Bulimia – choroba o podłożu psychicznym

Choroby psychiczne, to zaburzenia czynności psychicznych oraz zachowań. Najczęściej wiążą się z odczuwaniem ogromnego dyskomfortu, znacznie utrudniają lub nawet uniemożliwiają funkcjonowanie w społeczeństwie. Nie mówimy tutaj tylko o zaburzeniach lękowych czy schizofrenii. Do chorób o podłożu psychicznym, można zaliczyć również zaburzenia odżywiania, czyli na przykład bulimię.

Nie wiem czy ktoś z Was zauważył, ale ta choroba nie funkcjonuje na przykład w Afryce, gdzie panuje głód. Każdy ma tam szacunek do jedzenia czy picia. Jedzenie powinno być paliwem, czynnością która utrzymuje nas przy życiu. Często też, jest powodem do spotkań
z przyjaciółmi czy rodziną, ale nie chodzi tu wcale o chęć najedzenia się, a raczej spokojnej rozmowy w miłej atmosferze. Jedzenie powinno być naszym pomocnikiem i sprzymierzeńcem, a nie wrogiem.

https://en.ppt-online.org/277055

Bulimia – na czym polega

Etymologicznie, nazwa „bulimia”, pochodzi od bulimis, co dosłownie oznacza „byczy głód”. Bulimia, polega na napadach obżarstwa
i dzieli się na typ przeczyszczający i nieprzeczyszczający (poniżej opis). Bulimik potrafi pochłonąć nawet kilka tysięcy kalorii w niecałą godzinę – nawet do 10 tyś, co może być równoważne z pokryciem zapotrzebowania nawet na 4/5 dni. Dzieje się tak dlatego, że dana osoba zaczyna czuć wyrzuty sumienia, zaczyna czuć się gruba i bezwartościowa, nie widzi sensu życia i ucieka w jedzenie. Wiele osób pomyśli sobie, więc dlaczego to robi? Jedzenie chociaż na chwile daje choremu zapomnieć o problemach, skupia się tylko na jedzeniu i szczęściu jakie mu ono daje w danym momencie. Częstym podłożem są również restrykcyjne diety. Ograniczenie spożycia kalorii, wpływa na rzucanie się na jedzenie, którego wcześniej nie mogła zjeść. W typie przeczyszczającym, osoba po chwili ma myśli w głowie, że zmarnowała swój czas poświęcony na dietę/treningi, więc to, co zjadła, trafia to do zazwyczaj do toalety poprzez wywoływanie wymiotów, bądź użycie środków przeczyszczających. W typie nieprzeczyszczającym, bywa tak, że przez następne dni, osoba taka, zaczyna głodówki czy wyczerpujące ćwiczenia fizyczne. Szacuje się, że bulimia dotyka ok. 4% osób w wieku 19–30 lat. Umiera ok. 2% chorych.
Zaburzenia odżywiania w głównej mierze dotyczą dziewcząt i młodych kobiet (ok. 90–95% przypadków).

Przyczynowość

Przyczyn tej choroby jest wiele. Bardzo często na  zapoczątkowanie i rozwój tej choroby jest brak akceptacji swojego ciała. Bulimia bardzo często dotyka osoby, które nie akceptują swojego wyglądu, wagi, nie czują się dobrze w swoim ciele . Konflikty rodzinne czy przyjacielskie, również mogą mieć znaczący wpływ na zaburzenia odżywania. Niepokój, nuda, stres i uczucie przykrości mogą wyzwalać okresy obżarstwa. Wiele osób, czuje też brak sensu w życiu, więc myśli, że jedzenie może dać ukojenie, chociaż na moment.

Niestety, ale ta „euforia” jest tylko chwilowa. Młode osoby mają silną potrzebę określenia własnej tożsamości. Pod wpływem presji otoczenia, może się to sprowadzić do kształtowania własnej sylwetki. W internecie takie osoby znajdują fora internetowe, które dotyczą tych zagadnień. Tworzą się grupy, na których się wspierają. Prowokują się do objadania i wymiotów.

https://me.me/i/23-things-youll-only-know-if-youve-suffered-with-bulimia-0be4a64841354a6aba1bb67713b7e93 0

Bulimiczki, zwykle są bardzo towarzyskie, potrafią angażować się w działalność społeczną czy sport, ale gdy odniosą jakieś niepowodzenie, czują, jakby utraciły wszystko. Coś się w ich życiu zmieniło, powoduje to załamanie psychiczne.Dotkliwe przeżywanie każdej porażki i skłonność do gwałtownych zmian nastroju, mogą prowadzić nawet do prób samobójczych. Wiele z nich ma depresję i musi przyjmować leki.

