https://pixabay.com/photos/woman-yoga-stretching-meditation-2573216/
Istnieje wiele rodzajów rozciągania. Na pewno większość kojarzy stretching dynamiczny lub statyczny w celu zwiększenia długości i elastyczności mięśnia. Lecz istnieją inne metody by zwiększyć zakres ruchu. Jednym z nich jest poizometryczna relaksacja mięśni.
Czym jest poizometryczna relaksacja mięśni?
Relaksacja poizometryczna (PIR) to fizjoterapeutyczna technika relaksacji napiętych mięśni. Po urazie, ale także po operacji nasze mięśnie chcą chronić dotknięty obszar poprzez zwiększenie ich napięcia oraz ograniczenie możliwości poruszania się w obszarze kontuzjowanym. Często ważne jest zapewnienie wczesnej mobilności w obszarze urazu. Technika ta opiera się na założeniu, że mięsień po skurczu izometrycznym traci napięcie w fazie relaksacji i zwiększa się zakres ruchu. Relaksację poizometryczną można wykonać samodzielnie na określonych grupach mięśniowych. Z reguły jednak fizjoterapeuta jest zobowiązany do ustawienia odpowiedniego oporu. Technika ta jest odpowiednia do wczesnej mobilizacji, gdy nadal istnieje napięcie ochronne. Małe amplitudy ruchu można również uzyskać poprzez napięcie izometryczne. Należy upewnić się, że izometryczne napięcie mięśni odbywa się wbrew oporowi, a uszkodzona struktura musi być odpowiednio ustabilizowana.
Ekonomiczne połączenie D3+K2MK7 od Testosterone.pl – KUP TUTAJ
Jak wykonać?
Mięsień jest rozciągany tak daleko, jak to możliwe wzdłuż jego długości. Następnie mięsień jest zmuszany do pracy w trybie izometrycznym, czyli bez zmiany jego długości. Odpowiednim ruchem rękoma naciskamy delikatnie mięsień. Pacjent stara się utrzymać nacisk przy stosunkowo niewielkim wysiłku przez około 10 sekund. Efekt jest wzmocniony jeśli pacjent jednocześnie z naciskiem wdycha powietrze, następnie rozluźnia się i powoli wydycha powietrze. Mięsień można wtedy zwykle rozciągać dalej bez oporu. Osiągnąć można w ten sposób nowe położenie, czyli zwiększyć zakres ruchu. Fazę relaksacji stosuje się tak długo, jak długo mięsień pozwala na dalsze rozciąganie. Może to potrwać 10 sekund lub dłużej. Jeśli relaksacja po fazie skurczu izometrycznego nie jest wystarczająca, fazę izometryczną wydłuża się do 30 sekund. Jeśli uzyska się odpowiednie rozluźnienie mięśni za pierwszym razem, fazę izometryczną można skrócić. Te czynności powtarza się od 3 do 5 razy. Zwykle po 2 lub 3 razie następuje znaczny spadek napięcia mięśniowego. Podczas wykonywania poizometrycznej relaksacji mięśni głowy, szyi i górnej części obręczy barkowej zaleca się aktywne wykorzystanie ruchów oddechowych i gałek ocznych, zamiast opierania się naciskowi. Skuteczność relaksacji poizometrycznej jest niezwykle wysoka.
Które mięśnie?
PIR jest zalecany do leczenia wszystkich mięśni posturalnych, czyli mięśni, które umożliwiają ciału chodzenie, siedzenie i stanie. Mięśnie te utrzymują postawę ciała wbrew wpływom grawitacji i mają tendencję do skracania się. Do tej kategorii należy kilka mięśni górnej części ciała, takich jak mięsień czworoboczny, mięśnie biegnące od podstawy czaszki do obojczyka; najszerszy grzbietu, mięśnie po obu stronach środkowej części pleców oraz mięśnie piersiowy większy, jak i mniejszy. Typowymi mięśniami w dolnej części ciała są mięśnie biegnące wzdłuż tylnej części uda, jeden z mięśni tworzących mięsień czworogłowy oraz przywodziciele (mięśnie, które mają tendencję do napinania się wzdłuż wewnętrznej części uda).
