Synefryna – spalacz warty uwagi?

Photo by https://unsplash.com/@coopery?utm_content=creditCopyText&utm_medium=referral&utm_source=unsplash

 

Synefryna to pochodna fenyloetyloaminy występująca w owocach kilku drzew z rodziny Rutaceae takich jak Gorzka Pomarańcza (Citrus aurantium), Pomarańcza Sewilla, Pomarańcza Kwaśna, Zielona Pomarańcza, Zhi Shi i Kijitsu. Dodatkowo tę substancję fitochemiczną można znaleźć w wielu innych gatunkach cytrusów, takich jak mandarynki Nova i słodkie pomarańcze Marr’s . W stanie naturalnym synefryna jest głównym związkiem fitochemicznym większości tych owoców i występuje w zakresie 0,10–0,35% w owocach Citrus aurantium oraz w zakresie 3,00–3,08% w suchych ekstraktach tego owocu. Ilość synefryny można jednak sztucznie zwiększyć poprzez zagęszczenie ekstraktu z produktów naturalnych, a w niektórych dostępnych na rynku suplementach diety synefryna może występować w stężeniu nawet do 19%. Pozwala to na przyjęcie umiarkowanych ilości synefryny w jednej kapsułce lub miarki suplementu diety, bez konieczności spożywania dużej ilości owoców.

Co ciekawe, p-synefryna stała się popularna jako składnik aktywny termogeników i suplementów odchudzających w związku z zakazem stosowania gatunków Ephedra przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w 2004 roku. Kilka firm produkujących suplementy diety zastąpiło Ephedrę synefryną, ponieważ rzekomo mają one zdolność zwiększania tempa metabolizmu w spoczynku i wzmacniania lipolizy. Uważa się, że w dłuższej perspektywie przewlekłe przyjmowanie synefryny może zmniejszyć masę tłuszczową poprzez zwiększoną termogenezę i utlenianie tłuszczów, chociaż nie ma dowodów klinicznych ani naukowych potwierdzających tę tezę w przypadku stosowania suplementów zawierających wyłącznie synefrynę. Pomimo braku dowodów, synefryna jest szeroko obecna w środkach wspomagających odchudzanie. W ciągu ostatnich kilku lat niektóre badania miały na celu określenie skuteczności synefryny w zwiększaniu wykorzystania tłuszczu podczas ćwiczeń. Wiedza ta może być niezbędna dla osób pragnących redukcji tkanki tłuszczowej, gdyż regularne ćwiczenia są jedną z najlepszych praktyk pozwalających na skuteczne zmiany składu ciała.

Mechanizm działania

Rzekome działanie synefryny na zwiększenie termogenezy i utleniania tłuszczu w spoczynku i podczas wysiłku fizycznego opierało się na jej podobieństwie strukturalnym do endogennych neuroprzekaźników aminowych, takich jak epinefryna i norepinefryna. Dzięki tej budowie synefryna ma zdolność wiązania receptorów β-3 adrenergicznych. W rezultacie synefryna zwiększa lipolizę w spoczynku, chociaż brakuje dowodów na zwiększoną lipolizę podczas ćwiczeń. Receptory β-3 adrenergiczne ulegają ekspresji w ludzkiej białej i brązowej tkance tłuszczowej oraz mięśniach szkieletowych i odgrywają rolę w regulacji bilansu energetycznego oraz homeostazy glukozy i tłuszczu. Dlatego synefryna może zwiększać spoczynkowe tempo metabolizmu i wydatek energetyczny, chociaż większość tych dowodów u ludzi stwierdzono podczas stosowania suplementów diety zawierających synefrynę jako dodatek do innych składników towarzyszących. Dodatkowo  wywołuje skuteczną stymulację różnicowania beżowych adipocytów poprzez stymulację β-3 przy wsparciu kilku beżowych czynników indukujących różnicowanie adipocytów. Zatem aktywacja β-3 indukowana przez synefrynę może być kluczem do zwiększenia wykorzystania tłuszczu, szczególnie w mięśniach szkieletowych, gdzie duża ilość tłuszczu może zostać wykorzystana do dostarczenia energii do skurczu. Z drugiej strony synefryna ma niskie powinowactwo wiązania z adrenoreceptorami α- i β-1 i β-2. W porównaniu z noradrenaliną stwierdzono, że wiązanie p-synefryny jest około 40 000 razy mniejsze z receptorami β-1 i β-2 i około 1000 razy mniejsze z receptorami α-1 i α-2 adrenergicznymi . Brak wiązania receptorów adrenergicznych α-1, α-2, β-1 i β-2 potwierdza brak wpływu synefryny na częstość akcji serca i ciśnienie krwi, co przekłada się na niską ocenę wydolności sercowo-naczyniowej i hemodynamiczne skutki uboczne wynikające z ostrego i przewlekłego spożycia.

