Photo by Mariana Rascão on Unsplash
W dzisiejszych czasach, gdy świadomość na temat zdrowego trybu życia i dbałości o kondycję fizyczną oraz psychiczną stale rośnie, rozwój suplementacji odgrywa istotną rolę w życiu wielu ludzi. Wraz z rozwojem nauki i technologii, rynek suplementacyjny ulega dynamicznemu rozrostowi, oferując coraz to nowsze, bardziej zaawansowane produkty, które mają potencjał wspierać różne aspekty zdrowia i dobrostanu.
Współczesny rynek suplementów dietetycznych to nie tylko szeroka gama produktów witaminowych i mineralnych. Obecnie można znaleźć suplementy, których skuteczność opiera się na najnowszych odkryciach naukowych, wprowadzając innowacyjne substancje, takie jak NMN, urydyna czy Lion’s Mane. Te nowe składniki zdobywają coraz większą popularność wśród osób poszukujących sposobów na poprawę swojego zdrowia i jakości życia. Wraz z wzrostem zainteresowania suplementacją, rośnie również potrzeba badań naukowych, aby lepiej zrozumieć skuteczność i potencjalne korzyści zdrowotne nowych suplementów. Proces ten obejmuje prowadzenie badań klinicznych, testowanie składników na różnych grupach populacyjnych oraz analizę długoterminowych efektów suplementacji. W miarę jak naukowcy zgłębiają tajemnice ludzkiego organizmu, coraz więcej dowodów naukowych pojawia się na temat wpływu suplementów na zdrowie i dobrostan.
Lion’s Mane jako wsparcie zdrowia układu nerwowego
Lions’ Mane (H. erinaceus) jest głównie rozpowszechniony w krajach europejskich i stanach południowej Ameryki. Jednak nie ma szczegółowych opisów i ilustracji dotyczących gatunku z Azji, gdzie jego uprawa sztuczna została rozwinięta w dużych ilościach. Lion’s Mane występuje głównie na martwym drewnie, czasami również na sękach lub pęknięciach żywych drzew liściastych. Dojrzałe owocniki są mięsiste, półkuliste i białawe, a ich kolor stopniowo zmienia się na żółtawy lub brązowy w miarę starzenia się. Są one jadalne, jednakże z punktu widzenia suplementacyjnego są one wykorzystywane w formie sproszkowanej ustandaryzowanej na konkretną ilość substancji aktywnych.
Badania nad metabolitami wtórnymi doprowadziły do izolacji wyjątkowo dużej ilości strukturalnie różnych i potencjalnie bioaktywnych składników, w tym erinaciny, hericeriny, steroidy, alkaloidy i laktony. Do tej pory hericenony były raportowane tylko z owocników H. erinaceus. Każde 100 g suszonych grzybów soplówki jeżowatej zawiera 61,3–77,5 g cukrów. Według analizy głównymi reprezentatywnymi polisacharydami są β-glukany, α-glukany i kompleksy glukanowo-białkowe. Ponadto, zgłoszono również, że całkowita zawartość polisacharydów w owocnikach jest wyższa. Do tej pory izolowano ponad trzydzieści pięć polisacharydów z H. erinaceus. Badania nad aktywnościami farmakologicznymi wykazały, że polisacharydy Lion’s mane posiadają potencjał w zapobieganiu, łagodzeniu lub leczeniu głównych chorób, w tym raka, wrzodów żołądka, cukrzycy, hiperlipidemii, uszkodzeń wątroby i chorób neurodegeneracyjnych.
W ostatnim czasie Khan potwierdził korzyści zdrowotne polisacharydów H. erinaceus, mówiąc „Ten grzyb jest bogaty w niektóre fizjologicznie ważne składniki, szczególnie polisacharydy β-glukanowe, które odpowiadają za przeciwrakowe, immunomodulujące, hipolipemiczne, przeciwdrobnoustrojowe i neuroprotekcyjne działania”. Dlatego polisacharydy H. erinaceus bardzo prawdopodobnie są głównym źródłem prozdrowotnego działania Lion’s Mane.
