Ludzka stopa jest bardzo złożoną strukturą, co pozwala jej pełnić wiele różnorodnych funkcji. Podczas stania stanowi naszą bazę podparcia. Podczas chodu stopa musi być stabilna. Jednak podczas podparcia środkowego stopa musi stać się mobilna i tłumić obciążenia. Posiada również właściwości sprężyste, gromadząc i uwalniając elastyczną energię przy każdym uderzeniu stopy. Osiąga się to poprzez deformację łuku, która jest kontrolowana przez wewnętrzne i zewnętrzne mięśnie stopy. Istnieją ewolucyjne dowody na to, że architektura łuku stopy i muskulatura rozwinęły się w odpowiedzi na zwiększone wymagania związane z przenoszeniem ciężarów i bieganiem. Stabilność tego łuku, który nazywają centralnym „rdzeńiem” stopy, jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania stopy.
Funkcje stopy w sporcie
Podstawowe zakresy ruchu
Niestety terminologia dotycząca ruchu stopy i postawy jest bardzo niejasna. Istotne jest rozróżnienie opisu ruchu konkretnego stawu od ruchu całego kompleksu stopa/kostka.
INWERSJA I EWERSJA
Terminy te odnoszą się odpowiednio do pochylenia podeszwowej części stopy w kierunku lub od linii środkowej ciała. Obecność stałej inwersji jest często określana jako szpotawość, a obecność stałej ewersji jest określana jako koślawość. W przypadku zastosowania do poszczególnych stawów, szpotawość i koślawość odnoszą się również odpowiednio do kątowania w kierunku lub od linii środkowej ciała.
PRZYWODZENIE I ODWODZENIE
Przywodzenie i odwodzenie odnoszą się do rotowania w kierunku lub od linii środkowej, a w śródstopiu i przodostopiu ruch ten odbywa się w płaszczyźnie równoległej do powierzchni podeszwowej stopy. Linią odniesienia jest linia środkowa drugiego palca.
PRONACJA I SUPINACJA
Terminy te powodują największe zamieszanie. Jeśli pięta jest odwodzona na równej powierzchni, śródstopie i przodostopie „odwarcają się” (supinują), a przyśrodkowe sklepienie podłużne jest obniżone. Podobne odkręcenie lub supinacja występuje, gdy pięta jest ustawiona prostopadle do podłoża, a przodostopie jest osadzone przyśrodkowo na klinie. Jeśli pięta jest przywiedziona, przodostopie jest pronowane, aby utrzymać poziom przodostopia, a przyśrodkowe sklepienie podłużne jest uniesione. Pronacja i supinacja przodostopia w ten sposób odbywa się wokół osi najmniej ruchomej drugiej kości śródstopia. Pronacja umożliwia obrót w dół przyśrodkowej krawędzi stopy i palucha w kierunku podłoża. Supinacja powoduje, że granica boczna ma bardziej bezpośredni kontakt z podeszwą. Klinicznie opisano supinację kompleksu stopa/kostka jako kombinację przywodzenia stopy, odwrócenia stawu skokowo-piętowego i zgięcia podeszwowego oraz pronację jako odwrotność (odpowiednio odwodzenie, wywinięcie i zgięcie grzbietowe).
BIOMECHANIKA BIEGU
Przeprowadzono wiele badań porównujących efekty biegania w obuwiu z bieganiem boso. Jeśli chodzi o układ nerwowy, stwierdzono, że bieganie boso skutkuje zwiększonym sprzężeniem somatosensorycznym i niższym postrzeganym ryzykiem kontuzji. Jeśli chodzi o aktywność mięśni i zmiany strukturalne, bieganie boso skutkuje zwiększoną wstępną aktywacją mięśnia trójgłowego uda, zmniejszoną sztywnością nóg i zwiększoną szerokością stopy. W odniesieniu do momentu obrotowego i mobilności wykazano, że bieganie boso zmniejsza nieprawidłowe momenty obrotowe w stawach biodrowych, promuje normalny ruch palców i zwiększa ruchomość kostki podczas kroku. Jeśli chodzi o siły uderzenia, bieganie boso skutkuje zmniejszeniem szczytowej siły uderzenia pionowego lub siły zderzenia, większymi siłami hamowania i pchania, zmniejszonym wstrząsem kości. Jeśli chodzi o czynniki wpływające na bieg, bieganie boso zwiększa częstotliwość kroków, skraca długość kroku, skraca czas kontaktu z podłożem i czas lotu oraz zwiększa efektywność biegu netto.
