Rzadko słyszalny, ale w niektórych dyscyplinach sportowych, takich jak tenis, koszykówka czy piłka ręczna, częsty przypadek. Czym jest złamanie nadgarstka, jakie są procedury leczenia i czy możemy przeprowadzić auto rehabilitację w domu?

Złamanie nadgarstka to złamanie jednej z kości w pobliżu nadgarstka. U człowieka składa się z ośmiu kości: kości łódeczkowatej (łac. os scaphoideum), kości księżycowatej (łac. os lunatum), kości trójgraniastej (łac. os triquetrum), kości grochowatej (łac. os pisiforme), kości czworobocznej większej (łac. os trapezium), kości czworobocznej mniejszej (łac. os trapezoideum), kości główkowatej (łac. os capitatum), kości haczykowatej (łac. os hamatum). Są one ułożone w dwóch szeregach: bliższym i dalszym. Kości szeregu bliższego łączą się z kośćmi przedramienia, a kości szeregu dalszego – z kośćmi śródręcza. Do części kostnej przedramienia należą: kość promieniowa – jest to długa kość, jej koniec bliższy stanowi głowa kości promieniowej (caput radii), oddzielona od reszty kości szyjką (collum) oraz kość łokciowa. Do najważniejszych ruchów przedramienia należy supinacja i pronacja, są to ruchy rotacyjne przedramienia, mówiąc inaczej odwracanie i nawracanie ręki, by mieć mobilność w codziennych czynnościach.

1 na 10 zdiagnozowanych złamań kości to złamanie nadgarstka, tak donosi zestawienie z 2019 roku. Uraz może wystąpić w wyniku urazu, takiego jak upadek podczas uprawiania sportu lub po prostu potknięcie się podczas chodzenia po chodniku. Dzieci są podatne na złamania nadgarstka z powodu uprawianych przez nie sportów względnie wysokiego ryzyka. Dziecko może doznać złamania nadgarstka, spadając z roweru, grając w piłkę nożną lub piłkę nożną albo spadając z wyposażenia placu zabaw. Złamania nadgarstka są również częste u kobiet po menopauzie i często występują w populacji osób starszych z powodu upadków. Fizjoterapeuta może pomóc osobom, które doznały złamania nadgarstka, odzyskać normalną ruchomość, siłę i funkcję nadgarstka oraz nauczyć się, jak zapobiegać przyszłym złamaniom.

Testosterone Citrulline jest produktem od jednego z najbardziej zaufanych sprzedawców suplementów w Polsce.
Zawiera wysoką zawartość cytruliny-jednego z najczęściej spotykanych składników w suplementach dla sportowców.

Co to jest złamanie nadgarstka?

 

Złamanie można zakwalifikować do pęknięcia lub całkowitego złamanie kości. Do złamań nadgarstka z powodu upadku dochodzi najczęściej, gdy ludzie wyciągają rękę prosto, aby złapać się czegokolwiek, lub asekurować się podczas upadku. Złamanie nadgarstka rozpoznaje się, gdy któraś z wyżej wymienionych kości złamie się lub pęknie. Najczęściej złamaną kością jest kość promieniowa, czyli kość w przedramieniu, znajdująca się najbliżej kciuka.

Istnieją 3 rodzaje złamań kości:

Typ 1 – złamanie „bez przemieszczenia”, w którym kość jest złamana, ale nadal znajduje się w normalnej pozycji.

Typ 2 – złamanie polegające na przesunięciu fragmentu kości z normalnego położenia.

Typ 3 – najpoważniejszy typ złamania, z wielokrotnymi złamaniami kości lub kości.

Złamania typu 1 i 2 są zwykle leczone bez operacji. Jednak złamania typu 3 zwykle wymagają operacji i dłuższego okresu rehabilitacji. Czas potrzebny na regenerację kości zależy od wielu czynników, takich jak: poziom witaminy d3 w organizmie, ogólnej kondycji pacjenta, poziomu innych witamin i minerałów.

Złamany nadgarstek jest niezwykle bolesny i wpływa na ruch nie tylko nadgarstka ale i całej ręki. Jeśli doznałeś złamania nadgarstka, na pewno miałeś takie objawy jak:

• Ból w okolicy złamania, który może występować w dowolnym miejscu nadgarstka, w zależności od tego, która kość została dotknięta. Ból może promieniować od nadgarstka do palców, a nawet do przedramienia.
• Obrzęk nadgarstka i prawdopodobnie dłoni, zwykle na górnej powierzchni nadgarstka i dłoni.
• Wrażliwość na dotyk w nadgarstku.
• Trudność i ból podczas poruszania nadgarstkiem lub palcami.
• Zasinienie dłoni.
• Obrzęk.