Wpływ Lion’s Mane na organizm
Kilka badań wykazało istotne działanie przeciwhiperglikemiczne i przeciwhiperlipidemiczne u szczurów z cukrzycą indukowaną streptozotocyną karmionych ekstraktami metanolowymi i wodnymi z H. erinaceus. U szczurów karmionych ekstraktem metanolowym z H. erinaceus (HEM) obserwowano istotnie niższe wzrosty poziomu glukozy we krwi oraz zwiększone stężenie insuliny w surowicy w porównaniu z grupami kontrolnymi bez leczenia. W innym badaniu etanolowy ekstrakt z grzybni znacząco zmniejszył zawartość LDL-C o 45,5% i skutecznie zwiększył HDL-C o 31,1% w surowicy myszy z cukrzycą. W podobnym badaniu ekstrakty etanolowe z H. erinaceus wykazały działanie hipoglikemiczne, które mogło wpływać na aktywację receptora alfa proliferatora peroksysomów (PPARα) i mogło regulować ekspresję genów metabolicznych lipidów u myszy C57BL/6 z cukrzycą. Choć badania kliniczne na ludziach nie są jeszcze dostępne, powyższe badania wskazują na duży potencjał H. erinaceus w leczeniu zaburzeń metabolicznych i zapobieganiu chorobom sercowo-naczyniowym.
Neuroprotekcyjne działanie soplówki jeżowatej
Obecne badania naukowe wskazują na wysoki potencjał soplówki jeżowatej w kontekście stymulowania produkcji czynnika wzrosty nerwów (NGF). NGF to białko ważne dla przeżycia neuronów, które bierze udział w zapobieganiu śmierci neuronalnej, promowaniu wzrostu neurytów, wspieraniu formowania synaps oraz poprawie funkcji pamięciowej, a także jest istotne w utrzymaniu i organizacji funkcji neuronów. Rita Levi-Montalcini i Stanley Cohen zostali uhonorowani Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii w 1986 roku za odkrycie NGF. Autorzy odkryli ważny efekt biologiczny NGF na komórki neuronalne oraz na kilka komórek pozaneuronalnych i wyjaśnili możliwy mechanizm działania NGF na komórki układu odpornościowego.
Przyjmuje się, że funkcjonalna niedobór NGF wiąże się z chorobą Alzheimera (AD) i spodziewa się, że zostanie zastosowany w ich leczeniu. AD to postępująca neurodegeneracja mózgu, która jest powszechnie diagnozowana u starszych osób powyżej 65 roku życia, a kobiety mają wyższe ryzyko zachorowania na tego rodzaju chorob). AD jest identyfikowana u pacjentów przez uszkodzenia synaptyczne neuroprzekaźników, nieprawidłowe funkcjonowanie lub śmierć komórek nerwowych. Pacjenci z AD mają nasilone gromadzenie się amyloidu β zawierającego. Objawy choroby Alzheimera obejmują dezorientację, utratę pamięci i zmiany zachowania. Czynniki neurotroficzne są niezbędne dla utrzymania i organizacji funkcji neuronów. Dlatego substancje o działaniu podobnym do czynników neurotroficznych lub ich induktory mogą być stosowane w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych, takich jak AD.