Elektrolity – wsparcie prawidłowego nawodnienia. DOSTĘPNE TUTAJ
Badania
1. Technika poizometrycznej relaksacji mięśni została zastosowana do napiętych, wrażliwych mięśni, które często są związane z bólem mięśniowo-szkieletowym i była systematycznie testowana na 351 grupach mięśni u 244 pacjentów. Metoda przyniosła natychmiastową ulgę w bólu w 94%, trwałą ulgę w bólu w 63%, a także trwałe złagodzenie punktowej tkliwości w 23% leczonych miejsc. Pacjenci, którzy praktykowali terapię w warunkach domowych częściej odczuwali trwałą ulgę. Ból został złagodzony zarówno w samym mięśniu, jak i we wrażliwych punktach przyczepu. Wyniki badania potwierdzają inne obserwacje. Zwiększone napięcie mięśni, wynikający z tego ból i dysfunkcja są łagodzone poprzez przywrócenie pełnej długości rozciągnięcia mięśnia.
2. Celem badania była ocena wpływu zastosowania techniki poizometrycznej relaksacji mięśni odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa jako elementu rehabilitacji skojarzonej. Badano przykurcz zgięciowy w stawie biodrowym u mężczyzn w wieku 50-60 lat po amputacji kończyny dolnej na poziomie biodra w przebiegu rehabilitacji. Do badania zgłosiło się łącznie 243 pacjentów po amputacji kości udowej. 153 z nich było rehabilitowanych techniką poizometrycznej relaksacji mięśni odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Grupę kontrolną stanowiło pozostałych 90 pacjentów leczonych bez zastosowania techniki relaksacji poizometrycznej. Analizę stopnia przykurczu zgięciowego stawu biodrowego przeprowadzono za pomocą testu Thomasa. Wyniki badań wskazują, że zastosowanie techniki poizometrycznej relaksacji mięśni kręgosłupa lędźwiowego i stawu krzyżowo-biodrowego pozwala na skrócenie czasu potrzebnego do zmniejszenia nasilenia przykurczu stawu biodrowego podczas proces rehabilitacji.
3. Ból szyi jest najczęściej występującym zaburzeniem układu mięśniowo-szkieletowego, które powoduje duże obciążenie społeczno-ekonomiczne na całym świecie. Wiąże się to ze złą postawą i napięciem karku, co może prowadzić do bólu i ograniczenia ruchomości. Fizjoterapeuci leczą takich pacjentów na kilka sposobów. Sześćdziesięciu pacjentów zostało losowo przydzielonych do grupy poizometrycznej i grupy mięśniowo-powięziowej. Okres leczenia wynosił 2 tygodnie. Wszyscy pacjenci zostali poddani ocenie za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS), wskaźnika niepełnosprawności szyi (NDI) oraz inne. Analiza charakterystyk wyjściowych wykazała, że obie grupy były jednorodne pod względem wieku i płci, tj. łącznie w badaniu wzięło udział 60 uczestników, po 30 w każdej grupie. Spośród 60 pacjentów było 20 (33,3%) mężczyzn i 40 (66,7%) kobiet w średnim wieku 32,4 lat. Uczestnicy grupy poizometrycznej wykazali znaczną poprawę (p < 0,025) w VAS, NDI, rozszerzeniu szyjki macicy, zakresach rotacji lewej strony podczas 2-tygodniowej obserwacji w porównaniu z grupą relaksacji mięśniowo-powięziowej. Badanie wykazało, że pacjenci z bólem szyi mogą odnieść korzyści z relaksacji poizometrycznej ze znaczną poprawą bólu i jakości życia w porównaniu z terapią mięśniowo-powięziową.
Najwyższe możliwe dawki omega-3 – wsparcie organizmu i kondycji aparatu ruchu. KUP TERAZ
Podsumowanie
Technika relaksacji poizometrycznej mięśni rozpoczyna się od ułożenia mięśnia w pozycji rozciągniętej. Istnieje cienka granica między wydłużaniem mięśni poprzez ich delikatne rozciąganie, a wydłużaniem ich do momentu wywołania odruchu rozciągania (reakcji ochronnej), która kurczy mięsień, powodując niepożądany efekt napinania docelowego mięśnia. Następnie wywierany jest skurcz izometryczny przy minimalnym oporze. Rozluźnienie, a następnie delikatne rozciąganie następuje w miarę rozluźniania mięśni. Proces ten ma na celu rozluźnienie napiętych mięśni bez inicjowania tego odruchu i zmniejszyć skurcze mięśni oraz zwiększyć zakres ruchu. Jak widać po powyższych nadaniach, poizometryczna relaksacja mięśni działa i ma swoje zastosowanie.
Źródła:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6466075/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29388928/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35698187/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9190112/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8045821/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33159734/
https://jpma.org.pk/article-details/10151?article_id=10151
