Zdjęcie: Luke Besley, Unsplash
Diagnostyka zdrowotna, obejmująca podstawowe markery fizjologiczne, takie jak tętno, ciśnienie krwi, temperatura i częstość oddechów, tradycyjnie stanowi wstępną ocenę medyczną. Chociaż te wskaźniki są kluczowe dla oceny ogólnego stanu zdrowia, rosnąca świadomość związana z kompleksowym podejściem do zdrowia prowadzi do rozważenia innych, bardziej zróżnicowanych pomiarów. Ta rozszerzona perspektywa uwzględnia różnorodne parametry, takie jak wskaźniki zależne od masy ciała, jak wskaźnik masy ciała czy obwód talii, które mogą dostarczyć dodatkowych informacji o ryzyku zdrowotnym. Dodatkowo, wskaźniki siły mięśniowo-szkieletowej, w szczególności siła uścisku dłoni, oraz ocena stanu nasycenia tlenem organizmu na podstawie ciśnienia parcjalnego tlenu (pO2), stanowią istotne dodatki do standardowych badań.
Jednym z istotnych aspektów nowoczesnej diagnostyki zdrowotnej jest ich nieinwazyjny charakter, co ułatwia ich powszechne stosowanie i umożliwia częstsze monitorowanie pacjentów. Szczególnie w kontekście pandemii Covid-19, która uwypukliła potrzebę skutecznego monitorowania stanu zdrowia, wprowadzono pomiar poziomu glukozy we krwi jako nowego parametru życiowego, ze względu na rosnącą częstość występowania hiperglikemii.
Siła chwytu, będąca podstawowym wskaźnikiem funkcji mięśni i ogólnej wydolności fizycznej, odgrywa istotną rolę w ocenie zdrowia, zwłaszcza w populacji osób starszych. Związek siły chwytu z koncepcją sarkopenii, czyli związanej z wiekiem utraty masy, siły i funkcji mięśni, podkreśla jej znaczenie w diagnostyce geriatrycznej. Jednakże, pomimo znaczenia sarkopenii, niezależnemu zagadnieniu siły chwytu poświęcono stosunkowo mniej uwagi, szczególnie w kontekście pandemii Covid-19, co może prowadzić do niedostatecznej identyfikacji i zarządzania tym zagrożeniem zdrowotnym.
Testowanie siły chwytu
Pomiar siły uścisku dłoni, czyli siły uchywtu (HGS – hand grip strength), jest powszechnie stosowaną metodą oceny funkcji mięśniowej. Można go łatwo przeprowadzić za pomocą ręcznego dynamometru, który mierzy siłę, z jaką osoba może ściskać urządzenie. Jednak istnieją także bardziej precyzyjne urządzenia, takie jak dynamometry izokinetyczne, które oferują większą dokładność, chociaż są droższe i zajmują więcej miejsca. Dynamometr stanowi narzędzie do pomiaru siły izometrycznej, co oznacza, że mierzy siłę bez ruchu stawów. Ten rodzaj pomiaru umożliwia identyfikację osłabienia mięśni kończyny górnej, ale także może być wskaźnikiem ogólnej siły mięśniowej, ponieważ odzwierciedla siłę zarówno kończyn górnych, jak i dolnych. Podczas gdy testowanie HGS w pozycji stojącej może uchwycić siłę mięśni tułowia, która jest istotna dla równowagi i wywierania siły w codziennych czynnościach, testowanie HGS w pozycji siedzącej koncentruje się głównie na siłę mniejszych grup mięśni dłoni i nadgarstka. Jest to bardziej skoncentrowane na górnej części ciała podejście, które może być przydatne w ocenie siły i funkcji mięśni rąk, istotnych dla wielu codziennych czynności, takich jak chwytanie przedmiotów czy wykonywanie precyzyjnych ruchów.