 

Kofeina + L-teanina od Apollo’s Hegemony – połączenie dwóch substancji o synergistycznym działaniu – KUP TUTAJ

Synefryna w sporcie

Strukturalne podobieństwo synefryny do endogennych neuroprzekaźników aminowych dało podstawę do postawienia hipotezy, że substancja ta może zwiększać wydajność wysiłkową poprzez wzmożoną stymulację współczulnego układu nerwowego. Jednakże, jak widzieliśmy powyżej, właściwości tego alkaloidu różnią się od innych podobnych aminy endogennej ze względu na niskie wiązanie z receptorami adrenergicznymi. Mimo to synefryna została włączona do Programu Monitorującego Światowej Agencji Antydopingowej (WADA) w 2009 roku, ponieważ została uznana za substancję o potencjale zwiększającym aktywność fizyczną i wyniki sportowe.

Program monitoringu miał na celu ocenę tendencji w używaniu substancji, które mogą znaleźć się na liście substancji zabronionych WADA. Jednakże substancje objęte Programem Monitorowania nie są oficjalnie zakazane w sporcie, ponieważ dowody potwierdzające ich skuteczność w zwiększaniu wyników, a jednocześnie wpływając na zdrowie sportowca, nie są ostateczne. Oznacza to, że synefryna nigdy nie była substancją zakazaną, choć nadal jest objęta Programem Monitorującym WADA na rok 2020. Dotychczasowe dowody wskazują na brak ergogenicznego działania synefryny podczas ćwiczeń i sportu, chociaż badania wykazujące zwiększoną wydolność wysiłkową po ostrym przyjęciu p-synefryny są nieliczne i sprzeczne. Na przykład, ostre spożycie synefryny (3 mg/kg masy ciała) nie zmieniło wyników biegowych podczas biegów sprinterskich na 60 m i 100 m ani nie wpłynęło na zdolność sprinterów do wykonywania pojedynczych i wielokrotnych skoków w porównaniu do placebo. Ponadto spożycie tej samej dawki synefryny nie zwiększyło mocy szczytowej ani maksymalnego poboru tlenu (VO2max) uzyskanego podczas testu wysiłkowego u elitarnych kolarzy. Jedynym dowodem potwierdzającym wzrost wydajności po zastosowaniu p-synefryny jest badanie wykazujące większą zdolność do wykonywania powtórzeń przysiadów podczas sześciu serii ćwiczeń z obciążeniem równym 80% maksymalnego obciążenia uczestników na jedno powtórzenie. W tym ostatnim eksperymencie p-synefrynę przyjmowano w dawce ~1 mg/kg masy ciała przez trzy dni przed protokołem ćwiczeń oporowych.

 

Rocket Fuel – kompleksowy preparat z kategorii „spalaczy” – KUP TUTAJ

 

Czy synefryna dobrze się sprawdza jako spalacz?