Rozpoznanie

 

Rentgen to najlepszy sposób na zdiagnozowanie złamania nadgarstka. Jeśli doznałeś upadku i doświadczasz któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów, musisz udać się na pogotowie lub lekarza w celu wykonania pełnego diagnostycznego prześwietlenia rentgenowskiego.

Jeśli fizjoterapeuta podejrzewa, że ​​masz złamany nadgarstek, możesz umówić się na prześwietlenie za pośrednictwem lekarza rodzinnego. Twój fizjoterapeuta może sprawdzić, czy nie ma uszkodzeń innych stawów i mięśni i upewnić się, że nerwy i naczynia krwionośne w nadgarstku, przedramieniu i dłoni nie zostały uszkodzone przez złamaną kość. W większości przypadków osoby ze złamaniami zgłaszają się do lekarza specjalizującego się w leczeniu kości i stawów (ortopeda). W zależności od rodzaju złamania, lekarz może przepisać opatrunek gipsowy lub ortezę, aby unieruchomić obszar na pewien czas do czasu wygojenia złamania. Czas gojenia jest różny, w zależności od osoby i rodzaju złamania i może wynosić od 4 do 10 tygodni. Jeśli złamanie jest ciężkie, konieczna będzie operacja. Czas rekonwalescencji może być dłuższy po operacji.

Diagnoza złamanego nadgarstka obejmuje zwykle badanie fizykalne chorej ręki i prześwietlenie. Czasami inne testy obrazowe mogą dać lekarzowi więcej szczegółów, są nimi: tomografia komputerowa, może ujawnić złamania nadgarstka, które nie są widoczne w promieniach rentgenowskich. Urazy tkanek miękkich i naczyń krwionośnych można zobaczyć na skanach CT. Ta technologia pobiera promieniowanie rentgenowskie pod różnymi kątami i łączy je, aby przedstawić przekroje poprzeczne wewnętrznych struktur twojego ciała. MRI. Wykorzystując fale radiowe i silny magnes do tworzenia szczegółowych obrazów kości i tkanek miękkich, rezonans magnetyczny jest znacznie bardziej czuły niż promieniowanie rentgenowskie i może wykryć bardzo małe złamania i urazy więzadeł.

Testosterone.pl GainzDesire to pierwszy produkt ambasadorski – stworzony wraz z Mikołajem Żeglińskim – ambasadorem #testoteroneteam

Fizjoterapia

 

Twój fizjoterapeuta będzie współpracował z Tobą po złamaniu nadgarstka, aby pomóc Ci odzyskać normalne ruchy nadgarstka, siłę i funkcję oraz zapewni edukację i szkolenie, które pomogą Ci zapobiec przyszłym złamaniom.

 

Co robić gdy nadgarstek jest w gipsie lub w temblaku?

 

Podczas gdy twoja kość się goi, twoja ręka będzie w gipsie lub temblaku, aby utrzymać ją nieruchomo i przyspieszyć gojenie. W tym czasie ważne jest, aby ramię nie stało się zbyt sztywne, osłabione lub opuchnięte. W zależności od ilości aktywności dozwolonej dla danego typu złamania, fizjoterapeuta zaleci delikatne ćwiczenia, aby utrzymać ramię, łokieć i palce w ruchu, gdy chwilowo przebywasz w gipsie lub temblaku. Większość osób ze złamaniami nadgarstka powoli wraca do ćwiczeń drugiej ręki i nóg, dzięki czemu reszta ciała nie traci kształtu podczas gojenia się złamania. Twój fizjoterapeuta może pomóc Ci dostosować program ćwiczeń, tak abyś mógł zachować ogólną siłę i sprawność bez zakłócania procesu gojenia się nadgarstka.

Po zdjęciu gipsu lub Twój nadgarstek będzie najprawdopodobniej sztywny, a ramię słabe. Twój fizjoterapeuta zbada Twój nadgarstek i wybierze zabiegi poprawiające jego funkcję i przywracające siłę ramieniu.