Dilinoleoil-fosfatyloetanolamina (DLPE) izolowana z H. erinaceus wydaje się zmniejszać toksyczność amyloidu β, zmniejszając śmierć komórek neuronalnych pomocą szlaku kinazy białkowej C. Inny silnie bioaktywny związek o nazwie 3-hydroksyhericenon F wykazał działanie ochronne przed śmiercią komórek neuronalnych wywołanych stresem. Dodatkowo, Lion’s Mane wykazał neurotroficzne efekty, wzmacniając proces mielinizacji w dojrzałych włóknach mielinizujących w badaniach in vitro. Mori i współpracownicy donieśli, że etanolowe ekstrakty H. erinaceus mogą stymulować syntezę NGF poprzez aktywację szlaku kinaz N-terminalnych. Wykazali oni znaczne zapobieganie zaburzeniom poznawczym przy użyciu proszku z H. erinaceus. Grupa leczona soplówką jeżowatą wykazała znacząco wyższe wyniki na skali funkcji poznawczych w porównaniu z grupą placebo. Dieta oparta na podawaniu 250 mg tabletek 96% proszku z H. erinaceus również doprowadziła do zapobiegania demencji i zmniejszenia zaburzeń poznawczych, w tym krótkotrwałej pamięci przestrzennej.
NMN, czyli mononukleotyd nikotynamidu
W ostatnich latach obserwuje się ponowne zainteresowanie biologią nikotynoamidoadeninodinukleotydu (NAD+). Spowodowane jest to częściowo odkryciami, że dwa pośrednie produkty biosyntezy NAD+, rybozyd nikotynamidu (NR) i mononukleotyd nikotynamidu (NMN), skutecznie zwiększają stężenie NAD+ w różnych tkankach, w wielu przypadkach wywołując korzystne lub terapeutyczne efekty.
NAD+ został początkowo odkryty przez Hardena i Younga w 1906 roku jako czynnik zwiększający szybkość fermentacji w ekstraktach drożdży. W kolejnych latach stwierdzono, że NAD+ jest nukleotydem, a także odgrywa rolę w reakcjach antyoksydacyjnych. Elvehjem wykazał, że nikotynamid jest w stanie zapobiegać pelagrze u psów (chorobie spowodowanej niedoborem NAD+), poprzez wkład w biosyntezę NAD+, co doprowadziło ostatecznie do nadania klasycznym prekursorom NAD+ – nikotynamidowi i kwasowi nikotynowemu – nazwy „witamina B3”. Od czasu uznania NAD+ (i związanej z nim NADP+) za kluczowe czynniki w metabolizmie komórkowym, doszło do dwóch oddzielnych okazji, kiedy liczba publikacji zawierających termin „nikotynoamidoadeninodinukleotyd” podwoiła się w stosunkowo krótkim czasie.
Czym jest NMN?
NMN jest syntetyzowany z nikotynamidu, postaci rozpuszczalnej w wodzie witaminy B3 i 50-fosforybozylo-1-pirofosforanu (PRPP), przez NAMPT, enzym biosyntetyczny NAD+. Dowody zgromadzone w badaniach przeprowadzonych na gryzoniach wykazały, że ogólnoustrojowe podawanie NMN skutecznie wzmaga biosyntezę NAD+ w różnych tkankach obwodowych, w tym w trzustce, wątrobie, tkance tłuszczowej, sercu, mięśniach szkieletowych, nerkach, jądrach, oczach i naczyniach krwionośnych (aorcie), w normalnych warunkach. i stany patofizjologiczne. Chociaż nie jest jasne, czy NMN może przenikać przez barierę krew-mózg (BBB), dootrzewnowe podanie NMN szybko (w ciągu 15 minut) zwiększa poziomy NAD+ w obszarach mózgu, takich jak hipokamp i podwzgórze, co sugeruje, że NMN może przechodzić przez BBB i przyczyniać się do biosyntezy NAD+ w mózgu. Wreszcie, niedawno doniesiono, że długoterminowe (1 rok) doustne podawanie NMN (do 300 mg/kg) jest bezpieczne i dobrze tolerowane oraz nie powoduje żadnych oczywistych szkodliwych lub toksycznych skutków ubocznych na modelu zwierzęcym.