Siła chwytu kończyny dominującej
Siła chwytu dłoni dominującej odnosi się do pomiaru siły uścisku właśnie tej dłoni, którą osoba zwykle preferuje do wykonywania precyzyjnych lub wymagających siły czynności. Jest to istotne narzędzie diagnostyczne, które umożliwia ocenę konkretnej siły ręki, często używanej do codziennych czynności, takich jak pisanie, jedzenie czy podnoszenie przedmiotów. Mierzenie dominującego HGS pozwala na ocenę zdolności do wykonywania zadań, które wymagają siły lub precyzji z użyciem dominującej ręki. Silna s iła chwytu w tej dłoni może świadczyć o ogólnej wydolności fizycznej oraz zdolności do wykonywania codziennych czynności bez trudu. Z drugiej strony, obniżona siła uścisku w dłoni dominującej może sugerować osłabienie mięśni czy ograniczenia w funkcjonowaniu, co może mieć wpływ na jakość życia i wydajność w wykonywaniu codziennych zadań.
Względna siła chwytu
Względny wskaźnik siły uścisku dłoni (względny HGS) stanowi istotne narzędzie, które uwzględnia zarówno siłę chwytu, jak i parametry związane z masą ciała danej osoby. Oblicza się go jako stosunek bezwzględnego HGS do wskaźnika masy ciała (BMI), co pozwala na uwzględnienie różnic w sile uścisku dłoni wynikających z różnic w masie ciała. Badania sugerują, że względny HGS może być bardziej skutecznym wskaźnikiem ryzyka wystąpienia różnych zaburzeń, takich jak choroby sercowo-naczyniowe czy zaburzenia metaboliczne. Ponieważ uwzględnia zarówno siłę mięśniową, jak i masę ciała, może dostarczać bardziej kompleksowych informacji na temat stanu zdrowia niż sam bezwzględny HGS. Jest to szczególnie istotne w kontekście diagnozy i oceny ryzyka tych chorób, gdzie parametry związane z masą ciała mogą mieć znaczący wpływ.
Granice siły uścisku dłoni: wytyczne i wybrane badania
Chociaż niektórzy podali punkty odcięcia i percentyle dla osłabionych mięśni, bardziej przydfatme byłoby opracowanie klinicznie znaczących kategorii osłabienia mięśni, specyficznych dla pochodzenia etnicznego, płci i wieku, na podstawie pomiarów HGS, podobnych do progów BMI.
W większości zostały one opracowane podczas definiowania definicji sarkopenii. Wytyczne azjatyckie wykazują niższe wartości odcięcia niż wytyczne europejskie i amerykańskie. Europejska Grupa Robocza ds. Sarkopenii u Osób Starszych (EWGSOP) ustaliła punkt mankietu dla małej siły mięśni przy dwóch odchyleniach standardowych (SD) poniżej średniej wartości referencyjnej, która wynosi < 30 kg u mężczyzn i < 20 kg u kobiet, podczas gdy w Asian Working Group for Sarkopenia (AWGS) zdefiniowano ją jako < 26 kg u mężczyzn i < 18 kg u kobiet. Należy jednak zauważyć, że metody oceny tych dwóch wytycznych są różne.
Co wpływa na siłę uchwytu?
Otyłość brzuszna
Istnieje potencjalny związek pomiędzy zmniejszonym HGS i otyłością brzuszną. Jedno z badań ujawniło odwrotną zależność, w której każde zwiększenie obwodu talii o 10 cm korelowało ze zmniejszeniem HGS o 3,56 kg wśród mężczyzn w średnim i starszym wieku. Dodatkowo związany z wiekiem wzrost ogólnej tkanki tłuszczowej, a szczególnie otyłości brzusznej, wywiera niekorzystny wpływ na markery prozapalne. To z kolei nasila przesuwanie tkanki tłuszczowej do mięśni szkieletowych i miocytów (miosteatoza i wewnątrzkomórkowa akumulacja lipidów), w konsekwencji pogarszając ich integralność strukturalną i zdolność do wytwarzania siły. Takie odkładanie się tłuszczu w mięśniach może być większe w niektórych grupach etnicznych, np. hindusach azjatyckich.