Rehabilitacja będzie obejmować zabiegi polegające na:

 

• Zmniejszeniu bólu. Fizjoterapeuta może stosować ciepłe lub zimne zabiegi terapeutyczne lub stymulację elektryczną, aby pomóc kontrolować ból lub obrzęk nadgarstka, dłoni lub ramienia.

 

• Uwolnieniu ręki spod sztywności. Twój fizjoterapeuta może korzystać z wykwalifikowanych technik praktycznych (terapia manualna), aby umożliwić Twoim stawom i mięśniom swobodniejszy ruch przy mniejszym bólu.

 

• Zwiększeniu swojej siły i zdolność poruszania się. Fizjoterapeuci zalecają kilka rodzajów ćwiczeń podczas rekonwalescencji po złamaniu nadgarstka. Na wczesnym etapie fizjoterapeuta może pomóc Ci zacząć delikatnie poruszać łokciem, używając ćwiczeń pasywnego zakresu ruchu. W miarę jak Twoje ramię staje się silniejsze, możesz ćwiczyć je samodzielnie bez ciężarów (ćwiczenia „aktywnego zakresu ruchu”). Gdy kość jest dobrze zagojona, można przystąpić do wykonywania ćwiczeń oporowych z użyciem ciężarków lub gum. Oprócz zalecania ćwiczeń zwiększających zakres ruchu i ćwiczeń wzmacniających, fizjoterapeuta może pomóc w wyćwiczeniu mięśni, aby szybko reagowały, gdy trzeba chronić się przed upadkiem.

 

• Powrocie do swoich codziennych zajęć. Fizjoterapeuta pomoże Ci zachować niezależność, ucząc Cię, jak wykonywać codzienne czynności (np. ubieranie się, praca przy komputerze i gotowanie), nawet gdy nosisz gips lub temblak. Gdy będziesz mógł swobodnie poruszać ręką bez bólu, fizjoterapeuta może zacząć dodawać czynności, które wykonywałeś przed urazem, takie jak używanie ramienia do ubierania się, pielęgnacji i sprzątania. Twój fizjoterapeuta opracuje zindywidualizowany program na podstawie badania nadgarstka, celów, poziomu aktywności fizycznej i ogólnego stanu zdrowia.

 

Przygotuj się na bardziej wymagające zajęcia. W zależności od wymagań Twojej pracy lub rodzaju sportu, który uprawiasz, możesz potrzebować dodatkowej fizjoterapii dostosowanej do określonych wymagań. Twój fizjoterapeuta opracuje specjalistyczny program, który będzie odpowiadał Twoim unikalnym potrzebom i celom. Zapobiegaj długotrwałej niepełnosprawności. Wszystko, co przepisuje Ci fizjoterapeuta, pomoże zapobiec długotrwałej niepełnosprawności poprzez: przywrócenie ramienia do silnego poziomu sprawności, przywracanie pełnego ruchu i siły w bezpieczny sposób, podczas gdy następuje gojenie, ocenę złamania, aby upewnić się, że możesz bezpiecznie wrócić do poprzedniego domu i pracy. Poprowadzi Cię do bezpiecznego powrotu do sportu i innej aktywności fizycznej. Powrót zbyt wcześnie po złamaniu może zwiększyć ryzyko kolejnego złamania.

Zalecane jest stosowanie sprzętu ochronnego, takiego jak ochraniacze nadgarstków, do użytku podczas uprawiania sportu.

 

Jak zapobiegać złamaniom?

 

Dla starzejącej się populacji unikanie upadków i innych urazów jest najlepszym sposobem zapobiegania złamaniom. Fizjoterapeuci mogą nauczyć Cię wykonywania ćwiczeń równowagi oraz stosowania środków ostrożności, aby uniknąć upadków. Mogą również przeprowadzać oceny bezpieczeństwa pracy i domu, aby upewnić się, że Twoje codzienne środowisko jest bezpieczne.

W przypadku kobiet po menopauzie z osteoporozą, wzrasta ryzyko złamania nadgarstka, fizjoterapeuta może nauczyć ćwiczeń z obciążeniem, aby wzmocnić kości, ale również może również skierować Cię do dietetyka po suplementy witaminy D lub inne zmiany w diecie, które pomogą wzmocnić Twoje kości. Edukacja w zakresie prawidłowej postawy i mechaniki ciała oraz technik ochrony stawów może być pomocna w zapobieganiu obciążeniom nadgarstka i ramion.

