SŁOWEM WSTĘPU – CZYM SĄ ZABURZENIA ODŻYWIANIA?
Zaburzenia Odżywiania (ED) to poważne jednostki chorobowe o podłożu psychologicznym. Schorzenia te definiowane są przez atypowe praktyki żywieniowe, mogące w ujęciu długoterminowym wywierać negatywny wpływ na zdrowie fizyczne oraz psychiczne dotkniętej nimi osoby. [1]
Więcej informacji nt. Zaburzeń Odżywiania samych w sobie znajduje się w tym artykule. (klik)
DLACZEGO NADAL UWAŻA SIĘ, ŻE TYLKO KOBIETY MAJĄ ZABURZENIA ODŻYWIANIA?
LITERATURA NAUKOWA:
Przede wszystkim, powszechność powyższego przekonania możemy zawdzięczyć między innymi temu, że Mężczyźni jako grupa badawcza stanowią bardzo niewielki ułamek obszaru wiedzy dotyczącego Zaburzeń Odżywiania (ED). Aby nakreślić jak bardzo znacząca jest to dysproporcja, warto przytoczyć publikację Murray et al. z 2016 roku, w której to dokonano takiej estymacji. Szacuje się, że tylko 1% współcześnie recenzowanych manuskryptów („szkiców”, które zostają opublikowane w czasopiśmie naukowym po dokonaniu ich recenzji) porusza problematykę Anoreksji (klik) wśród Mężczyzn. [2][3]
KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE:
Co więcej, początkowo jednym z kryteriów diagnostycznych dla Jadłowstrętu Psychicznego (AN) była obecność cyklu menstruacyjnego, a raczej jego brak [4]. Z powodu zrozumiałych różnic w budowie anatomicznej obu tych płci, nieobecność „męskiego ekwiwalentu” dla tej przypadłości także przyczyniła się do przeświadczenia, że jest to problem dotyczący wyłącznie Kobiet.
CZYNNIKI INDYWIDUALNE:
Wartym nakreślenia jest również fakt, że zupełnie różne motywy mogą leżeć u podstaw rozwoju Zaburzeń Odżywiania wśród obu tych płci, co skutecznie utrudnia ich diagnozę wśród Mężczyzn. W kontekście Anoreksji (AN), Mężczyźni często ograniczają pobór pokarmu z myślą o uwydatnieniu widoczności swojej muskulatury, aniżeli szczupłej sylwetki samej w sobie. [5] Okazuje się, że Mężczyźni chorujący na Anoreksję są mniej skoncentrowani na punkcie wagi w porównaniu z Kobietami. Niemniej, są przy tym równie zaabsorbowani wyglądem własnej sylwetki [6] (szczególnie górnych partii ciała).
Pyszne w białko w najlepszej cenie od testosterone.pl!
POWSZECHNOŚĆ WYSTĘPOWANIA ZABURZEŃ ODŻYWIANIA WŚRÓD MĘŻCZYZN:
Równie problematyczna zdaje się być kwestia występowania Zaburzeń Odżywiania wśród przedstawicieli płci męskiej. Dopiero pod koniec XX wieku poświęcono im należytą uwagę, gdy w kilku krajach zaczęto odnotowywać coraz więcej przypadków Mężczyzn zgłaszających się do specjalistycznych klinik leczniczych. Zmusiło to badaczy do przeprowadzenia opracowań w tej materii, a ostatecznie wyniki tych publikacji doprowadziły do wniosku, że Mężczyźni stanowią ~10% osób chorujących na Zaburzenia Odżywiania. [7]
Wraz z postępem nauki, okazało się, że te początkowe przesłanki okazały się być oszacowaniem zbyt powierzchownym. Na podstawie wyników badań przeprowadzonych w specjalistycznych klinikach leczniczych szacuje się, że w niektórych z nich Mężczyźni mogą stanowić nawet do 1/3 wszystkich pacjentów. [8] Przy tym, w odniesieniu do przeprowadzonych badań epidemiologicznych sugeruje się, że średnio co trzecia osoba chorująca na Anoreksję tudzież Bulimię jest przedstawicielem płci męskiej. [9]
Notabene, całkiem prawdopodobne, że powyższe liczby w rzeczywistości nie odzwierciedlają autentycznego rozpowszechnienia Zaburzonych relacji z jedzeniem wśród Mężczyzn. Dzieje się tak, ponieważ jak pokazują wyniki innych publikacji naukowych, są Oni mniej skłonni do zgłaszania jakichkolwiek obaw, w związku ze swoimi praktykami żywieniowymi. (w porównaniu z Kobietami) [10] Po części może to wynikać ze strachu przed spotkaniem się z potencjalną stygmatyzacją ze strony środowiska. (m.in. ujmowaniem „męskości”, wytykaniem słabości) Co więcej, obiegowe przekonanie jakoby Zaburzenia Odżywiania wśród Mężczyzn były rzadkością sprawia, że już dorastający Mężczyźni mają istotny problem z rozpoznaniem u siebie symptomów uznawanych za charakterystyczne dla zaburzonych relacji z jedzeniem. [11]
Standaryzowana Ashwagandha jako wsparcie dla walki ze stresem dnia codziennego
KOMPLIKACJE ZDROWOTNE:
Dotychczasowe luki oraz nieścisłości w opracowanych kryteriach diagnostycznych przyczyniły się do zjawiska, w którym to Mężczyźni częściej otrzymują błędną diagnozę (lub jej całkowity brak) pomimo prezentowania tych samych symptomów co Kobiety. [12] Szacuje się, że <10% Mężczyzn może otrzymywać specjalistyczną opiekę lekarską. [13] Co gorsza, w jednej z publikacji, ponad połowa z osób zgłaszających się do klinik leczniczych spełniała kryteria dla nagłej hospitalizacji. [14]