Jednak wyniki dotyczące biegania w butach były zupełnie odwrotne w porównaniu z biomechaniką biegania boso. Odnosząc się konkretnie do układu nerwowego, badania potwierdzają, że bieganie w obuwiu skutkuje zmniejszonym sprzężeniem somatosensorycznym i wiąże się z normalnym lub wyższym postrzeganym ryzykiem urazu, niezależnie od rodzaju buta. Jeśli chodzi o aktywność mięśni i zmiany strukturalne, bieganie w butach zmniejsza preaktywację mięśnia trójgłowego uda, zwiększa sztywność nóg i zmniejsza szerokość stopy. Bieganie w butach, związane z obciążeniem i mobilnością, skutkuje zwiększonymi nieprawidłowymi momentami obrotowymi w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, ograniczeniem ruchu palców u stóp i zmniejszoną ruchomością stawu skokowego w kroku. Jeśli chodzi o siły uderzenia, bieganie w butach zwiększa szczytową siłę uderzenia pionowego lub siłę kolizji, ma mniejsze impulsy zrywające i pchające, zmniejsza przyspieszenie kości piszczelowej u biegaczy z wysokim łukiem, którzy biegali w butach sportowych z poduszką, promuje skoncentrowane rozłożenie nacisku na podeszwę na pięcie natychmiast w momencie uderzenie i spowodować uderzenie piętą, zgięcie grzbietowe i uderzenie tylną stopą. Jeśli chodzi o czynniki wpływające na krok biegowy, bieganie w butach skutkuje zmniejszoną częstotliwością kroku, zwiększoną długością kroku, dłuższym czasem kontaktu z podłożem i czasem lotu oraz zmniejszoną wydajnością biegu netto.
Kompleksowy preparat wspierający kondycje aparatu ruchu – KUP TUTAJ
STABILNOŚĆ
Stopy mają ogromny wpływ na zdolność do utrzymywania równowagi. W badaniu, w którym gracze w netball zostali podzieleni na grupę boso i grupę obutą w celu wykonywania ćwiczeń kondycyjnych specyficznych dla piłki siatkowej przez 8 tygodni, grupa boso znacznie poprawiła swoją stabilność . W szczególności boso grający w netball poprawili ogólną stabilność prawej nogi, przednio-tylną stabilność prawej nogi oraz przyśrodkowo-boczną stabilność prawej nogi, podczas gdy grupa obuwia nie wykazała żadnej statystycznej poprawy w tych kategoriach. Można to przypisać silniejszemu bodźcowi struktur stopy, który występuje, gdy stopa ma bezpośredni kontakt z podłożem, w porównaniu z noszeniem tradycyjnego buta z materiałem amortyzującym oddzielającym stopę od podłoża.
SZYBKOŚĆ, ZWINNOŚĆ I MOC
Naukowcy postawili hipotezę, że silniejsze mięśnie zginaczy palców (MZP) będą przekazywać energię z większych mięśni prostowników nóg do podłoża bardziej efektywnie niż słabsze MZP. Po 7 tygodniach wykonywania izometrycznych skurczów zgięcia podeszwowego MZP z 90% maksymalnego dobrowolnego skurczu izometrycznego dla obu stóp, eksperymentalny grupa wykazała znaczny wzrost odległości skoku poziomego. Jest to interesujące, ponieważ izometryczny skurcz zgięcia podeszwowego MZP był jedynym ćwiczeniem oporowym, które badani wykonali w tym czasie . Mięśnie zidentyfikowane jako długie MZP obejmują zginacz długi palucha i zginacz długi palców, podczas gdy główne krótkie MZP obejmują odwodziciela palucha, odwodziciela palców minimi, zginacza krótkiego palców i czworoboczny podeszwy. Jedno z badań wykazało, że trening boso może znacznie poprawić czas testu zwinności, czas sprintu na 10 m i czas sprintu na 20 m. W tym samym badaniu osoby, które trenowały w butach, nie wykazały żadnej znaczącej poprawy w tych kategoriach testowych.