Przeciwstarzeniowe działanie NMN
Starzenie się jako proces naturalny, utożsamia się ze spadkiem produkcji energii w mitochondriach różnych narządów, takich jak mózg, tkanka tłuszczowa, skóra, wątroba, mięśni szkieletowych i trzustki w wyniku wyczerpania NAD+. Poziomy NAD+ w organizmie zmniejszają się w wyniku wzrostu enzymów zużywających NAD+ wraz z wiekiem. Te enzymy zużywające NAD+ obejmują NADazę (CD38/CD157), PARP, acetylazę zależną od NAD+ (sirtuiny), BST i tankyrazę (TNKS). Sirtuiny zużywają NAD+ w celu wykonywania różnych funkcji, takich jak deacetylacja, deglutarylaza, lipoamidaza, demalonylaza i desukcynylaza. Proces starzenia prowadzi to zmniejszonego poziomu NAD+. Ten zubożony poziom przez enzymy zużywające NAD+ można skompensować poprzez podanie NMN do organizmu, ponieważ NMN jest związkiem pośrednim w biosyntezie NAD+.
W procesie starzenia gromadzą się uszkodzenia DNA w jądrze komórkowym, co prowadzi do aktywacji PARPs i zmniejszenia poziomu NAD+ oraz aktywności SIRT1. SIRT1 to jeden z sirtuin (SIRT1-7), które wykorzystują NAD+ jako substrat do katalizowania reakcji deacetylacji lub mono-ADP-rybozylacji białek. Dodatkowo, gromadzenie się uszkodzeń DNA w regionach chromosomalnych prowadzi do zmian w obrębie telomerów, a konkretnie ich skracania. Krótkie telomery wykazują zmniejszoną ekspresję i aktywność sirtuin oraz wyraźne zaburzenia mitochondrialne. NMN promowało wydłużanie telomerów u myszy starszych, myszy w fazie przedstarzenia oraz ludzi. Leczenie NMN promowało wydłużanie telomerów u myszy, osłabiło odpowiedź na uszkodzenia DNA i p53, wyleczyło zwłóknienie wątroby, oraz poprawiło biogenezę i funkcję mitochondrialną w sposób częściowo zależny od SIRT1.
NMN wydaje się również wspierać pracę mitochondriów. Mitochondria są niezwykle istotnym organellum dla organizmu, ponieważ większość energii zużywanej przez komórki jest przez nie wytwarzana. Prawie wszystkie procesy metaboliczne zależą od NAD+, dlatego też utrzymanie odpowiedniego poziomu NAD+ w mitochondriach jest kluczowe dla przeżycia komórek. Wraz z procesem starzenia się, mitochondria stają się coraz bardziej dysfunkcyjne i charakteryzują ograniczonymi zdolnościami bioenergetycznymi, co prowadzi do nadmiernego wytwarzania wolnych rodników wewnątrz komórki i uszkadzania ogólnego środowiska komórkowego
Długotrwałe podawanie NMN (stosowane w wodzie pitnej ad libitum w dawkach 100 lub 300 mg/kg/dzień przez 12 miesięcy) zwiększyło zdolność mitochondrialnych przemian energetycznych w mięśniach szkieletowych i odwróciło zmiany w ekspresji genów związane z wiekiem w sposób specyficzny dla tkanek. Ponadto, doustnie podawany NMN był szybko wchłaniany, transportowany do krążenia krwi i natychmiast przekształcany w NAD+ w głównych tkankach metabolicznych, takich jak wątroba i mięśnie, poprawiając zużycie energii, zużycie tlenu, wrażliwość na insulinę, profil lipidowy, funkcję oka oraz gęstość kości u myszy.
Problematyka w suplementacji NMN
Podstawowym problemem w kontekście suplementacji NMN jest brak solidnych danych naukowych na modelu ludzkim. Większość prac, bardzo optymistycznych, opiera się bowiem o modele zwierzęce stąd ciężko jednoznacznie wskazać optymalne dawkowanie NMN dla ludzi oraz ostateczną skuteczność suplementacji.