Trudno o wskazanie potencjalnych komplikacji zdrowotnych, które dotyczyłyby wyłącznie płci męskiej. Wyjątek może stanowić potencjalne nadużywanie środków dopingujących (oraz związane z tym ewentualne komplikacje zdrowotne) przez osoby dotknięte Dysmorfią Mięśniową, w celu przyśpieszonego i/lub przesadnego wręcz rozwoju muskulatury. Niemniej, nie są to praktyki „zarezerwowane” tylko dla Mężczyzn i (choć rzadziej) Kobiety również mogą dopuszczać się do stosowania powyższych praktyk. [15]
W związku z przewlekłym niedożywieniem organizmu (które ma miejsce wśród pacjentów z AN) szczególne obawy budzi powstanie potencjalnych nieprawidłowości w obrębie funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego. [16] Do najbardziej niepokojących jednostek chorobowych, należy kolejno wymienić:
-Bradykardię
-Arytmię serca
–Niedociśnienie ortostatyczne
-niewydolność mięśnia sercowego
Co więcej, niska dostępność energii tożsama jest z licznymi zaburzeniami endokrynologicznymi (wydzielaniem hormonów). Bowiem niedożywieni mężczyźni wykazują nieprawidłowości w obrębie hormonów Tyreotropiny (TSH) oraz Tyroksyny (T4) [17], co może świadczyć o potencjalnej niedoczynności tarczycy. To z kolei może być po części odpowiedzialne za spowolnioną akcję serca, niedociśnienie tętnicze oraz obniżoną podstawową przemianę materii.
Oprócz tego, mężczyźni dotknięci (AN) odznaczają się licznymi dolegliwościami ze strony układu pokarmowego (m.in. wzdęcia, biegunki i zaparcia) niższym poziomem Testosteronu, Estradiolu, objętością jąder oraz podwyższonym poziomem aminotransferazy ASPAT i ALAT, (co może świadczyć o niewydolności wątroby) względem osób zdrowych. [18][19]
Warto również wspomnieć o znacznie obniżonej gęstości mineralnej kości (BMD), którą można zaobserwować wśród pacjentów chorujących na Anoreksję. Powyższy stan zwany Osteopenią, skutkuje zwiększonym ryzykiem złamań kończyn oraz zwiększonym ryzykiem Osteoporozy tudzież innych chorób kośćca w wieku starczym. [20]
Na sam koniec należy nakreślić, że Zaburzenia Odżywiania (które są jednostkami chorobowymi o podłożu psychologicznym) często „idą w parze” z innymi Zaburzeniami Psychicznymi. Osoby dotknięte Zaburzeniami Odżywiania często mają problem z uzależnieniem od substancji psychoaktywnych (m.in. od Nikotyny, alkoholu, narkotyków), cierpią z powodu depresji, samotności, zaburzeń lękowych oraz podejmują się działań autodestrukcyjnych (samookaleczania) tudzież innych zachowań natury obsesyjno-kompulsywnej. [21]
Niezbędne Kwasy tłuszczowe Omega-3 dla lepszego zdrowia ogólnego!
PODSUMOWUJĄC:
Na dzień dzisiejszy wiemy już, że Zaburzenia Odżywiania to wciąż narastający problem wśród obu płci. Z racji tego, przekonanie, że jest to problem dotyczący w głównej mierze Kobiet jest niezgodne z aktualnym stanem wiedzy w tym zakresie. Zaburzenia Odżywiania są problemem, któremu w ostatnich latach poświęca się coraz więcej należytej uwagi. Mimo to, wciąż brakuje stosownych narzędzi oraz instytucji, które ułatwiłyby proces diagnostyki oraz leczenia ED wśród przedstawicieli płci męskiej jak i tych, które pomogłyby lekarzom, rodzinom oraz bliskich pacjentowi osobom w zrozumieniu tego kompleksowego problemu.
BIBLIOGRAFIA:
[1]https://web.archive.org/web/20150523184510/http:/www.nimh.nih.gov/health/topics/eating-disorders/index.shtml
[2]https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4940910/
[3]https://www.cambridge.org/core/journals/the-british-journal-of-psychiatry/article/evolving-eating-disorder-psychopathology-conceptualising-muscularityoriented-disordered-eating/1491904CE7F368EB6236D92712891B6F
[4]https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1034/j.1600-0447.2003.00201.x
[5]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28800416/
[6]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16937384/
[7]https://www.researchgate.net/publication/230869218_An_Overview_of_Anorexia_Nervosa_in_Males
[8]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21972279/
[9]https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1892232/
[10]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20188296/
[11]https://bmjopen.bmj.com/content/4/4/e004342
[12]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17167756/
[13]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26290657/
[14]https://europepmc.org/article/med/27287963
[15]https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3507247/
[16]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26710932/
[17]https://www.jahonline.org/article/S1054-139X(16)30033-7/pdf
[18]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26407541/
[19]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25477162/
[20]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18528874/
[21]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12559994/