MSM od Testosterone.pl – redukuje ból w stawach – KUP TUTAJ
WYTRZYMAŁOŚĆ
Jedno z badań wykazało, że wykonywanie ćwiczeń mających na celu zwiększenie siły wewnętrznej mięśni stopy miało pozytywny wpływ na kształt łuku stopy, a także liczne testy wydolnościowe. Badani wykonywali ćwiczenia zginania palców stóp z obciążeniem 3 kg przez 200 powtórzeń dziennie, 3 razy w tygodniu, przez 8 tygodni. W rezultacie nastąpiła znacząca poprawa długości łuku podłużnego i poziomego, odległości skoku w dal na jednej nodze, wysokości skoku w pionie.
MOBILNOŚĆ
Prowadzono badania ruchomości stopy w stosunku do zapalenia rozcięgna podeszwowego, stabilności łuku podłużnego przyśrodkowego oraz parametrów kinematycznych chodu. Niektóre badania, które analizowały związek między zakresem ruchu a zapaleniem powięzi podeszwowej, wykazały, że nie było znaczącej zależności, podczas gdy inne badania wykazały istotną zależność. Badania, które wykazały istotny związek, wykazały zmniejszenie biernego zgięcia, biernego wyprostu i aktywnego wyprostu pierwszego palca u biegaczy z zapaleniem powięzi podeszwowej w porównaniu z biegaczami bez urazów. Konkretnie, osoby z zapaleniem powięzi podeszwowej miały średni zakres ruchów biernego zgięcia, wyprostu biernego i aktywnego wyprostu odpowiednio 44,7, 46,2 i 34,9, podczas gdy biegacze, którzy nie mieli kontuzji, mieli zakresy ruchu 57,7, 67,6 i 51,9. °, odpowiednio.
Staw skokowy, znany również jako staw skokowo-goleniowy, był również szeroko badany pod kątem jego mobilności, zwłaszcza w wynikach sportowych. Jedno z badań wykazało, że ruchliwość stawu skokowego była istotnie związana z kątem projekcji płaszczyzny czołowej podczas przysiadu na jednej nodze. Mniejsza mobilność w zgięciu grzbietowym stawu skokowo-goleniowego i mniejsza mobilność na wysokości śródstopia były związane z większym koślawością kolana podczas przysiadu na jednej nodze, wykonywanego do głębokości zgięcia kolana 60°, w stosunku do większej ruchomości w zgięciu grzbietowym stawu skokowo-goleniowego i większej ruchomości na wysokości śródstopia. Wysokość śródstopia oceniano za pomocą wykonanej na zamówienie platformy pomiarowej stopy, aby ocenić wysokość sklepienia stopy uczestnika na 50% jego całkowitej długości stopy. Ruchomość wysokości śródstopia obliczono, mierząc różnicę między wysokością śródstopia w stanie nieobciążonym i w pozycji stojącej.
Dodatkowe badania dotyczące przysiadu ze sztangą do tyłu wykazały, że istnieje istotna zależność między większą mobilnością kostki a bardziej wyprostowanym tułowiem w pozycji przysiadu.
ODPOWIEDŹ UKŁADU NERWOWEGO
Badania wykazały, że materiał podeszew obuwia oraz wysokość pięty mogą wpływać na zdolność dostarczania informacji aferentnych z podłoża przez stopę. Informacja ta jest wysyłana z mechanoreceptorów w kostce i podeszwie stopy oraz z wrzecion nerwowo-mięśniowych w mięśniach działających na stawy skokowe. Kiedy dostarczanie tych informacji jest ograniczone, powoduje to zmniejszenie szybkości i siły reakcji. Jedno z badań, w którym porównano rodzaje obuwia z czasami reakcji równowagi dynamicznej, wykazało, że opóźnienie było najkrótsze w warunkach boso, a następnie w warunkach boso, gdy uczestnicy stali na powierzchni materiału pochłaniającego wstrząsy o grubości pięciu milimetrów. Najdłuższe opóźnienia zaobserwowano, gdy uczestnicy nosili kapcie i sandały, z których oba reprezentowały inny materiał niż materiał amortyzujący i większą odległość oddzielającą stopę od podłoża. Średnie opóźnienie było co najmniej 5 milisekund wolniejsze, gdy stoi się na materiale pochłaniającym wstrząsy i co najmniej 8 milisekund wolniej, gdy nosi się kapcie lub sandały zdrowotne. W oddzielnym badaniu stwierdzono, że opóźnienia odpowiedzi posturalnej były znacznie zmniejszone w warunkach boso w porównaniu z noszeniem buta z niską cholewką, buta taktycznego lub buta roboczego.