Kofeina z dodatkiem L-teaniny od Apollo’s Hegemony – ułatwia odchudzanie – KUP TUTAJ
Stan odżywienia
Stan odżywienia jest kluczowym czynnikiem wpływającym na siłę chwytu. Niższy HGS w porównaniu do wartości normatywnych może być interpretowany jako ogólny wskaźnik niedożywienia. W związku z tym, stosowanie pomiaru siły chwytu jest zalecane w ramach interwencji żywieniowej. HGS może samodzielnie przewidywać stan odżywienia oraz zmiany w nim, szczególnie u pacjentów hospitalizowanych, co jest istotne dla oceny ich stanu zdrowia i określenia dalszych działań. W badaniach nad pacjentami hospitalizowanymi z grupy ryzyka żywieniowego, siła chwytu dostarcza istotnych informacji prognostycznych dotyczących spodziewanej śmiertelności i ryzyka powikłań. Pomaga to zidentyfikować, którzy pacjenci mogą odnieść największe korzyści ze wsparcia żywieniowego. W praktyce klinicznej dietetycy zauważyli trzy obszary, w których siła chwytu jest wartościowym narzędziem: ocena stanu odżywienia, motywowanie pacjentów do zmiany nawyków żywieniowych oraz monitorowanie reakcji na interwencje żywieniowe. Nie bez znaczenia jest także fakt, że pomiar siły chwytu pozwala odchodzić od tradycyjnego skupienia się jedynie na zmianach masy ciała, a zamiast tego koncentruje się na ocenie zdolności funkcjonalnych i siły mięśniowej, co może mieć istotne znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Przykładowo, w badaniach prowadzonych w Indiach stwierdzono, że siła chwytu jest niezawodnym, powtarzalnym i opłacalnym narzędziem do oceny stanu odżywienia i wyników leczenia pacjentów z marskością wątroby oczekujących na przeszczep wątroby.
Aktywność fizyczna i sprawność fizyczna
Odkryto że każdy 1-godzinny wzrost aktywności fizycznej przy był powiązany z wyższym o 6 kg HGS u mężczyzn, ale nie u kobiet w tej populacji. Za sarkopenię wynikającą z braku aktywności fizycznej odpowiedzialny jest także długi siedzący tryb życia. Przebadano 46 269 uczestników (w wieku ≥ 65 lat) z Korei Południowej, którzy wzięli udział w projekcie National Fitness Award 2019. Wśród nich najwyższy poziom ogólnej sprawności fizycznej posiadało 6,8%, zaś najniższy 48,9%. Grupa z niskim HGS (< 28 kg dla mężczyzn i < 18 kg dla kobiet) miała znacznie większe szanse na posiadanie najniższego poziomu ogólnej sprawności fizycznej (iloraz szans: 5,232 u mężczyzn i 6,351 u kobiet), po uwzględnieniu wieku i budowy ciała indeks masy. Autorzy doszli do wniosku, że HGS może oszacować siłę i wytrzymałość mięśni, sprawność aerobową, elastyczność, umiejętności utrzymywania równowagi i koordynację, a także ogólny poziom sprawności fizycznej u osób starszych i może być stosowany jako test zastępczy poziomu sprawności fizycznej tych osób w ograniczonych przypadkach.