Zmian fizycznych u osób chorych na bulimię też jest sporo. Nie zawsze je widać, dlatego też bulimia jest ciężka do zaobserwowania „gołym okiem”. Osoby nią dotknięte, są w stanie bardzo łatwo ukryć swój problem. Przeciwnie niż w przypadku anoreksji, ludzie dotknięci bulimią, potrafią zachować normalną wagę, w stosunku do ich wzrostu. Chora, jest zafascynowana jedzeniem i wiele czyta na ten temat, zna na pamięć tabelę kalorii różnorodnych produktów, przegląda wiele zdjęć posiłków w internecie. Nieraz po wspólnym obfitym posiłku chodzi do toalety i wymiotuje, zagłuszając charakterystyczny dźwięk na przykład suszarką czy prysznicem. Do „uczty” zasiada dopiero jednak, gdy nikogo nie ma w tej chwili domu albo w nocy, by uniknąć przyłapania na gorącym uczynku przez innych domowników. Dlatego też, choroba przez dość długi czas może pozostać niezauważona. Często takim osobom towarzyszy odwodnienie, bóle głowy, zaparcia, ospałość, a w przyszłości nawet osłabienie serca, układu pokarmowego, gdyż już nigdy nie będzie działał prawidłowo, a jelita i żołądek będą osłabione. Warto wspomnieć też o braku miesiączki lub jej nieregularnym występowaniu, gdyż układ hormonalny szaleje. Możliwa jest nawet bezpłodność. W skrajnych przypadkach, możliwe jest również pęknięcie przepony lub przełyku – przez nadmiar jedzenia.  Żołądek, rozciągnięty jest do maksymalnych rozmiarów. Takie osoby często czują upokorzenie, poczucie wstydu. Są już psychicznie uzależnione, nie tylko od jedzenia, ale też od środków przeczyszczających czy wzmożonej aktywności fizycznej i potrafią spędzić w strefie cardio nawet kilka godzin.

 

https://www.babskiswiat.com.pl/bulimia-typy-przyczyny-objawy-skutki-sposoby-leczenia.html

Jak z tym walczyć

Leczenie bulimii nie należy do najprostszych. Wymaga ono przede wszystkim chęci dotkniętej osoby tym problemem, która jest zaślepiona
i zagubiona. Aby przerwać cykl kompulsywnego jedzenia i przeczyszczania, konieczna może się okazać wizyta u psychologa, a nawet psychiatry i dodatkowo dietetyka. Może okazać się nawet, że dana osoba potrzebuje pomocy farmakologicznej. Terapia, polega również na rozmowie i próbie zrozumienia problemu. Taka rozmowa może naprawdę wiele zdziałać. Dietetyk, jest w stanie ułożyć plan żywieniowy, który nie będzie miał żadnych niedoborów, ale to czy ta dieta będzie stosowana, zależy tylko od chorego. Terapię pomagającą uporać się z bulimią prowadzi się zarówno indywidualnie, jak i w grupach. Leczenie prowadzone jest w szpitalach psychiatrycznych lub na innych oddziałach. Terapia rodzinna przynosi dobre efekty, zarówno u pacjentów młodych, jak i tych starszych. To właśnie rodzice lub znajomi, bardzo często obarczają się poczuciem winy za zaistniałą sytuację, gdyż te osoby zajadają stres. Zaangażowanie się rodziców w chorobę dziecka pomaga walczyć z zaburzeniami odżywiania. U osób starszych pomoc najbliższych przyjaciół czy partnera/partnerki daje bardzo dużo. Wsparcie bliskich i poczucie zrozumienia jest najważniejsze i kluczowe w tej chorobie.  Wiadomo, że osoba z dnia na dzień nie przestanie w tym trwać, to już stało się nawykiem, lecz nie jest to niewykonalne. Jest tez możliwy powrót do starych nawyków, całkowite wyjście z choroby jest naprawdę ciężkie. Droga jest kręta i na drodze jest wiele przeszkód. Wiele razy można się potknąć, ale należy pamiętać aby walczyć.

„Nie ważne ile razy upadasz, ważne ile razy wstajesz.”

 

Źródła:

http://www.psychologia.net.pl/search.php?level=zaburzenia

https://www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/inne-choroby,bulimia—przyczyny–objawy–leczenie-i-skutki–co-to-jest-,artykul,1721188.html

https://www.apteka-melissa.pl/blog/artykul/zaburzenia-odzywiania-u-nastolatkow,505.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bulimia

Bulimia

Moduł A8: Pokonaj zaburzenia odżywiania. Zasady zdrowej diety

Bulimia – rodzaje, objawy

https://www.google.pl/imgres?imgurl=https%3A%2F%2Fi.pinimg.com%2F236x%2F11%2F3b%2Fa5%2F113ba5691081c8348b3bc0250d518d2c.jpg&imgrefurl=https%3A%2F%2Fwww.pinterest.com.au%2Fambtraining%2F&tbnid=xurRSxyvr8GlzM&vet=12ahUKEwiZ6sGW39vpAhWOEZoKHRVRDu4QMygNegQIARA0..i&docid=idz_k9wwBVeuKM&w=235&h=136&itg=1&q=positive%20and%20negative%20effects%20of%20retirment&hl=pl&ved=2ahUKEwiZ6sGW39vpAhWOEZoKHRVRDu4QMygNegQIARA0