Aktywność fizyczna powinna stawić rutynę u każdego człowieka, dzięki czemu może być elementem profilaktyki wielu chorób. Istnieje wiele form rekreacji ruchowej, dzięki czemu każdy może ją dostosować do swoich potrzeb i upodobań. Każdy wysiłek fizyczny wiąże się z innym stopniem oddziaływania na organizm chociażby poprzez inną intensywność czy rodzaj pracy mięśni. Podczas uprawiania aktywności nie zastanawiamy się jak dany wysiłek fizyczny wpływa na poszczególne układy organizmu.
Układ nerwowy
Układ ten jest jednym z najważniejszych układów w organizmie człowieka, to on stanowi „centrum sterowania” innych układów organizmu. Ośrodkowy układ nerwowy chociażby steruje ruchem poprzez wpływ na tkankę mięśniową. Po za tym układ ten wpływa na układ krążenia oraz układ oddechowy, sterując pracą serca i naczyń, a także oddechem. Po za tym to na poziomie układu nerwowego sterowana jest termoregulacja i to on sprawia, że w pewnym momencie pocimy się. Można więc wywnioskować, iż wysiłek fizyczny w dużej mierze nie wpływa na układ nerwowy, natomiast wynika on z samego układu. W wyniku treningów jedynie możemy poprawić funkcjonowanie tego układu, chociażby poprzez lepszą koordynację nerwowo – mięśniową, co polepszy jakość ruchów. Wiadomo natomiast, iż długie wysiłki o wysokiej intensywności, praktykowane przez dłuższy czas mogą sprzyjać zmęczeniu układu nerwowego. Dlatego też warto stosować okresowe przerwy od treningów, okresy o mniejszej aktywności lub niższej intensywności.
Układ mięśniowy i układ kostny
Trening wytrzymałościowy taki jak na przykład bieganie czy jazda na rowerze, wiąże się z przystosowaniem organizmu do podejmowania i utrzymywania długotrwałego wysiłku o średniej intensywności. Wysiłek wytrzymałościowy nie powoduje dużych wzrostów objętości mięśni, a nawet może wiązać się z jej spadkiem oraz z obniżeniem siły. Jeśli chodzi o szybkość skurczu mięśnia, we włóknach wolno kurczących się można zanotować wzrost szybkości skurczu, natomiast w przypadku włókien szybko kurczących się, proces ten spowalnia.
Trening oporowy taki jak trójbój siłowy, kalistenika czy ćwiczenia na siłowni pod rozbudowę sylwetki, wiąże się z przystosowaniem organizmu do krótkotrwałych wysiłków o znacznej intensywności(ze względu na ciężar). Wysiłek siłowy wiąże się ze wzrostem siły oraz szybkości skurczu mięśni biorących udział w ruchu, a także sprzyja zwiększaniu ich objętości przy dostarczaniu odpowiedniej podaży składników odżywczych. Znaczna część wzrostu objętości tkanki mięśniowej związana jest ze wzrostem średnicy szybko kurczących się włókien. Po za tym hipertrofii mięśnia(jego rozrostowi) towarzyszy zwiększenie liczby włókien mięśniowych. Ponadto z treningu na trening można zauważyć mniejsze powinowactwo do zmęczenia. Wraz z rosnącym stażem na siłowni, organizm wyłącza mięśnie, które nie biorą udziału w ruchu, aby ruch był bardziej ekonomiczny. Organizm dzięki temu nie zaopatruje niepotrzebnie mięśni nie biorących udziału w ruchu w energię, więc ją oszczędza. Dodatkowo u osób ćwiczących siłowo można zauważyć rozwój małych naczyń krwionośnych w tkance mięśniowej. Trening siłowy zwiększa także potencjał beztlenowy we włóknach szybkokurczliwych.
Jeśli chodzi o układ kostny, to wysiłek fizyczny poprzez obciążanie kości, stymuluje je do zachowania masy kostnej, co przeciwdziała chociażby osteoporozie.
Miks dla kondycji aparatu ruchu
Układ krążenia
Wysiłek fizyczny wpływa także na serce i naczynia krwionośne. Mięśnie, które odpowiadają za ruch, muszą być stale zaopatrywane w substancje odżywcze pochodzące z krwi. W związku z tym podczas wysiłku fizycznego musi dojść do przyspieszenia przepływu krwi. Takie przyspieszenie wiąże się z większym przepływem krwi przez naczynia. Objętość minutowa serca(ilość krwi, która jest tłoczona przez jedną komorę serca) wzrasta wraz z rosnącą intensywnością wysiłku. Objętość minutowa serca rośnie w wyniku zwiększenia częstości akcji serca oraz w wyniku wzrostu objętości wyrzutowej(komora serca wyrzuca krew do naczyń krwionośnych). Objętość wyrzutowa rośnie do około połowy maksymalnej intensywności wysiłku, natomiast częstość skurczów serca rośnie proporcjonalnie do intensywności podczas treningu. Wraz ze wzrostem intensywności wysiłku, rośnie także procentowe zaopatrzenie mięśni w krew w stosunku do innych narządów. Przepływ krwi przez naczynia tkanki mięśniowej rośnie, natomiast w innych narządach(np. narządach układu pokarmowego) taki przepływ maleje. Przepływ rośnie także chociażby w naczyniach w rejonie płuc, dzięki czemu transport tlenu do mięśni jest sprawniejszy. Po za tym zwiększa się także przepływ krwi przez skórę, która oddaje ciepło podczas aktywności fizycznej. Jeśli chodzi o ciśnienie tętnicze, ciśnienie skurczowe rośnie wraz ze wzrostem intensywności wysiłku, natomiast ciśnienie rozkurczowe może lekko wzrosnąć, pozostać bez zmian lub lekko obniżyć się. Z kolei wysiłek statyczny doprowadza do wzrostu ciśnienia tętniczego krwi oraz lekkiego wzrostu częstości akcji serca.