Depresja
Przebadano 4314 Japończyków spośród osób w wieku 40–79 lat zamieszkujących społeczności lokalne i stwierdzili, że u osób z niższym HGS (na spadek o 1 SD) ryzyko wystąpienia objawów depresyjnych było wyższe na początku badania. Co więcej, niższy poziom HGS był powiązany z po Depresja to poważne zagrożenie dla zdrowia psychicznego, zwłaszcza w starszym wieku. Badania przeprowadzone na populacji japońskiej osób w wieku 40–79 lat wykazały, że istnieje związek między niższym poziomem siły uścisku dłoni a ryzykiem wystąpienia objawów depresyjnych. U osób z niższym HGS (gdzie HGS spadło o 1 odchylenie standardowe), ryzyko wystąpienia objawów depresyjnych było wyższe na początku badania. Co więcej, niższy poziom siły uścisku dłoni był również związany z długotrwałym rozwojem objawów depresyjnych po upływie roku. To odkrycie podkreśla potencjalną rolę siły mięśniowej jako czynnika predykcyjnego dla zdrowia psychicznego, szczególnie w kontekście starzenia się populacji. Może to sugerować, że staranność w monitorowaniu i utrzymaniu siły mięśniowej może być ważnym elementem prewencji depresji u osób starszych.dłużnym rozwojem objawów depresyjnych po roku.
Kanna – naturalna substancja mimikująca działanie SSRI – KUP TUTAJ
Upośledzenie funkcji poznawczych i zły stan zdrowia psychicznego
Upośledzenie funkcji poznawczych i siła uścisku dłoni są silnie powiązane na podstawie licznych badań naukowych. Odkryto, że istnieje dwukierunkowa zależność między tymi dwoma czynnikami: pogorszenie funkcji poznawczych jest związane ze zmniejszonym poziomem siły uścisku dłoni, podczas gdy niższy poziom siły uścisku dłoni jest jednocześnie powiązany z pogorszeniem funkcji poznawczych. W przekrojowym badaniu przeprowadzonym na starszych mężczyznach i kobietach wykazano, że ryzyko wystąpienia zaburzeń poznawczych u osób z najwyższym kwartylem siły uścisku dłoni było znacznie niższe w porównaniu z osobami z najniższym kwartylem siły uścisku dłoni. To odkrycie sugeruje, że utrzymanie lub poprawa siły uścisku dłoni może być istotnym czynnikiem w ochronie funkcji poznawczych u osób starszych. Dodatkowo, wyniki badania wykazały, że każdy roczny spadek siły uścisku dłoni o 1 funt był powiązany ze znacznym wzrostem ryzyka choroby Alzheimera. To potwierdza istotność siły uścisku dłoni jako potencjalnego wskaźnika prognostycznego dla zdrowia mózgu i funkcji poznawczych. W innych badaniach, które analizowały rozwój siły uścisku dłoni w różnych grupach wiekowych, u osób z niepełnosprawnością intelektualną zaobserwowano bardzo niski poziom siły uścisku dłoni przez całe życie. To sugeruje, że osoby z tym zaburzeniem mogą być szczególnie narażone na ryzyko pogorszenia funkcji poznawczych związanych z utratą siły mięśniowej.
Choroby układu krążenia
Badania przeprowadzone na różnych populacjach wykazały istotne powiązanie między siłą uścisku dłoni a chorobami układu krążenia. U 2427 dorosłych Koreańczyków zaobserwowano, że każdy wzrost siły uścisku dłoni o 1 był związany z obniżeniem 10-letniego ryzyka chorób układu krążenia o 1,76 razy. Co więcej, gdy stosunek obwodu talii do wzrostu wynosił mniej niż 0,50, ryzyko zaburzeń krążenia zmniejszyło się nawet 3,3-krotnie. W populacji osób z cukrzycą typu 2 w Korei Południowej zauważono, że kombinacja niskiej masy mięśniowej i siły uścisku dłoni była silnie powiązana z chorobami układu krążenia, chorobą niedokrwienną serca oraz chorobami tętnic obwodowych, szczególnie u osób z wyższym poziomem hemoglobiny glikowanej. Dodatkowo, w badaniu przeprowadzonym w Austrii, w którym obserwowano 691 osób przez średnio 9,2 + 3,1 roku, zaobserwowano, że siła uścisku dłoni była istotnym wskaźnikiem przewidującym poważne i całkowite zdarzenia sercowo-naczyniowe. Te wyniki sugerują, że siła uścisku dłoni może być użytecznym narzędziem w ocenie ryzyka chorób układu krążenia oraz w planowaniu interwencji profilaktycznych w populacji dorosłych.