Pomimo dużej popularności synefryny na rynku suplementów odchudzających, skuteczność tej substancji w zwiększaniu utleniania tłuszczów podczas ćwiczeń wykazano dopiero w ciągu ostatnich kilku lat. Pierwszy raport z 2016 roku wykazał, że 3 mg p-synefryny/kg masy ciała znacząco nasilało utlenianie tłuszczów podczas testu rowerowego o rosnącej intensywności u zdrowych osób. W tym badaniu spożycie synefryny zwiększyło maksymalne tempo utleniania tłuszczu z 0,29 do 0,40 g/min, nie wpływając jednocześnie na intensywność ćwiczeń, przy której osiągnięto maksymalne utlenianie tłuszczu (~56% VO2max). Podobne wyniki uzyskano u elitarnych kolarzy przy tej samej dawce, ale w tym przypadku p-synefryna wywołała zmianę szybkości maksymalnego utleniania tłuszczu z 0,91 do 1,01 g/min, ponownie bez wpływu wydolność.

Powszechnie wiadomo, że u osób trenujących aerobowo tempo utleniania tłuszczu podczas ćwiczeń jest wyższe niż u osób nietrenujących ze względu na różne adaptacje, jakie trening aerobowy wywołuje w układzie sercowo-oddechowym i mięśniach szkieletowych. Porównanie tych dwóch badań sugeruje, że spożycie synefryny może zwiększać tempo wykorzystania tłuszczu podczas ćwiczeń, niezależnie od poziomu sprawności fizycznej danej osoby. Wydaje się zatem, że adaptacje wywołane treningiem aerobowym nie uniemożliwiają korzyści wynikających z ostrego spożycia synefryny w zakresie utleniania tłuszczu podczas ćwiczeń. Dodatkowo stwierdzono, że konieczne jest spożycie co najmniej 2 mg/kg masy ciała p-synefryny, aby znacząco zwiększyć tempo utleniania tłuszczu podczas ćwiczeń o rosnącej intensywności, natomiast wydaje się, że wpływ tej substancji na tkankę tłuszczową plateau utleniania przy 3 mg/kg masy ciała. We wszystkich tych badaniach spożycie synefryny przesuwa się w górę krzywej utleniania tłuszczu – intensywności ćwiczeń, a wpływ synefryny był obecny przy kilku intensywnościach ćwiczeń pomiędzy 30% a 80% VO2max. W rezultacie wydaje się bezpieczne wskazanie, że synefryna skutecznie zwiększa wykorzystanie tłuszczu podczas ćwiczeń o niskiej do umiarkowanej intensywności. W rzeczywistości niedawno odkryto, że 3 mg/kg masy ciała p-synefryny zwiększa ilość tłuszczu utlenionego podczas 1 godziny ćwiczeń w trybie na intensywności ~57% VO2max z 33,6 do 37,3 ± 9,8 g. Co ciekawe, jednoczesne spożycie synefryny i kofeiny nie powoduje synergistycznego wpływu na utlenianie tłuszczu podczas ćwiczeń w porównaniu z korzyścią, jaką zapewniają te substancje, gdy są one przyjmowane osobno. Ponadto stwierdzono, że wielkość wpływu synefryny na utlenianie tkanki tłuszczowej podczas wysiłku o coraz większej intensywności oraz w trakcie wysiłku fizycznego w stanie stacjonarnym jest podobna jak w przypadku kofeiny, gdy obie substancje przyjmowane są w dawce 3 mg/ kg masy ciała.

Fukoksantyna od Apollo’s Hegemony –  naturalny spalacz tłuszczu z alg morskich – KUP TUTAJ

 

Chociaż wielkość działania tej substancji jest niewielka (wzrost o ~0,1 g utlenionego tłuszczu na minutę wysiłku), stosowanie suplementów zawierających synefrynę może być opcją dla osób chcących zmaksymalizować utlenianie tłuszczu podczas ćwiczeń wytrzymałościowych. Dodatkowo synefryna może również zwiększać tempo utleniania tłuszczów po wysiłku fizycznym, chociaż efekt ten wymaga dalszych badań. We wszystkich powyższych badaniach wzrostowi szybkości utleniania tłuszczów za pomocą synefryny towarzyszyło jednoczesne zmniejszenie szybkości utleniania węglowodanów. Dzieje się tak dlatego, że synefryna nie modyfikuje wskaźników wydatku energetycznego przy żadnej intensywności ćwiczeń, co przeczy jej potencjalnemu działaniu termogenicznemu, przynajmniej podczas ćwiczeń. Dlatego wydaje się, że synefryna powoduje zmianę utleniania substratu podczas ćwiczeń bez wpływu na energię wydatkowaną podczas ćwiczeń. Zmniejszenie utleniania węglowodanów jest widoczne podczas ćwiczeń o rosnącej intensywności  i może pomóc osobom oszczędzić glikogen mięśniowy i wątrobowy podczas ćwiczeń.