Nicotinamide Ribosome od Apollo’s Hegemony – wsparcie procesów mitochondrialnych
Urydyna – wsparcie zdrowia układu nerwowego?
Urydyna odgrywa kluczową rolę w metabolizmie pirymidyn w mózgu. Dostarcza tkance nerwowej pierścień pirymidynowy i bierze udział w licznych istotnych szlakach metabolicznych. Urydyna i jej pochodne nukleotydowe mogą również pełnić dodatkową rolę jako cząsteczki sygnalizacyjne w funkcjonowaniu układu nerwowego. W mózgu istnieją ustalone cząsteczki sygnalizacyjne, takie jak aminokwasy i adenozyna, które są także dostępne w dużych ilościach jako metabolity. Adenozyna nie jest typową neuronalną cząsteczką sygnalizacyjną, ponieważ nie jest uwalniana z synaps pod wpływem potencjału czynnościowego. Zamiast tego, powstaje w wyniku zewnętrznego rozkładu ATP. W przeciwieństwie do adenozyny, rola neuromodulatorowa urydyny nie jest jeszcze jednoznacznie ustalona. Jednak coraz większa liczba dowodów sugeruje, że urydyna bierze udział w regulacji fizjologicznych i patofizjologicznych funkcji mózgu.
Głównym zadaniem urydyny jest wzmacnianie struktury błon komórkowych poprzez udział w budowie fosfatydylocholiny (PC) i fosfatydyloetanolaminy (PE) w tzw. cyklu Kennedy’ego. Te dwie substancje są kluczowymi składnikami błon biologicznych, a efektywność ich syntezy wpływa znacząco na stabilność błon komórkowych w organizmie. Ponadto, urydyna jest niezbędna do formowania nowych połączeń synaptycznych oraz aktywuje receptory purynergiczne, co wspomaga niektóre szlaki sygnalizacyjne wewnątrz komórek, w tym działanie czynnika NGF, sprzyjając neurogenezie. Dodatkowo, urydyna może wpływać na regenerację układu dopaminergicznego, co stanowi istotny aspekt, motywujący wiele osób do stosowania tego związku. Badania na szczurach sugerują, że urydyna, w połączeniu z DHA, może wykazywać właściwości terapeutyczne w chorobie Parkinsona. Obserwowano wzrost aktywności hydroksylazy tyrozyny, zwiększenie stężenia dopaminy oraz regulację ekspresji mRNA dla receptorów dopaminy D1 i D2. Urydyna wydaje się częściowo przywracać normalne przewodzenie dopaminergiczne, co sugeruje jej potencjalne działanie wspomagające w leczeniu parkinsonizmu.
Urydyna a pamięć
Narastające dowody sugerują, że długotrwałe stosowanie urydyny poprawia określone rodzaje funkcji pamięciowej. Badano szczury pod kątem umiejętności uczenia się i pamięci za pomocą dwóch wersji labiryntu wodnego Morrisa: ukrytej platformy, która ocenia przetwarzanie pamięci kognitywnej zależnej od hipokampu, oraz widocznej platformy, która ocenia pamięć nawykową. Chroniczne, ale nie nagłe, uzupełnienie diety CDP-choliną zapobiegało deficytom pamięci zależnym od hipokampu u starzejących się szczurów i młodszych szczurów wychowywanych w ubogich warunkach środowiskowych, ale nie miało wpływu na uczenie się i pamięć. U szczurów, CDP-cholina z diety jest szybko metabolizowana do cytydyny i choliny, a następnie cytydyna jest łatwo przekształcana w urydynę, która dostaje się do mózgu.