Udar
W okresie obserwacji długotrwałych badań łącznie 4407 uczestników doznało udaru, a 9509 chorób serca. W porównaniu z najwyższym kwartylem, uczestnicy najniższego kwartyla dominującego HGS, bezwzględnego HGS i względnego HGS charakteryzowali się znacznie większym ryzykiem wystąpienia udaru mózgu w Europie, Ameryce i Chinach.
Nowotwory
Stwierdzono, że istnieje odwrotne powiązanie między siłą uścisku dłoni a występowaniem ośmiu różnych lokalizacji nowotworów w populacji Wielkiej Brytanii, obejmujących między innymi raka endometrium, wątroby, pęcherzyka żółciowego, nerek, przełyku, trzustki, raka jelita grubego oraz raka piersi, a także nowotwory dowolnej lokalizacji. Jest to istotne odkrycie, które sugeruje, że siła uścisku dłoni może być użytecznym biomarkerem prognostycznym dla różnych rodzajów nowotworów. Dodatkowo, wykazano, że siła uścisku dłoni może być przydatna w przewidywaniu nowotworów głowy, szyi i piersi, co wskazuje na potencjalną rolę tego wskaźnika w diagnostyce i monitorowaniu tych konkretnych rodzajów nowotworów. W przypadku pacjentów poddawanych chemioterapii paliatywnej, wyższa siła mięśni na początku leczenia wiąże się ze znacznym poprawieniem przeżycia całkowitego, szczególnie u starszych pacjentów z zaawansowanym stadium nowotworu. Jednakże, u pacjentek z rakiem piersi zaobserwowano mniejszą siłę mięśni w porównaniu do zdrowych kobiet, co może być związane z procesem chorobowym oraz skutkami ubocznymi leczenia.
Przewlekła choroba wątroby
Odkrycia dotyczące powiązań między siłą chwytu a stanem zdrowia wątroby, zwłaszcza w kontekście chorób takich jak niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (NAFLD) i marskość wątroby, są niezwykle istotne dla praktyki klinicznej i badań naukowych. Badania przeprowadzone w Japonii dostarczyły cennych informacji na temat związku pomiędzy siłą chwytu (HGS) a ryzykiem oraz ciężkością NAFLD. Odkryto, że niższy poziom HGS jest odwrotnie związany z ryzykiem wystąpienia NAFLD oraz z jej ciężkością, co sugeruje, że pomiar siły chwytu może być użytecznym narzędziem w ocenie tego schorzenia. Dodatkowo, stwierdzono istotną korelację między markerami zwłóknienia wątroby, takimi jak M2BPGi, a siłą chwytu u pacjentów z chorobami wątroby. To odkrycie sugeruje, że HGS może być wskaźnikiem nie tylko ryzyka NAFLD, ale także stopnia zaawansowania procesów patologicznych w obrębie wątroby. Co więcej, istnieją dowody na to, że niski poziom siły chwytu może być czynnikiem predykcyjnym zwiększonego ryzyka zgonu u pacjentów z marskością wątroby, niezależnie od obecności współistniejącego raka wątrobowokomórkowego. To sugeruje, że pomiar siły chwytu może być przydatnym narzędziem prognostycznym u pacjentów z chorobami wątroby, umożliwiając wczesne identyfikowanie osób o podwyższonym ryzyku powikłań i konieczności intensyfikacji opieki nad nimi.