Stwierdzono, że oszczędzanie glikogenu poprzez jedzenie podczas wysiłku lub trening przy niskiej dostępności węglowodanów skutecznie zwiększa niektóre formy ćwiczeń aerobowych. Jednak sugerowanie, że synefryna może zwiększać wydajność ćwiczeń aerobowych poprzez oszczędzanie glikogenu, jest spekulatywne. W każdym razie ten potencjalny ergogeniczny wpływ synefryny można powiązać z długotrwałymi ćwiczeniami lub sportami o niskiej do umiarkowanej intensywności, ponieważ jest to zakres intensywności ćwiczeń, w których synefryna powoduje zmianę substratów utlenianych podczas ćwiczenia.

Należy podkreślić, że zdolność synefryny do zmiany utleniania substratu podczas ćwiczeń jest wytwarzana bez wpływu na częstość akcji serca, chociaż donoszono o zmniejszeniu odczuwanego wysiłku. To jest ważne z praktycznego punktu widzenia, ponieważ przyznaje synefrynie zdolność zwiększania wykorzystania tłuszczu podczas ćwiczeń przy minimalnych zmianach obciążenia wewnętrznego uczestników badań. Dlatego synefrynę można stosować w programach ćwiczeń mających na celu redukcję masy tłuszczowej bez konieczności modyfikowania intensywności ćwiczeń lub stosowania tętna jako wyznacznika intensywności ćwiczeń.

Jednakże warto zaznaczyć, że mechanizm leżący u podstaw zdolności synefryny do zmiany wykorzystania energii podczas ćwiczeń nie jest w pełni jasny. Pomimo że istnieje wiele badań na ten temat, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to, jak dokładnie synefryna wpływa na metabolizm lipidów w organizmie podczas aktywności fizycznej. Jednak uważa się, że głównym mechanizmem napędzającym te zmiany jest zwiększona lipoliza, czyli rozpad tłuszczu, indukowana synefryną w tkance tłuszczowej. To z kolei prowadzi do zwiększonej dostępności lipidów jako źródła energii dla mięśni podczas ćwiczeń.

Warto również dodać, że skutki synefryny podczas ćwiczeń mogą być zróżnicowane w zależności od indywidualnych cech organizmu i dawki przyjmowanej substancji. Niektórzy ludzie mogą reagować bardziej korzystnie na synefrynę podczas treningu, podczas gdy inni mogą nie odnotować takich wyraźnych efektów.

 

Kreatyna od testosterone.pl – wsparcie zdolności treningowych bez efektu stymulacji – KUP TUTAJ

Efekty uboczne

Doraźne przyjęcie synefryny u zdrowego człowieka nie zostało powiązane ze skutkami ubocznymi, a bezpieczeństwo tej substancji potwierdzają badania na zwierzętach przy dawkach dochodzących do 1000 mg/kg/dobę. Wyniki tych badań dają pewność, że synefryna może być stosowana bez obaw o zdrowie człowieka.

W niedawnym przeglądzie podsumowującym wszystkie opublikowane opisy przypadków dotyczące zdarzeń niepożądanych u ludzi związanych ze stosowaniem suplementów diety zawierających synefrynę, autorzy stwierdzili, że we wszystkich przypadkach obecność synefryny nie była powiązana z przyczyną działania niepożądanego. Oznacza to, że nie ma dowodów na to, że synefryna jest odpowiedzialna za jakiekolwiek negatywne efekty uboczne u ludzi.