Aby potwierdzić, że urydyna jest substancją wpływającą na funkcję pamięci, przetestowano dietę uzupełnioną źródłem urydyny, monofosforanem urydyny (UMP), podobnie jak w przypadku podawania CDP-choliny. Faktycznie, UMP był podobnie skuteczny w łagodzeniu dysfunkcji pamięci sprawdzanych przez labirynt wodny Morrisa, jak CDP-cholina. Zwiększenie poziomów urydyny poprzez podawanie UMP w diecie również poprawiło wyniki testów pamięci u wiewiórek w testach pamięci przy użyciu labiryntu czteroramieniowego, labiryntu T i labiryntu Y. Podobnie jak w badaniach na zwierzętach, zwiększenie wytwarzania urydyny może być mediatorami pozytywnego wpływu CDP-choliny na pamięć werbalną u starzejących się ludzi.
Urydyna od Apollo’s Hegemony – wsparcie procesów pamięci – KUP TUTAJ
CDP – Cholina jako źródło urydyny i cytydyny
CDP-cholina składa się z rybozy, pirofosforanu, cytozyny i choliny. Jest sklasyfikowana jako prekursor acetylocholiny. Po podaniu doustnym ulega hydrolizie w jelitach i jest wchłaniana jako cholina i cytidyna. Rozprowadza się po całym ciele i skutecznie przechodzi przez barierę krew-mózg do ośrodkowego układu nerwowego. Badania wykazały, że po podaniu doustnym, dożylnym lub domięśniowym niezbędne składniki CDP-choliny są dobrze wchłaniane i mają ponad 90% biodostępności dla procesów niezbędnych do efektywnego funkcjonowania układu cholinergicznego i pokrewnych systemów. Potencjalne działania niepożądane CDP-choliny są podobne do tych obserwowanych w przypadku innych leków cholinomimetycznych.
CDP-Cholina jest prekursorem cytydyny, która migruje do mózgu. Cytydyna to nukleozyd, który w organizmie przekształcany jest w inny, znany nam już nukleozyd- urydynę, która doskonale uzupełnia właściwości choliny. Dzięki CDP-cholinie możemy wspierać stan błon komórkowych. Urydyna również korzystnie wpływa na układ dopaminergiczny (zwiększa gęstość receptorów dopaminy), więc jeśli oprócz poprawy pamięci chcemy także czuć się lepiej i mieć większą motywację, to CDP-cholina będzie preferowanym wyborem.
CDP-Cholina od Apollo’s Hegemony – wsparcie pamięci i motywacji – KUP TUTAJ
Podsumowanie
W dzisiejszych czasach rozwój suplementacji odgrywa istotną rolę w dbałości o zdrowie fizyczne i psychiczne. Rynek suplementów dietetycznych oferuje coraz to nowsze produkty oparte na najnowszych odkryciach naukowych, takie jak NMN, urydyna i Lion’s Mane, które mają potencjał wspierać różne aspekty zdrowia i dobrostanu.
Lion’s Mane, znany również jako soplówka jeżowata, wykazuje neuroprotekcyjne działanie poprzez stymulowanie produkcji czynnika wzrostu nerwów (NGF), co może mieć zastosowanie w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera. Dodatkowo, Lion’s Mane może wspierać funkcję mitochondrialną i zapobiegać starzeniu się komórek. NMN, czyli mononukleotyd nikotynamidu, jest substancją związaną z procesami energetycznymi w komórkach, które może wpływać na opóźnienie procesów starzenia się organizmu poprzez zwiększenie poziomu NAD+. Jednakże, potrzeba dalszych badań, zwłaszcza na ludziach, aby potwierdzić jego skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. Urydyna pełni kluczową rolę w metabolizmie pirymidyn w mózgu i może wspomagać funkcję układu nerwowego poprzez wzmacnianie struktury błon komórkowych oraz poprawę neurogenezy i funkcji pamięciowej.
CDP-cholina, będąca prekursorem urydyny, może wspierać funkcję układu nerwowego poprzez uzupełnianie błon komórkowych i wpływanie na układ dopaminergiczny. Podsumowując, nowe odkrycia naukowe przynoszą coraz więcej informacji na temat wpływu suplementów na zdrowie i dobrostan, ale dalsze badania są konieczne, aby potwierdzić ich skuteczność i bezpieczeństwo stosowania, zwłaszcza na ludziach.