Przewlekła choroba nerek (CKD)
Stwierdzono, że siła uścisku dłoni (HGS) jest odwrotnie powiązana z ryzykiem wystąpienia oraz ciężkością niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby (NAFLD). W badaniu przeprowadzonym w Japonii wykazano, że markery zwłóknienia wątroby, takie jak M2BPGi, wykazywały silną korelację z siłą uścisku dłoni u pacjentów z różnymi chorobami wątroby. Jest to istotne odkrycie, które sugeruje, że siła uścisku dłoni może być użytecznym narzędziem zarówno w ocenie ryzyka wystąpienia NAFLD, jak i monitorowaniu postępu choroby wątroby. Co więcej, ustalono, że ryzyko zgonu u pacjentów z zaawansowaną marskością wątroby jest zwiększone u osób, u których stwierdzono niską siłę uścisku dłoni, niezależnie od obecności współistniejącego raka wątrobowokomórkowego. To odkrycie podkreśla potencjalne zastosowanie HGS jako prognostycznego wskaźnika dla pacjentów z chorobami wątroby, umożliwiając identyfikację osób z większym ryzykiem powikłań i śmiertelności.
Sarkopenia i złamania biodra
Warto zauważyć, że sarkopenia, będąca stanem klinicznym charakteryzującym się utratą masy mięśniowej i siły, staje się coraz bardziej istotnym zagadnieniem w opiece zdrowotnej, szczególnie w społeczeństwach starzejących się na całym świecie. Pomimo jej powszechności, świadomość oraz zrozumienie skutków sarkopenii pozostają nadal niskie, zwłaszcza w krajach o niższych dochodach, gdzie temat ten jest często pomijany w badaniach oraz praktyce klinicznej. Jednym z kluczowych aspektów sarkopenii jest jej powiązanie z występowaniem złamań kości, zwłaszcza złamań szyjki kości udowej. W przypadku osób starszych, które często cierpią zarówno na osteoporozę, jak i sarkopenię, ryzyko upadków i złamań biodra znacznie wzrasta. Pandemia Covid-19 jeszcze bardziej podkreśliła znaczenie tych złamań, wprowadzając dodatkowe wyzwania związane z diagnostyką i leczeniem. W kontekście diagnozy sarkopenii, wskaźniki takie jak siła chwytu (HGS) oraz szybkość chodu stanowią ważne obiektywne kryteria. Systematyczne przeglądy, obejmujące dużą liczbę pacjentów i uwzględniające różne czynniki ryzyka, potwierdzają istnienie związku pomiędzy zmniejszonym HGS a występowaniem złamań biodra, choć wpływ ten może być niewielki.
Monohydrat kreatyny od testosterone.pl – prosta i sprawdzona profilaktyka sarkopenii – KUP TUTAJ
Podsumowanie
Siła chwytu jest coraz bardziej uznawana jako nowoczesny marker zdrowia, który może dostarczyć istotnych informacji o stanie zdrowia fizycznego i funkcjonalności organizmu. Tradycyjne wskaźniki zdrowia, takie jak tętno, ciśnienie krwi czy temperatura ciała, są ważne, ale rozwijająca się debata skłania do uwzględnienia dodatkowych parametrów. Rozszerzona perspektywa diagnostyki zdrowotnej obejmuje m.in. wskaźniki zależne od masy ciała, siłę mięśniowo-szkieletową oraz poziom nasycenia tlenem organizmu. W szczególności siła chwytu, mierzona za pomocą dynamometru, jest kluczowym wskaźnikiem funkcji mięśniowej i ogólnej wydolności fizycznej.
Testowanie siły chwytu jest stosunkowo proste i nieinwazyjne. Dynamometry ręczne są popularne ze względu na swoją dostępność i praktyczność, choć dynamometry izokinetyczne oferują większą precyzję. Siła chwytu może być mierzona w różnych pozycjach ciała, co pozwala ocenić różne grupy mięśniowe. Dominujący HGS, czyli siła chwytu ręki dominującej, może dostarczyć informacji o konkretnych zdolnościach funkcjonalnych danej osoby.
Warto także uwzględnić względną siłę chwytu, która bierze pod uwagę zarówno siłę chwytu, jak i masę ciała danej osoby. Badania wykazały, że względny HGS może być przydatny w przewidywaniu ryzyka różnych zaburzeń zdrowotnych, w tym chorób sercowo-naczyniowych i metabolicznych.