Ponadto, przyjmowanie 49 mg synefryny przez 15 dni nie powodowało znaczących zmian w częstości akcji serca, elektrokardiogramie ani skurczowym lub rozkurczowym ciśnieniu krwi u zdrowych osób. Te wyniki wskazują na to, że synefryna nie wywiera istotnego wpływu na układ sercowo-naczyniowy u osób o zdrowym stanie.

Te dobrze kontrolowane eksperymenty sugerują bezpieczeństwo przewlekłego przyjmowania synefryny/Citrus aurantium, co najmniej przez okres do dwóch miesięcy, w przypadku spożycia w dawce ~1 mg/kg. To oznacza, że można rozważyć stosowanie synefryny przez dłuższy czas w odpowiednich dawkach bez obaw o ryzyko zdrowotne.

Wreszcie, dodatek synefryny do kofeiny nie powoduje dodatkowego wpływu na ciśnienie krwi lub tętno poza wpływem samej kofeiny. To sugeruje, że synefryna może być stosowana w połączeniu z kofeiną bez obaw o potencjalne negatywne interakcje.

Wszystkie te informacje sugerują, że ten suplement to substancja bezpieczna do spożycia doraźnego i przewlekłego w dawkach do 1–3 mg/kg masy ciała. Niemniej jednak, ważne jest, aby poinformować potencjalnych użytkowników środków termogenicznych i odchudzających, że w dostępnych na rynku suplementach diety mogą znajdować się inne szkodliwe stymulanty, nawet jeśli na etykiecie nie ma informacji o obecności tych potencjalnie niebezpiecznych substancji. Dlatego zawsze warto zachować ostrożność i dokładnie sprawdzać skład każdego suplementu przed jego stosowaniem.

 

Podsumowanie

Synefryna to związek fitochemiczny występujący naturalnie w owocach niektórych roślin z rodziny Rutaceae, takich jak Gorzka Pomarańcza, Pomarańcza Sewilla, Pomarańcza Kwaśna, Zielona Pomarańcza, Zhi Shi i Kijitsu, a także w innych gatunkach cytrusów, takich jak mandarynki Nova i słodkie pomarańcze Marr’s. Jest to substancja popularnie stosowana w suplementach diety, zwłaszcza tych mających na celu wspomaganie odchudzania. Naturalnie występuje w owocach w zakresie od 0,10% do 0,35%, ale może być sztucznie zagęszczana w suplementach do stężeń nawet do 19%.

Synefryna stała się popularna jako zamiennik za zabronioną Ephedrę w suplementach odchudzających, choć jej skuteczność nie jest jeszcze w pełni potwierdzona. Podejrzewa się, że może zwiększać tempo metabolizmu i lipolizę, ale brakuje silnych dowodów naukowych na to. Mimo to, jest powszechnie obecna w suplementach diety wspomagających odchudzanie.

Jeśli chodzi o wpływ synefryny na wydolność fizyczną, istnieją sprzeczne wyniki badań. Niektóre sugerują, że może ona zwiększać tempo utleniania tłuszczu podczas umiarkowanej intensywności ćwiczeń, ale nie wpływa na wydolność w innych aspektach. Nie ma jednoznacznych dowodów na to, że synefryna znacząco poprawia wyniki sportowe.

Synefryna jest objęta programem monitoringu Światowej Agencji Antydopingowej (WADA), ale nie jest oficjalnie zakazana w sporcie. Jej potencjał do zwiększania aktywności fizycznej nie jest pewny.

Warto zaznaczyć, że synefryna wydaje się być stosunkowo bezpieczna w dawkach do 1-3 mg/kg masy ciała, zarówno w krótkim, jak i długotrwałym okresie. Niemniej jednak, należy zachować ostrożność przy stosowaniu suplementów odchudzających, ponieważ mogą one zawierać inne niebezpieczne substancje.