Jeśli chodzi o późniejsze następstwa regularnej aktywności fizycznej, to w przypadku treningu wytrzymałościowego dochodzi do zmniejszenia częstości akcji serca oraz ciśnienia tętniczego. Po za tym rośnie objętość wyrzutowa serca chociażby poprzez polepszenie rozkurczania oraz wzrost wewnętrznych rozmiarów serca.
Trening siłowy powoduje przerost koncentryczny serca – dochodzi do rozrostu tkanki mięśniowej serca, a to powoduje, że rozmiary wewnątrz serca zmniejszają się.
EPA i DHA zamknięte w jednej kapsułce
Układ oddechowy
Początek wysiłku wiąże się ze zwiększeniem wymiany gazów pomiędzy płucami, a naczyniami krwionośnymi. Trening wytrzymałościowy oddziałuje pozytywnie na organizm poprzez wzrost potencjału tlenowego, czyli wzrostu maksymalnego poboru tlenu. Taki rodzaj wysiłku umożliwia zwiększyć pojemność życiową płuc.
Po za tym dochodzi także do zwiększenia wydajności wymiany substancji gazowych pomiędzy płucami, a naczyniami krwionośnymi. Ponadto wraz z czasem, dochodzi do zmniejszenia ilości oddechów oraz dochodzi do pogłębienia ich.
Układ pokarmowy
W trakcie wysiłku fizycznego dochodzi do zmniejszenia przepływu krwi przez narządy układu pokarmowego, ponieważ krew jest bardziej potrzebna mięśniom do ruchu. Po za tym dochodzi do wzrostu wydzielania katecholamin oraz hormonów takich jak gastryna czy sekretyna. Aktywność fizyczna powoduje także późniejsze opróżnienie płynów z żołądka. Ponadto nawet mało intensywny wysiłek fizyczny może obniżyć ilość wchłanianych substancji w jelicie cienkim.
Wysiłek fizyczny powoduje także pobudzenie jelita grubego, które przyspiesza przesuwanie się kału. Dlatego też ruch jest elementem profilaktyki przeciwko zaparciom.
Submaksymalny wysiłek fizyczny powoduje cofanie się treści pokarmowej z żołądka do przełyku, który może być poprzedzony „odbijaniem się”.
Wysiłek o wysokiej intensywności może powodować dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Może to wiązać się chociażby z większą aktywnością układu współczulnego. Po za tym wysiłek może wpływać na układ pokarmowy przez napięcie mięśni brzucha, co może powodować ucisk na narządy układu pokarmowego. Intensywny wysiłek powoduje także wzrost wydzielania katecholamin oraz hormonów takich jak chociażby gastryna czy sekretyna.
Bifidobacterium – wsparcie przewodu pokarmowego
Wysiłek, a hormony
Aktywność fizyczna wpływa niemalże na wszystkie hormony w organizmie. Każdy stopień aktywności podnosi poziom hormonu wzrostu, prolaktyny, aldosteronu czy kortyzolu. Jeśli chodzi o testosteron, niemalże wszystkie rodzaje wysiłku podnoszą jego poziom po za wysiłkiem długotrwałym, który może go nawet obniżyć.
Wysiłki wytrzymałościowe powodują spadek insuliny oraz wzrost glukagonu, który uwalnia glukozę do krwi.
Wysiłek fizyczny i pot
W mięśniach, które powodują ruch, powstaje energia cieplna, która jest usuwana chociażby poprzez pocenie się. Temperatura ciała podnosi się proporcjonalnie do intensywności wysiłku fizycznego.
Wpływ wysiłku na produkcję moczu
Aktywność fizyczna powoduje zmniejszenie ilości oddawanego moczu oraz chociażby sodu, natomiast dochodzi do strat potasu. Ponadto u osób, które wykonały długotrwały wysiłek, mogą być obecne białka w moczu.
Kompleksowy booster testosteronu oraz libido
Treningi, a skład krwi
Wysiłek fizyczny powoduje wzrost stężenia hemoglobiny, dzięki czemu transport tlenu poprzez krew do mięśni jest wydajniejszy.
Poza tym trening wysokościowy, czyli aktywność fizyczna na wysokości powyżej 1500-2000 metrów nad poziomem morza stymuluje produkcję erytropoetyny – hormon odpowiedzialny za wydolność, ponieważ może zwiększyć ona liczbę erytrocytów oraz stężenie hemoglobiny we krwi.
Literatura:
„Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego”, Jan Górski, PZWL, Warszawa 2006