Jak ocenić sprawność stopy?
Ze względu na potencjalne czynniki ryzyka kontuzji związane z brakiem integralności czuciowej podeszwowej części stopy, ograniczoną ruchomością, ocena tych komponentów może być korzystna dla trenera. Jeśli okaże się, że zawodnik ma wystarczającą integralność sensoryczną części podeszwowej stopy, dużą ruchomość, może to zmniejszyć ryzyko kontuzji sportowca. Stanie na jednej nodze wykonywane boso jest praktycznym sposobem oceny zdolności utrzymania równowagi przez sportowca, co wiąże się z integralnością sensoryczną części podeszwowej stopy.
W badaniach oceniono dużą ruchomość palucha za pomocą standardowego międzynarodowego goniometru podczas biernego prostowania pierwszego stawu w pozycji siedzącej. W oparciu o wcześniejsze badania, specjaliści od siły i kondycji powinni szukać kąta wyprostu co najmniej 60°, ponieważ kąty bliższe 50° były związane z dysfunkcją powięzi podeszwowej.
Aby ocenić zgięcie grzbietowe w stawie skokowym, można to zmierzyć za pomocą goniometru i techniki wykroku z obciążeniem, w której oś goniometru jest umieszczona na tylnej dystalnej kości piętowej. Podczas wypadu zawodnicy powinni mieć obie stopy w linii prostej i przesunąć przednie kolano nad stopą w kierunku ściany. Niezawodność użycia goniometru jest bardzo dobra do pomiaru zgięcia grzbietowego stawu skokowego. Badania wykazały, że osoby z urazem ACL miały średnie zgięcie grzbietowe kostki 41,1°, podczas gdy osoby bez urazu miały średnie zgięcie grzbietowe kostki 46,6°, co było statystycznie istotną różnicą.
Omega-3 od Apollo’s Hegemony – wielokierunkowy wpływ na zdrowie – KUP TUTAJ
Trening stopy
„Skracanie stopy”
W izometrycznym wzmacnianiu najbardziej uznanym ćwiczeniem jest ćwiczenie krótkiej stopy, w którym świadoma kontrola wewnętrznych mięśni stopy podnosi łuki stopy i skraca stopę. Dane ćwiczenie jest zwykle wyzwaniem do nauczania i uczenia się, dlatego zaleca się trzy stopniowe etapy szkolenia: (1) tryb pasywny, (2) tryb z aktywnym wspomaganiem i (3) tryb aktywny. W trybie pasywnym stopa sportowca jest poruszana przez terapeutę lub trenera poprzez krótki ruch stopy, co pozwala sportowcowi poczuć, nauczyć się i zintegrować różne pozycje. W trybie aktywnego wspomagania dodawane są aktywne skurcze podeszwy, aby aktywnie uzyskać krótką pozycję stopy. Wreszcie tryb aktywny polega na tym, że atleta wykonuje ćwiczenie bez pomocy. Możliwe jest również połączenie z aktywnymi i oporowymi czynnościami górnej części ciała w celu stworzenia skupienia inwersji poprzecznej ciała.
Toe-Spread-Out
Ćwiczenie Toe-Spread-Out (TSO), ćwiczenia rozciągania palców od pierwszego do piątego). TSO wykonuje się przez sekwencyjne prostowanie wszystkich palców, po którym następuje odwodzenie palucha, zgięcie palucha i zgięcie piątego palca.
„Przedłużenie pierwszego palca” lub „Rozprostowanie palucha”
Wykonuje się one poprzez wyprostowanie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego przy jednoczesnym utrzymaniu palców mniejszych (od drugiego do piątego) w kontakcie z podłogą Ćwiczenie „Przedłużenie palców od drugiego do piątego” lub „Rozprostowanie palców mniejszych” polega na wyprostowaniu palców 2–5 przy jednoczesnym utrzymaniu palucha w kontakcie z podłożem.