W przypadku dzieci noszenie odpowiedniego sprzętu ochronnego, takiego jak ochraniacze na nadgarstki, możesz zmniejszyć ryzyko złamania nadgarstka podczas uprawiania niektórych sportów. Upewnienie się, że sprzęt na placu zabaw, z którego korzysta Twoje dziecko, jest bezpieczny i zbudowany na miękkiej powierzchni, może to również zmniejszyć ryzyko złamania nadgarstka w wyniku upadku dziecka.

Powikłania po złamaniu nadgarstka

Jak każde złamanie, również złamanie nadgarstka może powodować szereg powikłań. Jednym z nich jest zespół cieśni nadgarstka, który objawia się silnym bólem w tej okolicy. Okolice kciuka i palca wskazującego oraz środkowego zaczynają drętwieć w nocy i nad ranem. Konsultacja z lekarzem jest konieczna, zdecyduje on o podawaniu leków przeciwbólowych, podawaniu zastrzyków z kortykosteroidów czy nawet o zabiegu chirurgicznym.

 

Natomiast zespół Sudecka, czyli zespół odruchowej dystrofii współczulnej, może wystąpić zaraz po zdjęciu gipsu w wyniku zbyt ciasnego opatrunku gipsowego czy niewłaściwego unieruchomienia kończyny. Palący ból ręki, obrzęk, nadmierna potliwość i nadwrażliwość na dotyk, zimno i ciepło – to pierwsze objawy choroby. Od razu należy rozpocząć prawidłowe leczenie i intensywną rehabilitację po złamaniu nadgarstka.

Testosterone.pl EAA+C to innowacyjny produkt od zaufanego polskiego dostawcy suplementów. Stanowi on mieszankę najbardziej istotnych aminokwasów z dodatkiem cytruliny w formie jabłczanu.

Jakie fizjoterapeutę wybrać?

 

Wszyscy fizjoterapeuci są przygotowani poprzez edukację i doświadczenie do leczenia różnych schorzeń lub urazów. Warto rozważyć czy wybrany przez Ciebie fizjoterapeuta ma doświadczeniem w leczeniu osób z problemami ortopedycznymi. Niektórzy fizjoterapeuci mają praktyki z naciskiem ortopedycznym, a niektórzy nawet specjalizują się w urazach górnej części ciała, certyfikat ze specjalizacją kliniczną lub ukończył staż w zakresie fizykoterapii ortopedycznej. Ten terapeuta ma zaawansowaną wiedzę, doświadczenie i umiejętności, które mogą mieć zastosowanie w przypadku Twojego stanu.

 

Bibliografia:

1. Gejyo F., Narita I. (2003): Current clinical and pathogenic understanding of beta 2-m amyloidosis in long-term haemodialysis patients. Nephrology, 8, s. 45–49; https://doi.org/10.1046/j.1440-1797.8.s.10.x.
2. Gelberman R.H., Hergenroeder P.T., Hargens A.R., Lundborg G.N., Akeson W.H. (1981): The carpal tunnel syndrome. A study of carpal canal pressures. J. Bone Joint Surg. [Am.], 63(3), s. 380–383.
3. Geoghegan J.M., Clark D.I., Bainbridge L.C., Smith C., Hubbard R. (2004): Risk factors in carpal tunnel syndrome. J Hand Surg [Br], 29(4), s. 315–320; https://doi.org/10.1016/J.JHSB.2004.02.009.
4. Gerr F., Marcus M., Ensor C., Kleinbaum D., Cohen S., Edwards A. et al (2002): A prospective study of computer users: Study design and incidence of musculoskeletal symptoms and disorders. Am. J. Ind. Med. 41, s. 221–235.
5. Gerritsen A., Krom de M., Struijs M., Scholten R., Vet de H., Boutner L. (2002): Conservative treatment options for carpal tunnel syndrome: a systemic review of randomised controlled trials. J.Neurol, 249, s. 272–280.
6. Gniadek M., Trybus M. (2016): Zespół kanału nadgarstka – etiologia i leczenie. Przegląd Lekarski, 73(7), s. 520–524.
7. Gołąbek R., Majcher P. (2017): Diagnostyka zespołu cieśni kanału nadgarstka dla potrzeb fizjoterapii. Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja, 86, s. 40–45.