków kamicy żółciowej. Chociaż obecne dane przemawiają przeciwko zwiększonemu ryzyku raka trzustki i raka tarczycy w przypadku semaglutydu, można dyskutować, czy częstość występowania tych zaburzeń w tle jest zbyt niska, aby w pełni stwierdzić brak związku.

Mimo wszystko, na dzień dzisiejszy nie pojawiły się żadne poważne obawy dotyczące bezpieczeństwa semaglutydu. Trzeba jednak mieć na uwadze, że całkowita próbka przebadanych osób jest nadal zbyt mała, aby ostatecznie stwierdzić bezwzględne bezpieczeństwo tego środka. Wydaje się jednak, że korzystny wpływ agonisty GLP-1 na metabolizm glukozy, ciśnienie krwi, masę ciała i zdrowie sercowo-naczyniowe warunkuje optymalny profil korzyści do ryzyka.

 

Gainzdesire – Suplement przed-treningowy, wspierający rozrost masy mięśniowej od TESTOSTERONE.PL

PODSUMOWANIE

Ze względu na stale rosnący, globalny problem otyłości, medycyna stale szuka potencjalnych leków pomagających zmniejszyć masę ciała. Nadmiar tkanki tłuszczowej i warunkowana tym otyłość jest przyczyną wielu chorób metabolicznych prowadzących do przedwczesnej śmierci. W ostatnim czasie, dużą uwagę zwróciły związki będące agonistami glukagonopodobnego peptydu typu I. Jest to związek z układu hormonalnego inkretyn, warunkujący uwalnianie i wydzielanie insuliny w stanach hiperglikemii, hamujący uwalnianie glukagonu w stanach hiperglikemii lub euglikemii oraz spowalniający opróżnianie żołądka i zmniejsza spożycie pokarmu. Wydaje się, że najbardziej skutecznym homologiem tego związku jest semaglutyd. Ostatnie serie badawcze nad tym związkiem wskazały jego niezwykłą skuteczność. Zarówno doustne jak i podskórne zastosowanie wiązało się z istotnie większym spadkiem masy ciała w perspektywie 68 tygodni badawczych. Spadek masy ciała wynosił nawet na poziomie blisko 15%, podczas gdy placebo wiązało się ze spadkiem maksymalnie na poziomie 3%. Literatura wskazuje, że jest to skuteczny związek w leczeniu otyłości, a jego profil bezpieczeństwa wydaje się być niezwykle korzystny.

 

 

 

 

 

 

 

BIBLIOGRAFIA:

[1] World Health Organization. Obesity and overweight 2018 [Available from: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity- and- overweight .

[2] Look AHEAD Research GroupCardiovascular effects of intensive lifestyle inter- vention in type 2 diabetes. NEJM 2013;369(2):145–54 .

[3] Aggarwal R , Vaduganathan M , Chiu N , Bhatt DL . Potential implications of the FDA approval of semaglutide for overweight and obese adults in the United States. Prog Cardiovasc Dis 2021 .

[4] Koliaki C , Doupis J . Incretin-based therapy: a powerful and promising weapon in the treatment of type 2 diabetes mellitus. Diabetes Ther 2011;2(2):101–21 .

[5] Lee YS , Jun HS . Anti-diabetic actions of glucagon-like peptide-1 on pancreatic beta-cells. Metabolism 2014;63(1):9–19 .

[6] Donnelly D . The structure and function of the glucagon-like peptide-1 receptor and its ligands. Br J Pharmacol 2012;166(1):27–41 .

[7] Vilsbøll T , Agersø H , Krarup T , Holst J . Similar elimination rates of glucagon– like peptide-1 in obese type 2 diabetic patients and healthy subjects. J Clin Endocrinol Metab 2003;88(1):220–4 .

[8] Holst JJ . The physiology of glucagon-like peptide 1. Physiol Rev 2007;87(4):1409–39 .

[9] Wilding JP , Batterham RL , Calanna S , Davies M , Van Gaal LF , Lingvay I , et al. Once-weekly semaglutide in adults with overweight or obesity. NEJM; 2021 .

[10] Davies M , Færch L , Jeppesen OK , Pakseresht A , Pedersen SD , Perreault L , et al. Semaglutide 2 • 4 mg once a week in adults with overweight or obe- sity, and type 2 diabetes (STEP 2): a randomised, double-blind, double-dummy, placebo-controlled, phase 3 trial. Lancet 2021;397(10278):971–84.

[11] Wadden TA , Bailey TS , Billings LK , Davies M , Frias JP , Koroleva A , et al. Effect of subcutaneous semaglutide vs placebo as an adjunct to intensive behavioral therapy on body weight in adults with overweight or obesity: the STEP 3 ran- domized clinical trial. JAMA 2021;325(14):1403–13.

[12] Rubino D , Abrahamsson N , Davies M , Hesse D , Greenway FL , Jensen C , et al. Ef- fect of continued weekly subcutaneous semaglutide vs placebo on weight loss maintenance in adults with overweight or obesity: the STEP 4 randomized clinical trial. JAMA 2021;325(14):1414–25.

 

[13] Smits MM, Van Raalte DH. Safety of Semaglutide. Front Endocrinol (Lausanne). 2021 Jul 7;12:645563. doi: 10.3389/fendo.2021.645563. Erratum in: Front Endocrinol (Lausanne). 2021 Nov 10;12:786732. PMID: 34305810; PMCID: PMC8294388.