„Ćwiczenie zgniatania ręcznika”
Jest wykonywane w pozycji siedzącej lub stojącej z dodatkowymi ciężarkami lub bez, podczas których osoba badana jest proszona o powolne zginanie palców u stóp i zginanie palców stóp pod ręcznikiem lub dynamometrem, zginając palce i wykonując zgięcie śródstopno-paliczkowe.
Z perspektywy biomechanicznej ćwiczenia izometryczne nie odzwierciedlają pracy mięśni stopy podczas poruszania się. Wielkość obciążenia śródstopia podczas biegu lub nawet chodzenia jest tak duża, że mięśnie stopy nie są w stanie wytworzyć wystarczającej siły przy zadaniach z niskim obciążeniem. Sugerujemy przejście od ćwiczeń izometrycznych do plyometrycznych, aby zbliżyć się do specyficznej funkcji biegania.
Zaangażowanie stopy
Angażowanie stopy i kostki poprzez wciskanie dużego palca w podłoże i kostki na boki podczas wszystkich ruchów dolnej i górnej części ciała może pomóc w wykorzystaniu mięśni stopy i kostki, aktywnie stworzyć bezpośrednie połączenie między ciałem a podłoża i promować prawidłowe ustawienie stawów. Jest to koncepcja podobna do używania ręki do chwytania ciężaru. Wbijając stopę w ziemię, mięśnie aktywnie chwytają podłogę, zamiast po prostu biernie opierać stopę na ziemi. Podczas obserwacji zawodnika powinno być oczywiste, że wszystkie palce atlety będą wyglądały tak, jakby chwytały ziemię, a stopa będzie miała optymalną wysokość łuku.
Kurkumina z dodatkiem piperyny – Flawonoid o wielokierunkowym działaniu prozdrowotnym
Skoki i sprinty
Jeśli sportowiec nie jest przyzwyczajony do treningu boso, ważne jest, aby robić powolne postępy w ruchach o dużym wpływie, takich jak skoki i sprint. Powolne postępy powinny pozwolić stopie zbudować siłę i zaaklimatyzować się do pochłaniania siły, do której zwykle pochłaniają buty sportowe. Wskazane może być najpierw spędzenie pewnego czasu na ćwiczeniach stóp i kostek, a także ćwiczeniach treningu oporowego w warunkach boso, aby pomóc zbudować siłę i wprowadzić prawidłowe ustawienie stawów przed przejściem do ćwiczeń skoków i sprintów.
Jeśli chcesz rozpocząć wykonywanie ćwiczeń ze skokami, rozpoczęcie od skoków z małej skrzyni, około 20 cm, może być korzystne w nauczeniu prawidłowej mechaniki lądowania boso, w szczególności, jak angażować stopy, gdy stopy stykają się z podłożem podczas lądowania. Następnym postępem może być wykonywanie krótkich skoków z pudła, ponieważ wskoczenie na pudło zmniejszy odległość, jaką atleta schodzi po osiągnięciu maksymalnej wysokości, a tym samym zmniejszy uderzenie, jakie atleta wywiera podczas lądowania. Kiedy sportowiec wykazuje poziom kompetencji w wykonywaniu dwustronnych skoków na skrzynię, może następnie przejść do wykonywania skoków na jednej nodze na małe pudełko. Zawodnik może następnie przejść do skoków pionowych bez użycia pudełka, a następnie wykonać skoki pionowe na jednej nodze. W końcu sportowiec może przejść do ćwiczeń plyometrycznych o większej intensywności, takich jak skoki w głąb. Drop jumps wykonuje się poprzez zeskoczenie z krótkiego pudełka na ziemię, a następnie natychmiastowy skok jak najwyżej, maksymalizując wykorzystanie cyklu rozciągania i skracania mięśnia.
W pewnym momencie idealnym rozwiązaniem może być przejście do sprintu boso, kiedy to może być wskazane wykonanie rozgrzewki w warunkach boso na bardziej miękkiej powierzchni, takiej jak trawa lub murawa. Sportowiec może następnie stopniowo przejść do wykonania kilku sprintów, a następnie potencjalnie pełnego programu sprintu w warunkach boso. Istnieje wiele badań naukowych, które przedstawiają różne biomechaniczne zalety biegania boso w porównaniu z bieganiem w butach, dlatego może warto włączyć bieganie boso do schematu treningowego.