Siła chwytu jest powiązana z różnymi czynnikami, takimi jak aktywność fizyczna, stan odżywienia, depresja czy funkcja poznawcza. Niższy poziom siły chwytu może być wskaźnikiem różnych stanów chorobowych, takich jak otyłość brzuszna, przewlekła choroba wątroby, choroba nerek czy sarkopenia. Ponadto, badania sugerują, że siła chwytu może być użyteczna w przewidywaniu ryzyka wystąpienia udarów mózgu, nowotworów czy złamań biodra.
Wniosek jest jasny: siła chwytu może być użytecznym narzędziem w ocenie stanu zdrowia i funkcjonalności organizmu oraz może dostarczyć cennych informacji prognostycznych w kontekście różnych schorzeń. Wprowadzenie pomiaru siły chwytu do rutynowej oceny zdrowia może przyczynić się do wcześniejszej identyfikacji ryzyka oraz lepszego zarządzania zdrowiem pacjentów.
Literatura:
- Shaughnessy, K. A., Hackney, K. J., Clark, B. C., Kraemer, W. J., Terbizan, D. J., Bailey, R. R., & McGrath, R. (2020). A Narrative Review of Handgrip Strength and Cognitive Functioning: Bringing a New Characteristic to Muscle Memory. Journal of Alzheimer’s Disease, 1–14. doi:10.3233/jad-190856
- Carson, Richard G. “Get a grip: individual variations in grip strength are a marker of brain health.” Neurobiology of aging vol. 71 (2018): 189-222. doi:10.1016/j.neurobiolaging.2018.07.023
- Vaishya, R., Misra, A., Vaish, A. et al. Hand grip strength as a proposed new vital sign of health: a narrative review of evidences. J Health Popul Nutr 43, 7 (2024). https://doi.org/10.1186/s41043-024-00500-y
- Cuesta-Vargas A, Hilgenkamp T. Reference values of grip strength measured with a jamar dynamometer in 1526 adults with intellectual disabilities and compared to adults without intellectual disability. PLoS ONE. 2015;10(6):e0129585.
- Fukumori N, Yamamoto Y, Takegami M, et al. Association between hand-grip strength and depressive symptoms: locomotive syndrome and health outcomes in Aizu Cohort Study (LOHAS). Age Ageing. 2015;44(4):592–8.
- Wiraguna A, Setiati S. Correlation of handgrip strength with quality of life in elderly patients. J Phys Conf Ser. 2018
- Musalek C, Kirchengast S. Grip strength as an indicator of health-related quality of life in old age-A pilot study. Int J Environ Res Public Health.
- Boyle PA, Buchman AS, Wilson RS, Leurgans SE, Bennett DA. Association of muscle strength with the risk of Alzheimer disease and the rate of cognitive decline in community-dwelling older persons. Arch Neurol. 2009;66(11):1339–44
- Roberts HC, Syddall HE, Sparkes J, Ritchie J, Butchart J, Kerr A, et al. Grip strength and its determinants among older people in diferent healthcare settings. Age Ageing. 2013;43(2):241–6.
- Klassen O, Schmidt ME, Ulrich CM, Schneeweiss A, Potthoff K, Steindorf K, Wiskemann J. Muscle strength in breast cancer patients receiving different treatment regimes. J Cachexia Sarcopenia Muscle. 2017;8(2):305–16.
- Parra-Soto S, Pell JP, Celis-Morales C, Ho FK. Absolute and relative grip strength as predictors of cancer: a prospective cohort study of 445 552 participants in UK Biobank. J Cachexia Sarcopenia Muscle. 2022;13(1):325–32.
- Hanai T, Shiraki M, Imai K, et al. Reduced handgrip strength is predictive of poor survival among patients with liver cirrhosis: a sex-stratified analysis. Hepatol Res. 2019;49(12):1414–26.
- Germain CM, Batsis JA, Vasquez E, McQuoid DR. Muscle strength, physical activity, and functional limitations in older adults with central obesity. J Aging Res. 2016;2016:8387324.