Bibliografia

1. Haaz, S.; Fontaine, K.R.; Cutter, G.; Limdi, N.; Perumean-Chaney, S.; Allison, D.B. Citrus aurantium and synephrine alkaloids in the treatment of overweight and obesity: An update. Obes. Rev. 2006, 7, 79–88.
2. Stohs, S.J. Problems with Citrus aurantium Information in “A Review on Botanical Species and Chemical Compounds with Appetite Suppressing Properties for Body Weight Control”. Plant Foods Hum. Nutr. 2013, 68, 329–331.
3. Brown, C.M.; McGrath, J.C.; Midgley, J.M.; Muir, A.G.B.; O’Brien, J.W.; Thonoor, C.M.; Williams, C.M.; Wilson, V.G. Activities of octopamine and synephrine stereoisomers on α-adrenoceptors. Br. J. Pharmacol. 1988, 93, 417–429.
4. Rossato, L.G.; Costa, V.M.; De Pinho, P.G.; Carvalho, F.; De Lourdes Bastos, M.; Remião, F. Structural isomerization of synephrine influences its uptake and ensuing glutathione depletion in rat-isolated cardiomyocytes. Arch. Toxicol. 2011, 85, 929–939.
5. Ruiz-Moreno, C.; Del Coso, J.; Giráldez-Costas, V.; González-García, J.; Gutiérrez-Hellín, J. Effects of p-Synephrine during Exercise: A Brief Narrative Review. Nutrients 2021, 13, 233.
6. Dusitkasem, S.; Herndon, B.H.; Somjit, M.; Stahl, D.L.; Bitticker, E.; Coffman, J.C. Comparison of phenylephrine and ephedrine in treatment of spinal-induced hypotension in high-risk pregnancies: A narrative review. Front. Med. 2017, 4, 2.
7. Stohs, S.J.; Shara, M.; Ray, S.D. p-Synephrine, ephedrine, p-octopamine and m-synephrine: Comparative mechanistic, physiological and pharmacological properties. Phyther. Res. 2020, 34, 1838–1846.
8. Stohs, S.J.; Preuss, H.G. Stereochemical and pharmacological differences between naturally occurring p-synephrine and synthetic p-synephrine. J. Funct. Foods 2012, 4, 2–5
9. Koh, A.H.W.; Chess-Williams, R.; Lohning, A.E. HPLC-UV-QDa analysis of Citrus aurantium-labelled pre-workout supplements suggest only a minority contain the plant extract. J. Pharm. Biomed. Anal. 2021, 193, 113746.
10. Stohs, S.J.; Preuss, H.G.; Shara, M. A review of the receptor-binding properties of p-synephrine as related to its pharmacological effects. Oxid. Med. Cell. Longev. 2011, 2011, 482973.
11. Bloomer, R.J.; Canale, R.E.; Blankenship, M.M.; Hammond, K.G.; Fisher-Wellman, K.H.; Schilling, B.K. Effect of the dietary supplement Meltdown on catecholamine secretion, markers of lipolysis, and metabolic rate in men and women: A randomized, placebo controlled, cross-over study. Lipids Health Dis. 2009, 8, 32.
12. Ratamess, N.A.; Bush, J.A.; Kang, J.; Kraemer, W.J.; Stohs, S.J.; Nocera, V.G.; Leise, M.D.; Diamond, K.B.; Campbell, S.C.; Miller, H.B.; et al. The Effects of Supplementation with p-Synephrine Alone and in Combination with Caffeine on Metabolic, Lipolytic, and Cardiovascular Responses during Resistance Exercise. Am. Coll. Nutr. 2016, 35, 657–669. [Google Scholar] [CrossRef]
13. Arch, J.R.S. β3-adrenoceptor agonists: Potential, pitfalls and progress. J. Pharmacol. 2002, 440, 99–107.
14. Stohs, S.J.; Preuss, H.G.; Shara, M. A review of the human clinical studies involving citrus aurantium (bitter orange) extract and its primary protoalkaloid p-synephrine. Int. J. Med. Sci. 2012, 9, 527–538.