Zapobieganie urazom stawu skokowego może zależeć od wewnętrznej siły mięśniowej kompleksu stawu skokowego. Posiadanie silnych mięśni otaczających kompleks stawu skokowego, takich jak mięsień płaszczkowaty i strzałkowy długi, może być pomocne w zmniejszaniu urazów stawu skokowego, szczególnie dlatego, że mięśnie te mogą szybko reagować na zmiany ruchu stawu i zapewniać stabilność kompleksu stawu skokowego.
Podsumowanie
System stopy składa się z interakcji podsystemów, które zapewniają zestaw bodźców sensorycznych i umożliwiają funkcjonalną funkcję dostosowania się do zmian wymagań zarówno podczas czynności statycznych, jak i dynamicznych. Podeszwowe wewnętrzne mechanizmy stóp w poszczególnych grupach i podsystemach nerwowe mają kluczowe znaczenie w systemie rdzenia stopy jako lokalny stabilizator i bezpośrednie czujniki deformacji stóp. Ocena systemu rdzenia stopy może być wglądem klinicznym w zdolność stóp do wykonania ze względu na parametry funkcjonalne.
Źródła:
- James R. Jastifer, Intrinsic muscles of the foot: Anatomy, function, rehabilitation, Physical Therapy in Sport, Volume 61, 2023
- McKeon PO, Hertel J, Bramble D, Davis I. The foot core system: a new paradigm for understanding intrinsic foot muscle function. Br J Sports Med. 2015 Mar;49(5):290.
- Sherman KP. The foot in sport. Br J Sports Med. 1999 Feb;33(1):6-13. doi: 10.1136/bjsm.33.1.6. PMID: 10027050; PMCID: PMC1756139.
- LaPlaca, David A. PhD, CSCS1; Seedman, Joel PhD, CSCS2. The Importance of the Foot and Ankle in Athletic Performance. Strength and Conditioning Journal 43(3):p 67-79, June 2021.
- Tourillon R, Gojanovic B and Fourchet F (2019) How to Evaluate and Improve Foot Strength in Athletes: An Update. Front. Sports Act. Living 1:46.
- Characteristics of lower leg and foot muscle thicknesses in sprinters: does greater foot muscles contribute to sprint performance? Eur. J. Sport Sci. 19, 442–450.
- Allen RH, Gross MT. Toe flexors strength and passive extension range of motion of the first metatarsophalangeal joint in individuals with plantar fasciitis. J Ortho Sports Phys Ther 33: 468–478, 2003.
- D’Aout K, Pataky T, Clercq D, Aerts P. The effects of habitual footwear use: Foot shape and function in native barefoot walkers. Footwear Sci 1: 81–94, 2009.
- Hashimoto T, Sakuraba K. Strength training for the intrinsic flexor muscles of the foot: Effects on muscle strength, the foot arch, and dynamic parameters before and after the training. J Phys Ther Sci 26: 373–376, 2014.
- Ridge, S. T., Olsen, M. T., Bruening, D. A., Jurgensmeier, K., Griffin, D., Davis, I. S., et al. (2018). Walking in minimalist shoes is effective for strengthening foot muscles. Med. Sci. Sports Exerc. 1:104–113
- Kim, M.-H., Yi, C.-H., Weon, J.-H., Cynn, H.-S., Jung, D.-Y., and Kwon, O.-Y. (2015). Effect of toe-spread-out exercise on hallux valgus angle and cross-sectional area of abductor hallucis muscle in subjects with hallux valgus. Phys. Ther. Sci. 27, 1019–1022.
- Moon, D., Kim, K., and Lee, S. (2014). Immediate effect of short-foot exercise on dynamic balance of subjects with excessively pronated feet. J. Phys. Ther. Sci. 26, 117–119. doi: 10.1589/jpts.26.117
- Kelly, L. A., Farris, D. J., Cresswell, A. G., and Lichtwark, G. A. (2018). Intrinsic foot muscles contribute to elastic energy storage and return in the human foot. J. Appl. Physiol. 126, 231–238. doi: 10.1152/japplphysiol.00736.2018
- Johnson, A., Myrer, J., Mitchell, U., Hunter, I., and Ridge, S. (2015). The effects of a transition to minimalist shoe running on intrinsic foot muscle size. Int. J. Sports Med. 37, 154-158. doi: 10.1055/s-0035-1559685