Bibliografia:
Abdulla MA, Noor SM, Sabaratnam V, Abdullah N, Wong KH, Ali HM (2008) Effect of culinary medicinal lion’s mane mushroom, Hericium erinaceus (Bull.: Fr.) Pers. (Aphyllophoromycetideae) on ethanol induced gastric ulcers in rats. Int J Med Mushrooms 10:325–330
Abdulla MA, Fard AA, Sabaratnam V, Wong KH, Kuppusamy UR, Abdullah N, Ismail S (2011) Potential activity of aqueous extract of culinary medicinal Lion’s Mane mushroom, Hericium erinaceus (Bull.: Fr.) Pers. (Aphyllophoromycetideae) in accelerating wound healing in rats. Int J Med Mushrooms 13:33–39
M. Friedman, Chemistry, nutrition, and health-promoting properties of Hericium erinaceus (Lion’s Mane) mushroom fruiting bodies and mycelia and their bioactive compounds, J. Agric. Food Chem 63 (2015) 7108–7123.
B.J. Ma, J.W. Shen, H.Y. Yu, Y. Ruan, T.T. Wu, X. Zhao, Hericenones and erinacines: stimulators of nerve growth factor (NGF) biosynthesis in Hericium erinaceus, Mycology 1 (2010) 92–98.
D.R. Bhandari, T. Shen, A. Römpp, H. Zorn, B. Spengler, Analysis of cyathane-type diterpenoids from Cyathus striatus and Hericium erinaceus by high-resolution MALDI MS imaging, Anal. Bioanal. Chem. 406 (2014) 695–704.
Bieganowski, P., Brenner, C., 2004. Discoveries of nicotinamide riboside as a nutrient and conserved NRK genes establish a Preiss-Handler Independent Route to NAD+ in fungi and humans. Cell 117, 495–502. https://doi.org/10.1016/S0092-8674(04) 00416-7.
Llobet Rosell, A., Paglione, M., Gilley, J., et al., 2022. The NAD+ precursor NMN activates dSarm to trigger axon degeneration in Drosophila. eLife 11, e80245.
Schultz, M.B., Sinclair, D.A., 2016. Why NAD+ declines during aging: it’s destroyed. Cell Metab. 23, 965–966.
Poddar SE, Sifat EK, Haque S, Nahid NA, Chowdhury S, Mehedi I. Nicotinamide mononucleotide: exploration of diverse therapeutic applications of a potential molecule. Biomolecules 2019;9(1):34–49.
Adibhatla, R.M., Hatcher, J.F., 2003. Citicoline decreases phospholipase A2 stimulation and hydroxyl radical generation in transient cerebral ischemia. J. Neurosci. Res. 73, 308–315.
Alberghina, M., Viola, M., Serra, I., Mistretta, A., Giuffrida, A.M., 1981. Effect of CDP-choline on the biosynthesis of phospholipids in brain regions during hypoxic treatment. J. Neurosci. Res. 6, 421–433.
Baskaya, M.K., Dogan, A., Rao, A.M., Dempsey, R.J., 2000. Neuroprotective effects of citicoline on brain edema and blood–brain barrier breakdown after traumatic brain injury. J. Neurosurg. 92, 448–452
Honda, K.; Komoda, Y.; Nishida, S.; Nagasaki, H.; Higashi, A.; Uchizono, K.; Inoue, S. Uridine as an active component of sleep- promoting substance: its effects on nocturnal sleep in rats. Neuro- sci. Res., 1984, 1, 243-252.
Honda, K.; Okano, Y.; Komoda, Y.; Inoue, S. Sleep-promoting effects of intraperitoneally administered uridine in unrestrained rats. Neurosci. Lett., 1985, 62, 137-141.
